column nr: 54

Mijn kliko stinkt zo erg dat je bijna zou denken dat ik er een lijk in gestopt heb! Kokhalzend loop ik erlangs alwaar ik verwelkomd wordt door vliegen in allerlei maten. Zelf ruik ik ook niet heel veel beter ondanks de bus deodorant en tig keer douchen op een dag. Slapen doen wij al knuffelend met ijsblokken en ik zweet op plekken waarvan ik niet eens wist dat dat mogelijk was. Toch wil ik niet klagen over het weer. Het is immers zomer en wat is een zomer zonder zon?

Ik neem de ongemakken voor lief. Inclusief het feit dat iedereen een korter lontje heeft. Slaapgebrek, zweet en zinderende hitte hebben nu eenmaal dat effect. Toch zijn daarin wel grenzen. Lontjes waarvan ik me afvraag of het door de hitte komt, of simpelweg door een gebrek aan fatsoen. Zo waren wij onlangs in een winkel en zat mijn dochter op de grond naar de onderste plank te kijken. Een oudere dame zag haar schijnbaar over het hoofd en stond met d’r volle gewicht op haar vingers. In plaats van sorry te zeggen keek de vrouw in kwestie minachtend naar beneden. Gevolgd door een neerbuigende blik naar mij omdat mijn kind het op een huilen zette. Verontwaardigd vroeg mijn dochter zich af waarom de mevrouw geen sorry zei. Simpel: “Omdat sommige dames het fatsoen van een zeekoe hebben”. En ja, dat zei ik echt hardop. Het was het eerste wat in me opkwam en had niets met haar omvang te maken. Het was alleen het eerste wat in mij opkwam. Het zal de hitte wel geweest zijn denk ik.

Ook mijn trouwe viervoeter heeft het deze dagen zwaar. Met bijna veertien jaar op de teller is hij met recht een oldtimer te noemen. Hij heeft dan ook moeite om zijn grote, zwarte, logge lijf te verplaatsen van A naar B. En verplaatsen moet hij. Want met die hitte drinkt hij enorm veel. En die blaas, tja, die is ook de jongste niet meer. Dus moeten we er extra uit voor al die extra plasjes. De stenen zijn heet, loeiheet. En al slenterend en hijgend bereikt hij het grasveld. Soms met volle blaas maar veelal redt hij het grasveld niet. Het is namelijk nog best een stukje lopen naar het dichtstbijzijnde grasveld waar hij mag plassen. Het veldje vlakbij is helaas verboden voor honden. Waarom weet ik niet want kinderen spelen er niet. Maar goed, het mag niet dus probeer ik, als brave burger, het gras te halen waar het wel mag om dus net voor de finish te struikelen.

En dan komt er opeens een niet zo’n aardige mevrouw op leeftijd klagen. Waarom ik mijn hond op straat laat plassen. Ik probeer uit te leggen dat hij oud is. Dat het allemaal niet zo soepeltjes meer gaat. Dat we ons best doen maar dat het met die hitte niet zo gemakkelijk is om een eindje te lopen. Zij zou op haar leeftijd toch enigszins empathie moeten hebben? Maar nee, ik moet mijn hond gewoon beter opvoeden. Ondertussen wordt ik er ook nog van beschuldigd dat hij in haar poort poept. Terwijl je aan de afmeting ervan al kan zien dat het hoopje dat er ligt, niet geproduceerd kan zijn door mijn hond. Geloof mij nu maar, met een hond van 40+ kilo komt er geen onsje uit hoor! Die van mij levert alleen per kilo. Voor het uitloopt op ruzie, loop ik maar door en negeer haar gekwetter.

Ik snap haar ook wel! Het is ook goor dat er overal poep ligt. Dat vind ik ook. Al meer dan eens heb ik stront geruimd die niet van mijn hond was. En ja, ik heb het een paar maanden terug ook weleens laten liggen. Niet omdat ik niet op wilde ruimen, maar omdat ik het niet zag. Dat was namelijk het moment dat mijn hond de gave kreeg van een niet goed werkende sluitspier en het presteerde om tijdens zijn poging het gras te halen, al lopend te lossen. Toen ik erachter kwam dat de poep op straat waar ik me zo aan ergerde, van mijn hond kwam, kon ik wel door de grond zakken. Dus nu houd ik hem als een havik in de gaten. Want goor is het, dat ben ik helemaal met die mevrouw eens. Maar wat kan ik er aan doen? Behalve het netjes op te ruimen? Moet ik hem voortaan een luier omdoen? Zijn urine opvangen met mijn handen? Wat? Zeg het me zodat ik er rekening mee kan houden. En dan bedoel ik gewoon een beleefd gesprek aangaan en niet gaan schreeuwen of roepen. Want ondanks dat het warm is, ondanks dat jij slecht geslapen hebt, hoef ik daar geen hinder van te ondervinden. Dat vind ik ongeveer net zo onaangenaam als dat beetje urine wat over de stoep loopt. Urine die na de laatste stortbui van vandaag op zeker al weggespoeld is. Nu maar hopen dat ze die zure azijnzeikerds ook wat verkoeling hebben gebracht!

Fijne zomer iedereen!


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

3 Reacties

  1. Marja Gerkema
    30 juli 2019 at 08:54

    De zeekoe is een heel vriendelijk en vredelievend dier. Je doet dus de zeekoe een beetje onrecht om die mevrouw daar mee te vergelijken…..😉.
    En verder heb ik zelf ook een hond gehad die bijna vijftien is geworden dus ken dat probleem. Katten plassen en poepen overal en daar is nog nooit opruimplicht voor geweest. Een plasje op de stoep spoelt wel weer weg. En anders hebben de klagers wellicht een emmertje water wat er overheen gekiept kan worden??

  2. Aad Rieken
    29 juli 2019 at 10:13

    ”Poepen en Nathouden!”

    Helga die vond totaal geen begrip,
    bij ouwe zeikerds die in een dip,
    iets willen zeggen,
    niets uit te leggen,
    maar zorgen voor heel veel onbegrip!

  3. Sammy
    29 juli 2019 at 08:40

    Beste Helga,

    Wat kunnen mensen toch naar en vervelend zijn! En soms bedoelen ze het ook nog goed! Alleen subtiel overbrengen blijkt altijd maar weer lastig te zijn. Beetje meer begrip voor elkaar kan ook geen kwaad.
    Wat sneu voor je hond dat hij last heeft van zijn ontlasting. Ik heb zelf geen hond, maar ik zat aan iets te denken en misschien dat het helpt. Een flesje water meenemen en mocht hij het niet redden om het dan eroverheen te gieten.

    Groetjes Sammy