Column(53): Rebel Rebel

column nr: 53

Ik ben gek op dieren, vooral zwarte katten. Daarom hebben we 2,5 jaar geleden twee zwarte katten bij de familie gevoegd. Zij heten Mia, vernoemd naar de Amerikaanse zangeres Mia Zapata en Bowie, vernoemd naar, jawel, David Bowie. Het verschil tussen de twee katten is als dag en nacht. Mia is lief, voorzichtig en schuw en Bowie is avontuurlijk, lomp en brutaal.

En die brutaliteit, dat hebben we geweten… Buren kwamen vaak naar mij toe om te vertellen dat Bowie via het dak, door het slaapkamerraam was geslopen om neer te ploffen op het bed. Ook at hij graag en vooral veel van het eten op het aanrecht en sprong hij in auto’s wanneer er boodschappen uitgeladen werden. Sorry, sorry, sorry was het enige wat ik kon zeggen inclusief een belofte dat we beter op hem zouden letten en misschien wat vaker binnen zullen houden.

Die belofte hebben we niet waargemaakt. Sinds dit jaar heeft hij de gewoonte om een hele week of langer weg te blijven. De eerste keer dat hij zo lang wegbleef, was toen we op het punt stonden om te vertrekken naar Schiphol. Het zweet brak uit toen we noodgedwongen wegreden voordat Bowie terecht was, maar gelukkig komt hij altijd heelhuids terug (mede dankzij mijn moeder die hem opvangt wanneer hij eindelijk besluit terug te komen).

Tot een paar weken terug…

Hij is met die enorme hitte alweer 10 dagen weg en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik hoor via via dat er zwarte katten rondhangen op de manage bij ons in de buurt en besluit om samen met de kids eens een kijkje te gaan nemen. Ik loop voorzichtig het terrein op en leg de situatie aan een van de mensen uit. ‘Ja, we zien vaak een zwarte kat op het terrein zwerven. Rond dit tijdstip ligt hij meestal in het midden van de buitenbak vogels uit elkaar te trekken’. Tja, dat klinkt wel als Bowie, bedenk ik me terwijl ik die kant op loop om een kijkje te nemen. Plots zie ik een zwarte kat rondhuppelen, het was inderdaad Bowie. Ik word enthousiast begroet en als een blij ei loopt hij met me mee naar huis. Onderweg komen we een aantal mensen tegen die ook hun verhalen kwijt wilden over die beruchte zwarte kat met de mooie ogen.

Oh, wat was ik blij dat hij weer thuis was, totdat hij de volgende ochtend weer voor de deur stond te blèren om naar buiten te gaan. Om te voorkomen dat ik mijn haren uit mijn hoofd trek, heb ik de deur voor hem opengedaan. Inmiddels staat de teller op 4 dagen en de gedachten in mijn hoofd beginnen een eigen leven te leiden. Misschien wil hij liever op de manage zijn? Zouden ze hem willen adopteren? Als ik hem niet meer ophaal, komt hij dan vanzelf terug of zie ik hem nooit meer?

Misschien hadden we hem niet moeten vernoemen naar de vrije geest van David Bowie en hadden we nu heerlijk samen op de bank gezeten, luisterend naar het nummer Rebel Rebel.

K L I K voor de evenementen