Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Op deze zonnige lentedag daal ik de Wip af en loop rechtdoor langs de Dreupelaars op de Kuyperkade. Er staat even verderop een man een beetje gedesoriënteerd om zich heen te kijken.
Ik waag het erop om hem aan te spreken: “Bent u op zoek naar iets? Kan ik u wellicht de weg wijzen?“
Hij draait zich naar mij: “Goedemiddag. Ik betwijfel of u dat kunt. Ik zoek namelijk een goede gereedschapszaak in het stadshart. En ik heb daar haast mee. Vroeger had je Pronk in de Nieuwstraat, maar die bestaat niet meer, heb ik net gezien. Ik kom hier niet zo vaak. Ik moet met spoed noodgedwongen doe-het-zelf materiaal en gereedschap aanschaffen voor een K-klus.“
“U heeft gelijk. Ik kan u niet helpen aan een adres hier. Dan moet u naar de grote toko’s elders. Hoe komt het dat het zo dringend is?”
“Dat zit zo: ik liet voor de corona periode de meeste klussen over aan mannetjes die ik inhuurde. Maar de laatste jaren is dat echt een crime geworden. Heel veel klusjesmannen zijn ZZP-er. Die zitten vol. Voor maanden! Ik kan ze niet eens aan de lijn krijgen. Ik heb per mail diverse gasten bereikt. Ze beloven langs te komen voor een offerte. Ze vergeten het. Beloven het opnieuw. En dan blijkt dat ze voorlopig geen tijd hebben. Het meest extreme geval was toen ik de lokale glazenier probeerde te pakken te krijgen. Voicemail, email… de man reageert nergens op.”
Ik ben verbaasd: “Maar dan kunt u dus geen klussen meer laten doen. Bijzonder.”
Hij lacht: “Nu snapt u waarom ik gereedschap wil kopen. Het is lang geleden dat ik zelf kluste, maar nu moet ik er dus weer aan geloven. Vrouwlief heeft geen geduld meer. Zij zei dan doe je het maar zelf. Ik beschik gelukkig over meer vrije tijd sinds ik parttime ben gaan werken.”
Ik knik instemmend: ”Ja dat is wel fijn. Nog een geluk dat u handig bent. Ik zou hopeloos verloren zijn.” We beëindigen het gesprek en ik vervolg mijn weg, al peinzend.
Aangekomen bij Kevin’s neem ik plaats op de terrasboot. Het is even wennen want ik heb geen zeebenen. Het is leuk om vanaf hier te kijken naar de passanten. Ik bestel een jonge jenever en denk ondertussen Ik hoop dat mij grote klus- en onderhoudsellende bespaard blijft. Als de jongedame met de borrel verschijnt, klaart mijn humeur weer op. Ik hef mijn glas op haar gezondheid.
Santjes!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 236 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.