Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 56

Hevige discussies. Tenminste, die indruk krijg ik. Achterstandenbeleid is er zelfs nu, voor de leerlingen die moeite hebben de boel drijvende te houden in en na online-les-periodes. 6 Miljard is ervoor uitgetrokken; ongeveer 700 euro per leerling. En toen dacht ik met al mijn bemoeizucht: Laat ik me hier eens lekker tegenaan bemoeien. Alstublieft: gratis en voor niks mijn mening.

Draagvlak van een gezin

De mate waarin leerlingen moeite hebben met de lock down, is sterk afhankelijk van twee factoren: 1. het taalaanbod van ouders en 2. het leermateriaal dat thuis aanwezig is. Tja, eigenlijk drie factoren, als je het kind en diens mogelijkheden zelf ook even meerekent. Het is logisch dat, wanneer je twee goedopgeleide ouders met grote woordenschat in huis hebt èn er voldoende budget is voor extra materialen, je er vaker makkelijker doorheen glijdt. Hoe meer een kind en gezin afhankelijk is van het aanbod buitenshuis, hoe zwaarder het zal zijn om het even zonder dagelijks onderwijs te doen. Misschien zelfs zelf met schriftjes en rekenrekjes aan de slag te gaan. Denk dan niet alleen aan onderwijs met alle materialen en begeleiding, maar ook bibliotheken, buurtcentra en na- of buitenschoolse opvang. Een heel huishouden steunt op externe hulp. Dán is de klap van een lock down natuurlijk groot.

Lekker hoor, zo thuis

Tegenover de achterstanden die genoemd en gevreesd worden, staat een groep kinderen die juist geprofiteerd heeft van het thuiswerken. Jawel, er waren leerlingen die het heerlijk rustig vonden en helemaal bijkwamen. Dat zijn de kinderen die normaal (zo blijkt nu dus) last hebben van onrust en geluid in de klas. Niet te vermijden als je met 30+ leerlingen in de klas zit. Hoera voor de bezuinigingen van… decennia inmiddels?

Het SO

In het SO waar ik momenteel werk op een heterogene (verticale, dus gevarieerde) groep 3, 4 en 5 is besloten zoveel mogelijk open te blijven voor de kinderen. Verstandig denk ik. Deze leerlingen hebben extra veel behoefte aan structuur.

Laat ik voor de leken onder ons kort toelichten: SO is net even anders dan gewoon basisonderwijs. Wanneer het leren en groeien niet vanzelfsprekend of helemaal soepel loopt, kan het zijn dat een leerling naar een SO wordt verwezen. Dat zijn scholen die gespecialiseerd zijn in specifieke problemen. De SO’s zijn onderverdeeld in vier categorieën, die we clusters noemen. Afhankelijk van het type (leer)probleem, wordt een bepaald SO uitgekozen.

Cluster 1: leerlingen met visuele problemen (blind of slechtziend)

Cluster 2: Leerling met gehoor- en spraakproblemen.

Cluster 3: Leerlingen die moeilijker leren en meer oefening en herhaling nodig hebben.

Cluster 4: Leerlingen met gedragsproblemen, zoals moeite met concentratie, communiceren of omgaan met anderen.

SBO is ook speciaal onderwijs, maar met de toevoeging dat daar kinderen met lage intelligentie, leerachterstanden of gedragsproblemen terecht kunnen als het op regulier onderwijs niet meer lukt.

Natuurlijk overlappen problemen elkaar ook wel eens. Een leerling die moeite heeft met leren, kan zó gefrustreerd en onzeker raken, dat er ook gedragsproblemen ontstaan. Soms is het enorm lastig om oorzaak en gevolg van elkaar te onderscheiden. Vandaar dat de overgang van gewone basisschool naar SO vaak langzaam en moeizaam verloopt. Weten we het allemaal zeker? Is dit echt de beste keus? Voor ouders en kind (én leerkrachten) frustrerend!

Lockdown-leren

Als je als SO-kind, en u kunt het zich vast voorstellen, het gewone alledaagse leven al lastig genoeg vindt, wil je er niet nóg een uitdaging bij. Dan is het erg fijn als te midden van alle onrust die in de lucht hing, jij gewoon lekker naar je eigen klas en juf kon blijven gaan. Ik kan u vertellen dat het niet altijd meevalt, juf zijn op zo’n SO. Maar mooie momenten zijn er zéker en misschien zijn die wel extra mooi omdat je weet dat er een overwinning te vieren is. Een drempel om iets nieuws te proberen bijvoorbeeld. Een moeilijk woord dat tóch maar mooi gelukt is. Of ja, dat samenspel dat vandaag supergezellig ging.

Oplossing

En nu zat ik dus, speciaal voor deze column, eens te brainstormen. Want hoe ga je om met een leerling die inderdaad een stukje vertraging heeft opgelopen? Gaan we aan alle kanten duwen en trekken nu? Hup hup, wel op tempo door blijven gaan? Wat mij betreft heeft die lock down ons één ding geleerd. Er is meer in het leven dan koude cijfers; we zijn in de eerste plaats ook nog mensen. En als jij als groep 5-er nog even tijd nodig hebt om het lezen onder de knie te krijgen? Dan neem je die gewoon! Dat halve of hele jaartje is niets op een mensenleven. Laat dat gaspedaal eens los, zucht een keer diep en gun uzelf, uw kind of uw leerling een rustig jaartje bijwerken. Leuk, die CITO, maar niet zaligmakend. Die zak geld? Gebruik die om kleinere klassen te regelen, extra (leuke) gastlessen en educatieve uitstapjes te regelen, zodat we kunnen leren ‘in het echt’. Daar wordt echt iedereen uiteindelijk een stuk gelukkiger én slimmer van.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 177 lezers

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |