Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 54
Vorige week zat ik op een klein houten kinderkrukje in een magazijn, tussen de kasten met papier en potjes, ouderwets lijmpotjes open te porren, om ze bij te kunnen vullen. Alles plakte. De vloer, mijn schoenen, mijn handen, mijn broek en elk potje wat in mijn bereik stond. Het papiertje waarmee ik het geplak probeerde te bezweren. De kraan waar ik mijn plakvingers probeerde lijmvrij te maken. Al-les plak-te.
Hoe digitaal en modern we tegenwoordig ook zijn, er zullen altijd dingen zijn die niet veranderen. En eerlijk, ik had er weer lol in, al zou het gescheld daar op die kruk op de vastgeplakte deksels je op het verkeerde been kunnen hebben gezet. Ongetwijfeld staan ergens onderin een donkere hoek nog die enorme bussen met vieze, grijze derrie-klei. Kortom, ik ben in mijn element.
Terug in de klas
Sinds deze maand ben ik weer werkzaam als leerkracht op de basisschool en misschien kun je het het beste vergelijking met een grote zucht van opluchting. Na alle bureaucratie en struggles van de afgelopen maanden kan ik mijn hart weer ophalen aan de goeiemorgen-heb-je-lekker-geslapen-praatjes in de deuropening, de spellingsles over open lettergrepen en de telrij waar we een som op moeten tekenen en inmiddels als klas, ondanks herhaalde uitleg met (al zeg ik het zelf) engelengeduld, behoorlijk de P over in hebben. Het rotding! We spelen tikkertje met verlos in de pauzes en af en toe doe ik mee in de hoop morgenochtend ineens slank en fit uit mijn bed te stappen. Je weet nooit.
De futiliteiten in de klas houden me dusdanig bezig (en straalgelukkig), dat ik het nieuws van de laatste tijd mis, op de dagelijkse ‘nieuws van de dag’ in de klas na. Avondklok? Joh, om negen uur zijn mijn oogjes allang dicht, dus het zal me een biet zijn. Afstand houden in een klas met groep 4-ders? Geen schijn van kans. In de klas is alles als vanouds, inclusief de lijmpotjes en de paasversieringen aan het raam. En ik vind het heerlijk.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 206 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Wat een leuk verhaal over het (belangrijke) werk van een leerkracht…misschien inmiddels niet meer ondergewaardeerd door de lezers maar je kunt het niet genoeg waarderen (inclusief de plakpotjes waarvoor je eigenlijk klassenassistenten zou moeten hebben).