Column(531): Roept u maar…

“Panta Rhei” is een uitspraak van de Griekse wijsgeer Heraclitus en betekent letterlijk: “Alles is in beweging”. Dat is het geheim. Als je dat ziet, kun je veel accepteren. Het is wat anders dan “go with the flow”, wat voor mij te veel neigt naar “ga niet je eigen weg, volg vooral gedwee de massa”.

Daar alles in beweging is, staat er niets stil. Dat is ook echt zo. Neem bijvoorbeeld hoe wij dingen, mensen beroepen enzovoort een naam geven. We kennen het steeds meer verbloemende / verhullende taalgebruik. Bijvoorbeeld de werkster wordt een interieurverzorgster genoemd, een bordenwasser noemen we een keukenhulp. Een zoethoudertje wordt burgerparticipatie genoemd. Een kansloze kandidaat voor de EK titel noemen we “ons voetballand dat toch maar mooi gedeelde derde plaats behaalt”. Okay, die laatste is een gekunstelde.

We hoeven niet altijd mee te bewegen met dit soort “taal omvolking”.

We kennen de negerzoen en de moorkop die ik altijd zo zal blijven noemen. Zwarte Piet blijft voor mij Zwarte Piet. Wat jullie ook proberen.

Zo heb je de term probleemjongeren. Probleemjongeren zijn jeugdigen die probleemgedrag vertonen. Veel voorkomende problemen zijn gedragsstoornissen, persoonlijke problemen of gezinsproblemen. Kortom het is een vaag containerbegrip dat weer de feiten verbloemd.

Wie het boek 1984 van George Orwell kent, weet dat de autoriteiten in de destijds toekomstige maatschappij alles achter vage begrippen verbergt. Newspeak (nieuwe termen), Doublespeak (taal die opzettelijk de betekenis van woorden vertroebelt, verhult, verdraait of omkeert.).

Vroeger spraken we over ‘buitenlanders’. Die term werd besmet verklaard. Het is natuurlijk krampachtige zelfbedrog van wollen sokken dragende sociologen van linkse signatuur. Die laatstgenoemden snappen het gezegde “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden” niet. De mentaliteit om op alles maar verhullende etiketten te plakken is een vergeefse poging om sociale elementen niet bij hun naam te noemen. Iemand met duidelijk herkenbare niet-Hollandse kenmerken is voor mij een allochtoon. De officiële hedendaagse salonfähige redenatie luidt overigens: Voorheen spraken we over een allochtoon we spreken voortaan van: “Iemand met een migratieachtergrond”; dat is een persoon van wie ten minste één ouder in het buitenland is geboren.

In ons land slaan we door qua gevoeligheid voor duidelijke etiketten. Bedenk dat als een term pijnlijk overkomt bij jou, het niet zo zeer iets zegt over degene die het woord gebruikt als wel heel veel over jou. Het is aan jou om jezelf tot de orde te roepen en te bedenken waarom je geraakt wordt. Door het zelf nadrukkelijk als negatief te ervaren ga je juist die lading eraan geven. En vervolgens papegaaien anderen jou na. Een conflict is geboren. En dat gaat slechts over een naam. William Shakespeare zei het al: “A rose by any other name would smell as sweet“; ofwel “A rose known by any other name will smell the same.”

Een goed signaalwoord in jouw gedachten dat je bij conflictbeleving meestal zult tegenkomen is ‘respect’. Je vindt dat er niet met respect wordt gesproken, maar zonder over dat woordgebruik expliciet navraag te doen, ga je invullen zonder te weten hoe die anderen in de materie staan.

Ik vind deze act van André van Duijn (van bijna 50 jaar geleden) voor deze overgevoeligheid een griezelig actuele illustratie:

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗