Column(53): Ja, ik wil!

Je bent uitgekozen om de moeder van God’s zoon te zijn. Je zult een kind krijgen dat je ‘Jezus’ moet noemen. Hij komt op aarde om de wereld van alle zonden te redden. ‘Zo zal het gebeuren’, zegt Maria, ‘Ik wil doen wat God van mij vraagt’.

Doen wat God van je vraagt. Dat is spannend. Of niet? In een tijd waarin je graag zelf de regie neemt. Liefst niets aan het toeval overlaat. In een tijd waarin je niets zomaar uit handen wil geven, zeg jij: ‘Ja, God. Ik wil doen wat U van mij vraagt. Ja, ik wil!’. Maria kon dat. Zonder twijfel. Met een groot vertrouwen en vol liefde voor God.

Je zult maar in verwachting zijn van God’s zoon. In stilte groeit het kind in je buik. Je verheugt je maar het is ook spannend. Het is jouw taak om dit kind, door God gegeven, in de wereld te brengen. Het is jouw taak om dit kind door God gegeven, lief te hebben. Om het te voeden zodat het kan groeien. Zodat God’s aanwezigheid kan groeien onder de mensen. Maria kon dat. In de wetenschap, het geloof en het vertrouwen, dat God voor haar zorgen zou. In Zijn liefde komt ze niets tekort. Het is alles dat ze nodig heeft. Zijn liefde.

Ieder jaar opnieuw vieren we Kerstmis. Ieder jaar mag het kind geboren worden. Ieder jaar mag God’s liefde in vertrouwen geboren worden. Mogen we Hem ontvangen in ons hart. Mogen we doen wat God van ons vraagt. Ieder jaar. Ieder jaar mogen we God’s liefde in de wereld brengen. Ieder jaar mogen we het voeden. Zodat het kan groeien.

Betekent dit dat we hiertoe moeten verzamelen in een kerk? Geven we Hem dan massaal het ‘Ja!’ woord?

Ja en nee. Liefde laat zich niet dwingen. Liefde is niet te koop. Ik denk aan mijn muzikale, aardse vader die onlangs is overleden. Thuis gekomen bij zijn Hemelse Vader. Toen hij al ruim in de tachtig was speelde hij nog steeds muziek. Overal en nergens. Daar waar het kon. Waar hij de beschikking had over een instrument. Hij speelde overal. Hij speelde van alles. En voor iedereen. Zonder bladmuziek. Uit het hoofd.

Een paar van die liedjes kwamen recht uit zijn hart. En gingen naar je hart. Eentje daarvan was ‘Can’t buy me Love’. Ik wil je alles geven. Alles dat ik heb. Ik wil alles voor je kopen. Met alles wat ik heb. Maar de liefde is niet te koop (…). Mijn vader had een boodschap. Een missie.

Het andere liedje dat direct daarop volgde was ‘All You Need is Love’. Er gaat nog een filmpje rond van mijn vader. Achter een vleugel op Utrecht Centraal Station. Het is winter want hij draagt een wollen muts en ik zie op het filmpje dat hij voor de gelegenheid zijn handschoenen heeft uitgedaan.

De oude man. Mijn Grote Vriendelijke Reus. Swingend achter de piano. ‘All You Need is Love!’ speelt hij. Er ontstaat een kring van publiek. Reizigers. Muzikanten. Van alles. Steeds meer mensen blijven staan. ‘LOVE, LOVE, LOVE’ zingen ze. Door de omroep klinkt een ‘vertraging’ maar het doet er niet toe. Hier is het warm. Hier is de liefde voelbaar. Ook al ademt men wolkjes. ‘Love is All you Need’.

Nog een paar dagen en dan is het Kerstmis. En mogen we ons hart openstellen voor Zijn liefde. Met Kerstmis? Ja! Alsook op iedere andere dag van het jaar. Of je nu acht bent, of tachtig. Maria heet. Of Jan. Christelijk of (nog) niet. Hardop of in de stilte van je hart. Zeg ik ‘Ja, ik wil!’.

Zalig Kerstmis

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗