Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 59

Het is zaterdagochtend. Met mijn ogen nog halfdicht (ochtenden zijn niet mijn beste moment van de dag sinds de reuma toesloeg) hobbel ik de trap af. Kopje uit de kast; eerst maar ‘es een bakkie. Ik nestel me op de bank, naast het raam dat uitkijkt over het grasveld en daarna, precies tussen twee flats door, de waterweg. Het is mijn favoriete plekje. Het mooiste van het weekend is de rustige opstart.

Het trauma van de zandtafel

FLATS! Daar gaat de net gezette koffie. Doekje erover. Ik bedenk dat het weer eens tijd wordt om te dweilen ook. Dat schoot er de laatste weken een beetje bij in. De hele week heb ik staan boenen na schooltijd en soms ook tijdens, in de kleuterklas waar ik nu lesgeef. Dat speelgoed en die kasten moeten nodig schoon, zodat de volgende juf volgend jaar fris kan starten. Het zand dat zich ooit in de zandtafel bevond, heeft zich inmiddels verspreid over de hele klas. In de bak van de lego, in de huishoek en zelfs in de laadjes van de schrijfhoek ligt het. Ik kan geen zand meer zien!

Kleuterwerk

Het is heerlijk werken met die kleuters en ik geniet met volle teugen. We zingen liedjes in de kring, we lopen stappen en tellen tot (ruim) 20 en weer terug en groep 2 die straks naar groep 3 gaat krijgt alvast wat schrijflessen om te wennen aan die lesvorm. Het valt ze zwaar. Nog voor de eerste minuut om is, krijg ik al een wanhopige blik mijn kant op: Wanneer mag ik spelen? Toch juichen ze even later als ik expres de letter hé-le-maal fout op het bord zet. Domme juf toch. Stiekem toch wel leuk, die les. Ze zitten zich uit te sloven op hun eerste schrijfsels en doen hun uiterste best. Ik help her en der met het stokje van de a dat maar niet recht naar beneden lijkt te willen. Wát een lastig ding. De resultaten bekijk ik straks even, om te zien hoe ze er fijn-motorisch voor staan. Voor nu let ik vooral op de pengreep, de schrijfrichting en de taakgerichtheid. Hoe gaan ze om met zo’n opdracht? Die rechte poot komt nog wel. En nu hup! Spelen! Ze stormen naar de hoeken en kasten.

Mooi tijd voor de juf om een bak uit de kast te trekken en uit te zoeken. Er worden zakken gemaakt om aan ouders mee te geven voor een wasje thuis. Het is echt niet te doen anders. Inmiddels zijn er al twintig zakken speelgoed mee naar huis. Als ik dat zelf had moeten doen, had ik een maand geleden al moeten starten. Een paar kleuters verdringen zich om me heen. Krijgen zij iets mee? Het is bijna een cadeautje als hun naam op de zak gaat. Ik schrijf een lijstje in mijn map, om nog een soort idee te hebben waar het spul allemaal heen gaat.

Rommelrij

Het laatste uur naar buiten. Die ‘keurige rij’ die ik bij de andere groepen zie, zie ik bij mijn klas bij vlagen. Waarom lukt dit me niet? De kleuters hebben nergens last van; die drentelen van de trap, al kletsend en lachend. Ja hoor, juf, tuurlijk zijn we stil. Tussen de zinnen door. Ik zucht. Vanmorgen ging het beter, maar dit keer is het een zootje ongeregeld. De rest van het team zal wel denken.

Op het kleuterplein zie ik de kleuters alle kanten op waaieren, hun tas vlug in de hoek gesmeten zodat ze geen seconde missen van die kostbare speeltijd. Eerst die tassen even organiseren en dan doe ik mee met tikkertje. Geen verrassing dat ik óf tikker ben óf achterna gezeten wordt door een halve klas tikkers. Even zitten, jongens, hijg ik, terwijl ik me op ‘het randje’ laat vallen. En vol energie rent de klas weer door. Ongelofelijk, nog stééds niet moe?

Ouders staan klaar; kinderen zeggen gedag. Tegenwoordig met een ‘elleboogje’, want corona. Ik deel zakken uit en roep ze na: Fijne middag jongens! Zodra de laatste zijn hielen heeft gelicht, kan ik verder binnen. Emmertje sop, muziekje aan en nog een uurtje knallen.

Huize Houf

Geen geknal in huize Houf vandaag. De laatste schoolloodjes wegen zwaar en elk jaar voelt het als slaapwandelen, die laatste weken. Een onwezenlijk gevoel, dat niet overgaat met een weekend extra slaap en niksen. En het was ons nogal een jaar, dit keer! Rustig aan maar deze zaterdag. Wel de stofzuiger én de dweil in een naar-koffie-riekende-kamer. Gelukkig geen zand dit keer.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 122 lezers

 

 

 

 

 

 

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |