Column(58) : Zoveel

column nr: 58

We gaan verhuizen. Aan die drie woorden hangt een heleboel vast. Emotioneel, maar zeker ook praktisch. We moeten met de stofkam door al onze spullen heen en beslissen: wat mee mag, wat krijgt een tweede leven en wat geldt als grondstof voor hernieuwde dingen. En als ik zo bewust het huis rondkijk, besef ik beschaamd hoe ongelooflijk veel we hebben. Beschaamd? Ja, toch wel. Ik geloof dat wij niet overdadig luxe leven, maar we zijn wel van veel gemakken voorzien en hebben af en toe wel te gemakkelijk gekocht. We kunnen best met minder toe zonder dat we inleveren op een comfortabel bestaan.

Dat ervaar ik ook elk jaar weer als we de tent oppakken en ergens neer zetten. Natuurlijk zit de auto dan ook vol, maar als alles staan, dan is het overzichtelijk weinig. Een stoel, een slaapmat, een kooktoestel, een koelkastje, wat kleren en een e-reader vol ongelezen literatuur. Ik weet dat het nog minimalistischer kan, maar iedereen heeft zo zijn grens. Wij hebben een modus gevonden die ons prima past. En soms denk ik wel eens, zou je zo niet altijd kunnen leven? Dat is geen eerlijke vraag, want ik kampeer in de vakantie en dan heb je minder nodig dan thuis. Aan de andere kant wonen heel veel mensen hun hele leven zoals ik vakantie vier. Zij hebben geen keuze.

Ik wel. En wat voor keuze. Ongelooflijk veel. Teveel, denk ik als ik in een grote winkel sta waar ze verf verkopen. Ik kijk naar een wand met een paar honderd kleurenstalen. Zoveel dat het groen en geel voor je ogen danst. Ik zoek een medewerker op in de hoop wat meer overzicht te krijgen. Maar ze maakt de keuzemogelijkheid alleen maar groter door doodleuk te beweren dat ik ook best een leuke kleur die ik ergens gezien heb mee kan nemen. Ze kunnen die dan perfect namaken. Dat klinkt heel vrij, maar ik word er niet per se vrolijk van. Ik kijk naar de paar stalen in mijn hand. Deze moeten het gewoon maar worden.

En wat voor verf geldt, geldt net zo hard voor vloeren, raamdecoratie, tegels, sanitair, keukeninrichting en meubels. Het lijkt wel of alles kan tegenwoordig. Zoveel. Er is zoveel. Ik blijf proberen te geloven dat ik geen overdadig leven leid, maar dat is best moeilijk als je over meubelboulevards zwerft. Dus zoeken we ook kringloopwinkels op en halen ons hart op aan het groeiend aantal mensen dat het leuk vindt om spullen een tweede, derde of vierde leven te gunnen. Het kost meer moeite om te vinden wat je zoekt, maar het kost wel veel minder en je kunt meer doen voor hetzelfde geld. Of misschien moet ik dat juist niet doen, wat dan heb ik straks nog meer. En ik heb al zoveel …