Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Deze keer geen inspiratie voor een kerstcolumn. Daarom een gedicht, niet van mijzelf. Ik vind het toepasselijk, met een bemoedigend filmpje eronder (met kerstmuziek).

Tot ziens in  2021!

Bea

 

Accordion Title

Kerst 2020
En daar stond ze dan,
in al haar voelen.
Ze voelde hoe de wereld
werd verkleind,
hoe de mensheid
op haar knieën werd gebracht
door angst en leugens.
Ze zag het voor haar ogen
gebeuren.

Ze voelde de donkere krachten
die al het licht probeerden te doven.
Ze zag hoe mensen bij hun kern
werden weggehaald en
iedere keer opnieuw
geïnjecteerd werden met angst.

Ze zag de wanhoop en de onmacht
precies zoals het werd bedoeld.
Ze zag hoe men steeds opnieuw
weggeleid werd van de waarheid.

Ze zag hoe de kinderen
in een harnas van angst werden gezet,
bang werden gemaakt voor elkaar.
Hoe knuffels werden verboden,
opa’s en oma’s hun afstand
vrijwillig bewaarden.

Ze zag en voelde het allemaal
en bijna ging ze er zelf ook in mee.

Ze ging er in mee voor de liefde,
voor de zekerheid,
misschien wel omdat ze niet weer
alleen wilde staan, omdat ze niet weer
het andere verhaal wilde verkondigen,
niet weer dwars wilde zijn….

Maar daarmee verliet ze zichzelf
en dus ook haar eigen liefde.

Ze vroeg aan de liefde wat ze het
beste kon doen en het antwoord
was trouw te blijven aan zichzelf.

Wanneer hart en ziel een zijn in waarheid komen er als vanzelf enorme krachten vrij.
Krachten van liefde en respect,
die een ruimte innemen die
angst en duister doen verdwijnen.

En in die krachten ging ze staan.

Ze omarmde het duister,
zegende haar vijand
en ontnam het daarmee zijn kracht.
En ze wist dat ze nu
haar innerlijke strijd had overwonnen.

Haar liefde stroomde volop
naar ieder deel in angst,
naar ieder deel in eenzaamheid
naar ieder deel in onmacht
en diep verdriet.

En ze gaf ze de ruimte om in liefde
hun eigen proces door te gaan.
Ze voelde alles maar was er
niet langer volledig onderdeel van.
Ze erkende dat het in haar leefde
en nam er rustig afscheid van,
en werd zich ervan bewust
dat zonder deze tijd,
zonder deze hele situatie
zaken nooit zo snel in beweging
zouden komen.

En terwijl ze door haar proces ging
werd ze zich ervan bewust
hoeveel ze van de mensheid hield.
Hoe graag ze wilde gaan staan
voor ieder wezen hier op aarde,
voor het recht
om in vrijheid te leven,
voor gezondheid,
voor waarheid,
voor levensvreugde,
voor het licht en de liefde die zich
in ieder mens bevindt.

Daardoor wist ze wat ze hier
als ziel op deze aarde wilde doen.
En voelde ze zich niet langer
gevangen in het toneelstuk
dat zich voor haar ogen afspeelde.

Ze ontwaakte voor haar eigen verhaal
en wist wat haar te doen stond.


Bea Scheurwater

Bea Scheurwater

Stelt vragen die tot nadenken | schrijft op VerenOfLood | Columnist 9-2016 t/m 9/2021

2 Reacties

  1. Bea Scheurwater
    27 december 2020 at 16:03

    Dank je wel Bert! Wij gaan ons stinkende best doen

  2. 24 december 2020 at 22:43

    Beste Bea,Bedankt voor je inzet al deze jaren in de Maassluise Politiek en wat goed van jou om je inzet voor Verto1 te Starten samen met anderen om ook deze wijk Verto1 eindelijk ook eens in het daglicht te zetten,er is hier helaas geen groot grasveld maar misschien is het 4e veld van Exelsior in overleg voor feestelijkheden of Verto 1 dagen een mogenlijkheid,ook het probleem in de achterpaden die te vaak onderwater staan,zou in overleg met de Gemeente geasfalteerd kunnen worden zodat natte voeten voorbij is,
    Veel succes gewenst om van onze inmiddels een achterstands wijk weer iets moois te maken met jullie nieuw gevormd Verto 1 bestuur .
    Een dankbare bewoner van de Verto1 wijk.
    BERT DE JONG.