Column(59): Vintage

column nr: 59

“U weet het dominee, ik ga pas leven als het boven de dertig graden is. Dus ik ga echt wel naar buiten!” Heerlijk hoe iemand doodleuk het hitteprotocol in het verpleeghuis aan haar laars lapt. Natuurlijk is het goed dat er wordt nagedacht over hoe je er voor kunt zorgen dat ouden van dagen niet teveel hinder ondervinden van de oplopende temperaturen, maar mij bekruipt het gevoel toch dat we wat aan het doorslaan zijn met al onze Codes Oranje en Rood. Wat dat betreft ben ik het roerend eens met Claudia de Breij die de draak stak met het Nationale Hitte Plan.

Ik heb sowieso een zwak voor de ongehoorzame dame in kwestie. Een geboren optimist die toch behoorlijk wat voor haar kiezen heeft gekregen in haar lange, lange leven. En ze is zeer tevreden over wat ongetwijfeld haar laatste huis zal zijn. Nee, het is niet haar eigen keuze. Maar hoeveel keuze heb je uiteindelijk? Het gaat erom dat je er het beste van maakt. En dat doet ze volgens mij wel.

“Vorige week zei iemand tegen me ‘Wat heeft u een leuke jurk aan mevrouw!’, ‘Ja’, zei ik toen, ‘die heb ik zelf gemaakt, dertig jaar geleden’.” Net als al haar andere jurken. Wie wat bewaard heeft wat en als je maar lang genoeg wacht komt het vanzelf weer in de mode. En anders noem je het gewoon ‘vintage’. Hoe hip kan je zijn als dikke negentiger? Ik koop tegenwoordig ook nauwelijks meer nieuwe kleren, maar ik geloof niet dat ik iets in mijn kast heb hangen dat meer dan tien jaar oud is, laat staan dertig en zelf gemaakt.

Ik vind het een voorrecht dat ik tweewekelijks in het midden van een kring vrouwen en mannen mag verkeren die leven in volkomen afhankelijkheid en dat met vallen en opstaan doen. En met elkaar een mini-gemeenschap vormen van mensen die het met elkaar moeten zien te rooien en uit te houden. Zeker, er is genoeg reden om te huilen of te somberen in zo’n omgeving, maar hier wordt ook gelachen.

We lezen een stuk uit het Bijbelboek Prediker. Die alles lucht en leegte noemt en zegt dat ons leven in feite nergens op slaat. Maar net als je denkt dat het allemaal mineur is, roept hij: pluk de dag! Geniet van wat je toevalt. De schrijver doet zich voor als koning Salomo. Een ultrarijke sultan uit het Midden-Oosten. Hij beweert dat hij een heleboel bij elkaar gezwoegd heeft. Maar zegt in een volgende zin doodleuk dat hij barst van de slaven en slavinnen. Waarlijk, er is niks nieuws onder de zon als het gaat om rijk en arm en de enorme kloof die daartussen gaapt.

Salomo schept op dat hij alles onderzocht heeft onder de zon om te kijken of er ergens zin te ontdekken valt. Hij heeft wijn gedronken, maar, zo dekt hij zich keurig in, hij heeft daarbij altijd zijn nuchtere wijsheid behouden. Hij schrijft ook dat hij het genot van vele, vele vrouwen geproefd heeft. Ik lees die zin onbewogen hardop voor en kijk daarna de kring rond. “Dominee”, zegt de dame die het liefst het hele jaar 35 graden op de thermometer ziet, “dominee, ik denk dat hij daarmee bedoelt dat hij ervan genoot om naar ze te kijken.” Hoe nuchter ze ook mag zijn, de gedachte aan een Bijbelschrijver die onbekommerd seks bedreef met vele, vele vrouwen, gaat haar toch te ver. Ik schiet hartelijk in de lach.

© pr