Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 53
Er was dinsdagavond een geschiedenislerares te gast in een tv-programma, hou me de naam ten goede. Het was toeval, want ik heb de tv tegenwoordig nauwelijks nog aan. De lerares vertelde een aantal dingen die ik direct herkende: leerlingen die in de tweede lockdown ‘omvallen’ terwijl ze in de eerste lockdown nog aardig overeind bleven en het hybride lesgeven (dus een deel van de klas is aanwezig en de rest volgt de les online) bijvoorbeeld.
De tweede komt harder aan
Nu moet ik persoonlijk zeggen dat de tweede lockdown mij op een heel andere manier raakt dan de eerste. Die eerste lockdown in het voorjaar vorig jaar ging nog wel. Ik gaf ’s morgens online les in het kader van arrangementen en ’s middags her en der een lesje aan een individu of klein groepje. Daarna kon ik de tuin in, van het zonnetje genieten. Al met al redde ik het wel.
Deze tweede lockdown is zwaar. Het hybride lesgeven kost energie; het online lesgeven valt sowieso zwaarder. Ik zie het niet alleen aan de leerlingen, maar ook aan mezelf. Beeldscherm-moeheid. Is dat een woord? Geef mij maar een klas vol wiebelkonten, dat heb ik liever dan tegen een beeldscherm praten! Je pompt er meer energie in en krijgt er minder voor terug. Aan de andere kant: zo blijkt maar weer dat je de menselijke interactie niet kunt vervangen door de mooiste apparatuur. Dat is een geruststellende gedachte, toch?
Onderwijspraatjes
Wat ze daarna zei, die lerares op tv, dát vond ik dan weer typisch ‘onderwijspraat’. “Want wij staan straks weer in de frontlinie.”
Ik dacht meteen aan dat applaus voor onderwijs, dat al voortijdig ten onder ging aan hevige kritiek. En terecht! Nee onderwijspiepels, wij staan zéker niet in de frontlinie! Dat applaus en die twijfelachtige eer gaat naar zorgpersoneel, die zich al een jaar de benen uit het lijf werkt met alle risico’s van dien. De politie, de handhavers. En ná hen de ondernemers, van wie velen hun levenswerk kwijt zijn door de langdurige sluitingen. Ik heb zó met deze mensen te doen. Wij als overheidsbetaalde leerkrachten mogen onze handjes dichtknijpen dat ons salaris keurig elke maand gestort wordt, zonder ons zorgen te hoeven maken.
De baas zal de toko niet hoeven sluiten vanwege een lockdown. Sterker nog, de leerlingen hebben ons alleen maar harder nodig, dus er is méér te doen. Onderwijzers, hoeveel ik ook van jullie hou, even een portie kritiek op het bord vandaag. Wij boffen stiekem toch wel een beetje, hoe lastig het soms ook is.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.