Column(60): Malta

column nr: 48

uit de reeks columns over de antroposofische instelling waarvoor ik werkte.

Als je met vakantie gaat prik je een datum en een bestemming. Therry en ik waren in mei begonnen te werken bij de instelling op antroposofische grondslag voor mensen met een beperking.

Het liep inmiddels tegen december. Alle bewoners, op twee na, zouden met de kerstdagen naar hun naar familie gaan. Twee mannen konden niet naar huis, want die hadden geen familie meer. Aan Therry en mij werd gevraagd, of wij rond de kerstdagen met die twee mannen een weekje naar de zon wilden gaan. Met kerstmis naar de zon? Dat is volgens mij in de buurt van de Middellandse zee. Ja! Zoiets hadden ze ook al bedacht. Het werd Malta.

Karel was een oudere man, die veel van geschiedenis en verhalen hield. Nou, dat is er genoeg op Malta en Therry is een verhalenverteller. Kees was een flinke jongeman, die niet kon praten, maar met regelmaat zeer agressief kon zijn. Om hen een een beetje aan het idee te laten wennen zijn we met z’n vieren een dagje naar Schiphol geweest.

Op de dag van vertrek werden we door iedereen weggebracht en uitgezwaaid. In mijn tas had ik twee injecties, voor het geval dat Kees uit zijn dak zou gaan. Ik had gevraagd of ze wisten wat de uitwerking was. Dat wisten ze niet, want ze hadden het nog nooit toegepast.

Gevolg was dat ik één ding heel zeker wist: – Ik ga in het vliegtuig niet staan prikken.

In mijn tas had ik een zak winegums. De hele vlucht heb ik met Kees hand in hand gezeten. Ik had het idee, dat als het spannend werd dat ik dat dan wel aan de druk van zijn hand zou merken. Bij de landing heb ik hem winegums gevoerd!

Kees was gewend om bij het ontbijt muesli te eten. Er zaten zakken muesli in mijn bagage, maar geen yoghurt. Ik had wel knakworsten bij me, die lust hij ook graag. Dus heeft Kees de hele vakantie knakworsten als ontbijt gegeten.

We gingen een bustochtje maken naar het noorden van het eiland. Ik wist niet precies welke bus dat zou zijn. Dat moest ik eerst even vragen aan de chauffeur. In die tussentijd zag Kees kans om ook in te stappen en gelijk door te lopen naar achtereen. Het was de verkeerde bus. Dus moest ik hem helemaal van achteren uit die bus plukken die inmiddels helemaal vol was.

Het volgende uitstapje was een boottochtje. Er was een behoorlijke golfslag en het bootje schommelde nogal. Bij het opstappen zat Kees met alle twee zijn voeten klem onder de loopplank. Dan is het wachten op de volgende golfslag en: hop! in één keer met allebei je voeten op de loopplank te gaan staan!

Kees en ik gingen niet mee met alle uitstapjes die gemaakt werden. Wij gingen in het zonnetje op het balkon zitten. Therry maakte met Karel uitstapjes. Er is veel geschiedenis te vertellen op dat eiland.

Op de terugvlucht hadden we enige turbulentie. Therry zat opgevouwen achter de krant. Karel vroeg: -Therry, vind je niet dat het toestel erg schudt?

Therry: – Ja, ze zeggen niet voor niets dat het net een bus is!

En bleef IJzeren Heinig verder in zijn krant lezen. Ik was stomverbaasd. Dat was het enige juiste antwoord dat hij op dat moment kon geven. Eenmaal thuis moest dat natuurlijk geëvalueerd worden. Met het bestuur! Omdat ik er nog niet zo lang werkte viel ik nog niet zo op!

Iemand van het bestuur zei: – Welke gek heeft er verzonnen om met zo’n iemand (Kees) op een eiland te gaan zitten?

Nou, ik was niet zo dom om te zeggen dat ik dat was. Ik heb alleen maar een beetje wezenloos voor me uit zitten staren en dacht: – Hoe denk je dat het is om met zo iemand een paar uur in een vliegtuig te gaan zitten?

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗