Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Jongeren
Waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal? Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen. Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom.
column nr: 53
Ik lees op dinsdagmiddag de inspirerende column van Adri Huisman “Kinderen eerst”. Ze laat daarin een SIRE-filmpje zien van -zoals ze dat benoemde- een dapper meisje uit Maassluis dat haar ervaring met Nederland deelt over de armoede in haar gezin.
Stichting Ideële Reclame (Sire) startte op 5 maart een campagne waarin armoede centraal staat en men probeert hier vanuit het taboe rondom armoede te doorbreken.
Het verhaal van Anashya – het 11 jarige meisje – krijgt een platform om gehoord te worden. Ze praat openhartig over haar situatie met haar nichtje. Ik wil in deze column graag nog even stilstaan bij haar verhaal. Op meerdere bushokjes is haar jonge verschijning te zien op posters. Ze helpt ons te herinneren oog te hebben voor elkaar!
Ik sluit me helemaal aan bij Adri: Anashysa is een dappere jonge dame! Ze is op haar jonge leeftijd een voorbeeld voor ieder van ons!
Mochten jullie het filmpje nog niet gezien hebben zou ik jullie zeker aanraden om het SIRE- filmpje uit Adri haar column alsnog te bekijken.
“Sinds dat ik 1 ben, ben ik opgeroeid in armoede met heel veel schuld omdat de belastingdienst met heel veel mensen heeft gefraudeerd en ook met ons en daardoor zijn we arm geworden”
Een zeer triest gebeuren waaruit vele consequenties volgden, consequenties die ze als gezin met elkaar doorleefden.
Wat mij opvalt in het gesprek is dat Anaysha en haar nichtje oprecht en puur in alle openheid het toenmalige geheim bespreken. Dat vraagt moed! Het is niet voor niets dat armoede nog een taboe is.
Hoe wordt er over het algemeen gereageerd op armoede? Er liggen oordelen en meningen klaar om ingezet te worden. Waarom is armoede nog een taboe? Anashya en haar nichtje bespreken de situatie vanuit begrip en empathie naar elkaar.
Haar nichtje probeert zich te verplaatsen in Anaysha: ze stelt zichzelf de vraag hoe het is om in haar schoenen te staan, wat het voor haar betekent om in armoede op te groeien. Een wezenlijke vraag denk ik zo.
In deze tijd als jongere opgroeien in een maatschappij waarin de kloof tussen rijk en arm best groot is lijkt me lastig. Ik zie onder de jongere dat het ergens heel normaal is om schoenen te kopen tussen de 400 en 600 euro! En tuurlijk werken ze er wellicht hard voor maar toch…
Wat maakte het lastig voor Anashya om over de situatie te praten? …’het voelde alsof al die emoties weer kwamen en dat is echt niet leuk om dat opnieuw en opnieuw mee te maken’ vertelt ze ons.
De gehele situatie heeft een behoorlijke impact, opgroeien in stress, omringd door zorgen. Ze wilde er niet met haar moeder over praten omdat ze haar moeder niet wilde belasten.
‘Mamma heeft zoveel aan haar hoofd’… een meisje met een groot empathisch vermogen: ze wilde haar moeder geen stress geven.
De openheid van Anashysa wordt gehoord. Ik zie meerdere nieuws media die aandacht geven aan haar verhaal zoals Trouw
artikelReageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 457 lezers
2 Reacties
Wel mooi en dapper dat ze dat wilde delen en hopelijk wordt er wat in de toekomst aan gedaan .
Of het nu Anysha, Anashya, Anashysa of Anaysha is,
“De Armoede Moet Zo Snel Mogelijk De Wereld Uit!!”
#Plukvanderijkengeefaandearmen.