Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


VOORKOM DAT HET BEZUURT ALS HET SCHUURT! … MET POËZIE?

Ik heb de indruk dat we in een actualiteit verkeren die velen ‘op de tellen doet passen’ om een beurt niet voorbij te zien gaan. Met een blik over de grens denk ik aan de actuele verkiezingen in de Russische Federatie, met nog slechts één oppositiepartij die overuren mag draaien.

Mijn gedachten gaan ook uit naar de verkiezingen die in Duitsland in het verschiet liggen, waar flink aan de kandidaten wordt geschud. Zij hebben het vertrouwen nog niet kunnen winnen, terwijl bondskanselier Merkel zich in haar laatste ambtstermijn over menig onderwerp opwindt. Ook tonen de Franse presidentsverkiezingen van 2022 hun voortekenen, waarbij het extreem rechtse blok het linkse blok van de plaats wil schuiven. Er is genoeg ellenbogenwerk, waarbij het behoorlijk schuurt!

In ons Nederland lijkt het erop dat het ‘onderling schuren’ de bewindslieden meer zal bezuren. We kunnen namelijk niet over het hoofd zien dat ons land ineens twee vertrekkende demissionaire ministers heeft. Wie haast zich nu naar de spiegel of een beschikbare ministerjas wel eens zou kunnen passen? Iedere kandidaat zal ‘op de tellen passen’. Mooi ambt of niet, ons parlement zingt vooralsnog een gespannen lied. Verder brengen niet alleen Europese bondgenoten en het oosten vele kiezers in de pas. Nederland zelf staat ook aan de vooravond van verkiezingen! In gemeenteraden zal het in de overgang naar een nieuwe periode evenzo gaan schuren, na campagnes met veel overuren. Evenzo baart de kijk op de overheidsfinanciën opzien, met extra geld voor klimaatmaatregelen, zware criminaliteit en woningbouw. Ook barst in het parlement de strijd om miljarden voor afschaffing van dividendbelasting weer los. Geen vraagstuk wordt gemeden en geen mening gespaard.

Het is heerlijk dat we ons in Maassluis ook bezighouden met andere talige kunsten. In het maandelijkse café Woordkunst Maassluis komt het politiek toneel ook af en toe aan de orde. Maar, de dichtersstemmen willen de oren vooral doen luisteren naar wat ons raakt en hoe talige schoonheid vermaakt. De verbeelding wordt geprikkeld en plezier in poëzie brengt ons in gedachten op plaatsen waar we nog niet eerder waren geweest en graag komen. Er wordt heel wat afgeboomd.

Maar hoe woorden en zinnen ook schuren, bezuren doet ieders dichtijver geheel niet.
Het dichtend woord brengt het zelfs met regelmaat tot een muzikaal lied.
Zo brengen de woordkunsten bezoekers en dichters in andere oorden.

Dat is wat anders dan bij de kandidaten voor politieke posten, waarbij eerder sprake is van het tegen elkaar aan klotsen van onderlinge woorden.

Om het ‘op de tellen doen passen’ en het ‘onderling schuren’ niet te doen bezuren, dromen dichters ook van hun kunsten in de openbare ruimte. Dit om ontspanning en inspiratie dichter bij passanten te brengen. Poëzie komt zo van achter de deuren, om op gebouwen en gevels ons tot een moment van nadenken te stemmen. Dit om zowel in onze breuken in vertrouwen als in de politieke strijd die we onderling voeren, altijd een perspectief van bondgenootschap te zien.

Hoe leuk is het als je bij het boodschappen doen of zittend op een terras de gevelkrant kan lezen. Dan is er van ‘op je tellen passen’ even niets te vrezen.

Kijk, daar willen we wezen!
In plaats van de beleving van onderling schuren,
naar wijsheid vanuit (taal)begluren!

Zou de politieke realiteit van de gang naar verkiezingen baat kunnen hebben bij een poëtisch spoor? Om af en toe ontdaan te kunnen worden van een politiek dwaalspoor? Of, om door plezier met taal het serieuze karakter van het dagelijkse plotseling te doorbreken. Of, om het proces van geweldloze communicatie op gang te brengen? Poëzie laat zien dat woorden in samenspel als het ware kunnen gaan ‘dansen’. Het maakt van een taalarena een woordenspel en van ‘gehoord moeten worden’ dan ‘een luisteraar willen zijn naar de positieve kant van wat primair weerstand oproept’.

Vandaag is het Prinsjesdag. De miljoenennota en de rijksbegroting voor het volgende jaar worden gepresenteerd. Onze Koning spreekt de troonrede uit, zijnde het regeringsbeleid. Een moment om de rede (=het menselijke denkvermogen) in de uitdrukking van het beleid een ereplaats toe te kennen. Hoe zou het zijn als de troonrede begint met de vraag: ‘Zou het gelukt zijn voor vandaag de serieuze nota- en begrotingstaal naast leesbaar ook poëtisch te maken?’. Ik zou dan denken: ‘Dat is Een goede vraag!’ naar het gedicht van onze stadsdichter Jaap van Oostrum, met de volgende versregels:

Poëzie maakt mensen blij,
maar troost ook bij verdriet,
het is zinnig en verwoordt
al wat het leven biedt.

Blijdschap en troost kan ontstaan als al die genoemde verkiezingen tot vertrouwen zullen leiden voor het bezield omgaan met de grote vraagstukken, waarover we dan weten dat ze een samenleving rust inboezemen. Een bovenmatig onderling blijven schuren lijkt mij onzinnig. Verwoorden van ‘al wat het leven biedt’ geeft ruimte aan onze gedachten. Het is bemoedigend naast het idee ‘als samenleving iets te zullen moeten bezuren’. Ik hoop op een ministersjas die een Woonprotest eerder stimuleert dan afgelast en die voor een praktisch vraagstuk als betaalbaar wonen een glorend perspectief van bondgenootschap biedt.


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 78 lezers

 

 

André Bruijn

André Bruijn

André Bruijn | Columnist periode 09-2019 tm 05-2023 | Bruijn Management & Ontwikkeling | Organisatieadviseur | Integriteitscoach | Auteur | Gitarist | (Levens)kunstliefhebber