Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Nee het staat er niet verkeerd. Dit is echt wat sommige mensen denken: de wereld is geen bol, maar een platte schijf. Die noemen zichzelf “autonome denker” en beweren dat hun wereldbeeld op feiten en bewijs is gestoeld. Zo is het ook met de Holocaust, die ontkend wordt. En dan denk ik meteen: ‘Je krijgt de oorlog wel uit het nieuws, maar niet in het kind”. Het is niet de bekende uitdrukking, maar zijn tegenhanger, die een even groot probleem duidt.
Er gebeuren in iedere oorlog vreselijke dingen omdat dan het beest in mensen bovenkomt. Want beschaving is slechts een droom een pakketje schroot, met een dun laagje chroom. Dat geldt voor ieder mens. De gelegenheid maakt de dief, de omstandigheid maakt de oorlogsmisdadiger. De schaal van die misdaden verschilt per tijdperk, per oorlog, maar de impact is altijd groot. Voor de direct getroffenen en hun omgeving. Die generatie houdt er trauma’s aan over. Echter een generatie later is dat minder problematisch en de volgende generaties…
Kijk naar de Tweede Wereldoorlog. De babyboomers kennen de verhalen uit de eerste hand. Hun kinderen hebben er een staartje van meegekregen, maar voor iedereen van na 1990 is het een ver-van-mijn-bed show.
Erger. Er zijn in die generaties diverse personen die de Holocaust willen bagatelliseren, ontkennen. Anderen romantiseren de verhalen. Weer anderen weten het alleen via een musical… Geschiedenislessen en Maatschappijleer bieden de mogelijkheid om het bewustzijn te vergroten, maar het blijft vaak bij een oppervlakkig aanhoren.
Zij kunnen wegkijken bij oorlogsverslaggeving in elke van de mediavormen (tv, radio, krant, nieuwssite), maar bewijzen zichzelf daarmee geen dienst. Op die manier zien zij niet onder ogen welk leed door elke oorlog werd aangedaan. Zo leer je niet van het verleden om het heden te kunnen begrijpen. Laat staan dat je goed bent toegerust om de toekomst te vormen.
De kunst is voor ons land om een stukje oorlog (met name WO II) in elk kind te krijgen, opdat wij niet vergeten… en er lessen uit leren.
Wat doe jij aan beeldvorming en begripsvorming op dit gebied voor jezelf en voor jouw familieleden en nageslacht?
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 150 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.