Column(56): Kringlopen, kent u dat?

Eind oktober 2022 maakte onze dochter een ongelukkige val tijden het uitoefenen van haar sport. Ze liep daarbij een breuk op in haar elleboog. Ze kwam bij de Eerste Hulp, er werden foto’s gemaakt en ze kreeg ‘voorlopig’ gips. Een week later was de zwelling rond het gewricht wat geslonken en kreeg ze ‘definitief’ gips. Ze mocht een leuk kleurtje uitkiezen en met haar zuurstokroze arm in een sling liepen we naar buiten...

De maand november was nog redelijk zacht, gelukkig. Maar in de ochtend en tegen de avond was het best fris. Een winterjas paste niet over het gips. Haar truien ook niet. Een t-shirt met daarover een los gebreid knopen-vest ging net aan. Echter, de koude wind blies er dwars doorheen.

Een lieve vriendin van me bood een oplossing. Ze had nog wel een warme fleece poncho. Echt een ‘outdoor ding’. Die had ze, lang geleden, eens op de kop getikt bij de Kringloop. Het is een poncho met een soepele rits waardoor onze dochter het kledingstuk gemakkelijk om haar schouders kon slaan en dicht ritsen. De cape was lang genoeg om zowel haar bovenlichaam als haar armen te bedekken. Het was van een dikke, zwarte fleece dus ook de eerste spetters regen kwamen er niet doorheen. De poncho had een capuchon met aantrek-koordjes om te voorkomen dat hij afwaaide. Op school, in de brugklas, had ze het ding in een mum van tijd uit wat echt handig is met al die lokaal wisselingen steeds. Wat een uitkomst! We verbaasden ons er soms over. Wat kan een mens in zo’n situatie gelukkig worden van een ‘essentieel’ kledingstuk en een vriendin die zo attent is! Onze dochter had de breuk in haar linkerarm. Regelmatig kreeg ze dan een knipoog; ‘Gelukkig links!’. Helaas wist men dan niet dat ze linkser dan links is. Op school kreeg ze dagelijks een laptop in bruikleen omdat schrijven met links niet ging en met rechts totaal onleesbaar werd. Alleen Wiskunde was een opgave. Hoe gebruik je een geodriehoek en teken je ruimtelijke figuren op de computer?

Andere vakken gingen een stuk gemakkelijker. Voor Nederlands moest ze een boekopdracht maken. We bezochten de Kringloopwinkel. We verbaasden ons over het mooie assortiment. Prachtige, gebonden boeken van uitgeverij Lemniscaat waren er te koop voor 2 á 3 euro per stuk. Hardcover en niet groezelig maar echt fris en zo goed als nieuw. Mijn dochter was in haar nopjes en helemaal blij met haar nieuwe aanwinst. Ook mijn enthousiasme voor de Kringloop werd weer aangewakkerd! Er stonden veel boeken uit mijn jeugd. Hasse Simonsdochter, Kruistocht in Spijkerbroek, de trilogie van Thea Beckman; Triomf van de verschroeide Aarde, Geef me de Ruimte en Het rad van Fortuin..  zoveel schatten te vinden.

Afgelopen zaterdag vroeg mijn lief me, in een verloren half uurtje; ‘Wat zullen we met deze tijd doen? Zullen we even gaan ‘kringlopen’? Het is ons nieuwe werkwoord geworden. Even kringlopen. Met een kop koffie erbij. We zagen een beige, retro slacentrifuge, we zagen koddige clowntjes en een letterbak. We zagen lampen, stoelen, schalen en borden. Ineens viel mijn oog op een set van kop en schotel. Het servies van mijn schoonouders! Het is van porselein en misschien wel 45 jaar oud. Het is een koffieservies met fijne, slanke kopjes. Wit met een bruine print. Wanneer ik mijn lief er op wijs klaart zijn gezicht op! ‘Hee, dat is leuk! En.. met de koffiekan erbij. Volgens mij ontbreekt, bij mijn ouders, de kan in het servies. Zal ik het kopen? Dan is het weer compleet. Hij neemt de kan van de plank. Bekijkt het aandachtig. Het is nog puntgaaf. Hij besluit het te kopen.

Volgende keer weer kringlopen!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗