Column(58): Transformatie

column nr: 58

Op maandag at hij zich dwars door een appel. En nog had hij niet genoeg. Op dinsdag at hij zich dwars door twee peren. En nog had hij niet genoeg. In de kleuterklas gaat een gejuich op als de rups in een prachtige vlinder verandert. Het prachtige en beroemde verhaal van Eric Carle blijft tijdloos en is elke keer een plezier om voor te lezen. Het verhaal gaat over een rups die in een prachtige vlinder transformeert.

Abigail Shrier. U heeft vast nog nooit van de naam gehoord. In Amerika is consternatie ontstaan over een door haar geschreven boek. En aangezien alles uit Amerika vanzelf een keer overwaait naar Nederland, wilde ik mijn kleine beetje kennis graag met u delen. Overigens, de hype ís al overgewaaid, want de NS spreekt niet meer van dames en heren. Nikkie de Jager werd op het schild gehesen, nadat ze uitkwam als transseksueel. Iedereen die niet staat te juichen, wordt voor transfoob uitgemaakt. Een bekende truc om tegenstanders monddood te maken. We kennen de homofoob en de islamofoob al. Fatshaming. Mansplaining. Dit is gewoon weer een nieuwe sticker.

Abigail schreef het boek “Irriversible damage” en interviewde daarvoor verschillende mensen die de transformatie van geslacht hebben ondergaan. Ze verdiepte zich in het onderwerp. Het boek is enorm omstreden en werd na een tweet uit menig boekenwinkel van Target geweerd. Amazone heeft een ban op reclame voor het boek uitgeroepen. Al tijdens het schrijven van het boek had de schrijfster te maken met protestgroepen, die haar wilden beletten het onderwerp aan te roeren.

Geslachtsidentiteit

Genderdysforie is een gevoel van onvrede (dysforie) met het eigen biologische geslacht. Het betekent dat iemand het gevoel heeft dat het geslacht dat juridisch vermeld is bij geboorteakte, niet overeenkomt met het geslacht waartoe deze zichzelf rekenen. Degenen die zijn overgegaan tot geslachtsveranderende operaties en ingrepen, worden transseksuelen genoemd. Een geslachtsidentiteitsstoornis, dat inmiddels hernoemd is tot genderdysforie om minder kwetsend te zijn voor de persoon in kw

estie, openbaart zich al vroeg in de kindertijd. Jongetjes die liever met meisjeskleding en speelgoed bezig zijn en zichtbare afkeer van hun penis tonen. Meisjes die afkeer hebben wanneer ze borsten ontwikkelen en liever jongensspelletjes spelen. Meisjes kunnen zelfs aversie tegen het zittend plassen tonen.

Over het algemeen is deze voorkeur heel nadrukkelijk en langdurend consequent aanwezig. Het is duidelijk fase-overstijgend. Het is dus niet zo dat een dergelijke afkeer betekent dat er sprake is van een identiteitsprobleem.

Genderactivisme

Geen wonder dat het boek van Abigail zoveel negatieve aandacht krijgt in een land waar mensen tegenwoordig hun eigen speciale seksualiteitsclubje of alternatieve voornaamwoorden bedenken. “Vanaf nu ben ik ‘zij en hen’.” Het lijkt een schreeuw om aandacht. Zodra we bi-seksualiteit niet bijzonder meer vinden, komt iemand met de nieuwe uitvinding pan-seksualiteit. Het is hetzelfde, maar er is een talig kunstmatig verschil gezocht, zodat je tóch weer bijzonder bent. De één gaat voor beide geslachten en de ander gaat voor iedereen, ongeacht geslacht. Zoiets is het. Rupsje-nooit-genoeg; de genderactivisten kunnen er geen genoeg van krijgen. Man en vrouw bestaan niet: dat is allemaal een sociale constructie en we kunnen dus eindeloze soorten geslacht verzinnen.

Straks mogen we in de klas geen ‘jongens en meisjes’ meer zeggen.

De hype zorgt er in ieder geval voor dat er een enorme toename is van aanmeldingen van kinderen en vooral tieners die aangeven moeite met hun geslacht te hebben. De toename is nog eens extra groot bij meisjes. Abigail zoekt in haar boek niet alleen naar het verschijnsel zelf, maar zeker ook naar de oorzaak van de toename van het aantal gediagnosticeerden. Ze geeft als verklaring dat veel belangengroepen ervoor gestreden hebben dokters en psychiaters aan te moedigen in de zelfdiagnose van de cliënt mee te gaan in plaats van een diepgravend onderzoek in te stellen om tot diagnose te komen. Er wordt zelfs clusterdiagnostiek herkend; groepen vriendinnen die onder invloed van de groepsdruk allemaal melding van transgendergevoelens maken. Politiek is nu ook doorgesijpeld in de medische wereld. Goddank blijft Nederland altijd wat gematigd.

Die gekke Amerikanen zijn volgens mij de weg écht kwijt.

De vlinder

Ik hoop ouders hiermee gerust te stellen. Ouders van wie het zoontje ineens in een roze glitterjurk naar school wil of dochterlief ook een penis wil, hoeven niet direct in de paniek te schieten of naar de dokter te rennen voor hormoonbehandeling. Spreek met de juf of meester af of die glitterjurk op een speelgoeddag zou mogen. Schrik niet te hard. Het ondergaan van behandeling kan behoorlijke schade aanbrengen. Hormoonbehandeling kan gevaarlijk zijn op langere termijn. Operaties daargelaten; die kunnen onherstelbare schade opleveren. Extreme voorzichtigheid is dus aan te raden.

‘Echte’ genderdysforie is een langdurig en consequente staat en komt daarnaast van nature ook nog eens zeer weinig voor. Ik denk dat een beetje tegenspraak goed kan zijn als het daarmee schade door onterechte transformaties kan beperken.

Geef uw kind ruimte en vooral veel tijd om zich natuurlijk te ontwikkelen tot de prachtige vlinder die hij of zij is.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗