Column(60): Twaalf dagen

Column nr: 60

Lang voor het Christendom vierden de Germanen in deze streken het joelfeest, het winterzonnewendefeest. Het feest van het licht. De nacht van 21 op 22 december is de langste nacht van het jaar, midwinter. Na deze nacht worden de dagen weer langer.

Het midwinterfeest duurt 12 dagen en begint op 21 december, de kortste dag en de langste nacht. Drie dagen lang blijft de zon stil staan om daarna weer te gaan stijgen waarna de dagen weer langer worden. Op deze derde dag na midwinter wordt de kerstnacht gevierd.

Tussen kerst en Drie Koningen vinden de 12 heilige nachten plaats. Volgens de oude natuurvolken is de grens tussen hemel en aarde in deze periode flinterdun en is het het gemakkelijkst om je juist dan te richten op je spiritualiteit. In de 12 heilige nachten ontvang je iedere nacht een droom die je iets vertelr over de maand van het nieuwe jaar. In de eerste nacht vertelt je droom iets over januari van het nieuwe jaar, de droom van de tweede nacht vertelt je iets over februari van het nieuwe jaar tot alle 12 nachten je iets hebben geopenbaard voor alle maanden van het nieuwe jaar. Een heel bijzondere tijd van het jaar dus.

Velen van u zullen dit onzin vinden, het geloof van de natuurvolken is zo goed als helemaal verdwenen, net als de kennis en de verhalen van toen en toch ook weer niet. In veel van onze gebruiken en tradities zijn nog steeds resten terug te vinden van dit oude geloof. Ik verbaas me er telkens weer over hoe het heeft kunnen gebeuren dat verschillende geloven zich gemengd hebben en “vergeten” is waar de oorsprong ligt.

Ons kerstfeest is doordrenkt met een mengeling van oude rituelen waarvan we niet eens meer weten waar het zijn oorsprong vond. Daar men niet precies wist wanneer Jezus geboren was besloot men dit te koppelen aan het joelfeest. Alleen al de kerstboom die we elk jaar in huis halen is hier een mooi voorbeeld van, we halen op de kortste dag het licht naar binnen.
De nieuwjaarsvuren op 1 januari zijn terug te leiden naar de joelvuren die oorspronkelijk bedoeld waren om de boze geesten weg te jagen.

Sinds ik mij meer ben gaan verdiepen in de vieringen van de natuurvolken ben ik ook veel meer de samenhang gaan zien van de jaarcyclus en daarmee, voor mij, de zin van het leven.

Tijdens het kerstfeest of de oudejaarsavond richten we ons voornamelijk op een detail van een groter geheel en door alleen aandacht te geven aan een detail raak je het zicht op het geheel kwijt.

De 4 jaarfeesten zijn verbonden aan de 4 jaargetijden en bij elkaar heten ze ook wel de “wiel van het jaar”. Ieder voor zich symboliseren ze de natuur die verandert door de seizoenen. Het jaarwiel kent 8 spaken, vier zijn er verbonden aan de beweging van de aarde en de zon en de andere 4 zijn de belangrijke momenten in het “agrarische” leven.

De jaarfeesten lopen parallel aan de veranderingen in de natuur ook de innerlijke veranderingen in ons mensen. Ook wij mensen volgen dezelfde cyclus van geboorte, groei, aftakeling, dood en wedergeboorte.

Iedere fase, net als ieder seizoen, kent zijn eigen energie en eigen krachten. Elke cyclus geeft je als mens de mogelijkheid om te groeien en om zaken voor jezelf verder uit te werken. Dit levensritme is een natuurlijk ritme en de verbinding hiermee geeft mij steeds meer rust en balans. Als ik zelf rust en liefde ervaar ben ik meer in balans. Voor mij betekent dit dicht bij de natuur leven en oog hebben voor alles om mij heen. Ik denk dat we allemaal wel dit soort momenten kennen; je ziet een vlinder, je kijkt er naar en voor even lijk je stil te staan, stil in het moment, je kern wordt geraakt, je kan er droevig van worden of juist blij maar hoe dan ook, het moment raakt je hart. Sinds ik heel bewust dit soort momenten ervaar en opsla, voel ik mij meer dan ooit verbonden met alles om mij heen, met de natuur, met het leven, met een stukje zingeving.