Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 75
De organisatie die aan elkaar hangt van regeltjes, richtlijnen en beleid. Zij verdienen niets minder dan mijn waardering en vooral bewondering. Nu hoor ik in de verte al een paar mensen roepen. Het UWV, oplichters! Haaibaaien! Begrijpelijk. Zo dacht ik er ook over. Tot voor kort tenminste.
Want het UWV, de organisatie die onderbemand en overvraagd is, heeft gewoon het probleem van de wachtlijsten in de zorg opgelost. Hoe knap is dat?!
Zij hebben een manier gevonden om mensen die ziek zijn vanaf een papiertje te beoordelen. Daar is helemaal geen lichamelijk onderzoek meer voor nodig! Dat is toch wel even een applausje waard. Ze hoeven niet meer naar een lichaam te kijken maar kunnen van een afstand aanvoelen wat en vooral in welke mate je iets mankeert.
Dus heb je ergens last van? Ga niet naar een arts in het ziekenhuis. Dure CT scan of MRI? Helemaal niet nodig. Die afspraken kosten bergen tijd, energie en vooral geld. Maak in plaats daarvan een afspraak met het UWV en je weet gewoon gelijk wat je mankeert. EN daarbij kunnen ze je ook nog eens vertellen in welke mate dat jouw functioneren beïnvloed. Dat zijn gewoon twee conclusies voor de prijs van 1! Dat allemaal vanuit je luie stoel of voor mij part liggend op de bank. Fijn toch?!
Dus daarvoor mijn dank. Wat artsen, politici en anderen al jaren proberen te bereiken is het UWV gelukt. En dat terwijl ze te weinig personeel en te veel achterstanden hebben. Efficiëntie ten top! Zonder de befaamde wachtlijsten kunnen ook eindelijk die zorgkosten weer wat naar beneden. Tijd voor feest dus!
Oké, mijn cynisme kan nu weer uit. Want eigenlijk vind ik het gewoon belachelijk wat er nu gebeurd bij het UWV. Mensen keuren op basis van wat er op papier staat. Dat zegt niets over de beperkingen van die persoon. Zo kun je artrose hebben in lichte of extreme vorm. Een wezenlijk verschil in functioneren. Een verschil dat wegvalt door alleen op papier te beoordelen.
Of in mijn geval, problemen met mijn voeten. Al jaren doen ze pijn en zelfs meerdere operaties hebben dat niet op kunnen lossen. Sterker nog, het is alleen maar erger geworden door complicaties. Helaas voor mij heeft de arts geoordeeld dat er niets meer aan te doen is en dat ik er mee moet leren leven. Prima. Het is zoals het is. Dus ik paste me aan. Wist mijn grenzen en kon er prima mee leven. Lang staan? Dat ging niet meer. Dus een zittend beroep. Geen dagjes shoppen. Veel zitten tussendoor. En als we naar een pretpark gingen, dan gingen we een lang weekend. Dan kon ik het stukje bij beetje doen.
Mijn arts heeft in mijn dossier geschreven welke operaties er zijn uitgevoerd. Welke complicaties er waren. Nergens staan mijn beperkingen of de mate van die beperkingen beschreven. Een arts kijkt namelijk niet naar hoe lang je kunt lopen/ staan.
Toch heeft het UWV nu, vanaf papier, geoordeeld hoeveel uur ik dagelijks op mijn voeten kan staan. Helaas voor mij kan ik daar onmogelijk aan voldoen. Die uren zou ik jaren geleden al niet gehaald hebben, laat staan nu. Mijn fysio zegt dat het niet kan. Ik zeg dat het niet kan. Maar de UWV arts zegt van wel. Zonder mij te zien. Zonder foto’s te hebben bekeken. Niks. En daar moet je het mee doen.
Als je het namelijk niet eens bent met het UWV kun je in bezwaar gaan. Dan gaat een andere arts het dossier van zijn collega bekijken. Hij (of zij) gaat dus eigenlijk beoordelen of die bewuste collega zijn werk goed gedaan heeft. Een beetje de slager die zijn eigen vlees keurt dus. Niks onafhankelijk en zeker niet onpartijdig. Want wie wil er nu in hemelsnaam zijn collega afvallen? Zeker niet als je er maar zo weinig hebt. En terwijl het UWV op de site breeduit verkondigd dat je altijd kunt bellen met inhoudelijke vragen, geven ze ook op dat punt niet thuis. Ik moet het doen met: “Het is zoals het is en anders moet je maar naar de rechtbank in beroep gaan.”
Dat voelt een beetje als een moeder die tegen haar kind zegt dat het is zoals het is ‘omdat zij het zegt’. De dooddoener voor wanneer je geen uitleg of heldere argumentatie kunt verzinnen. En ze komen er mee weg. Ze kunnen het doen omdat er niemand is die zegt dat het niet kan. Tenzij ik dus naar de rechter ga. Maar het UWV weet, net als ik, dat dat mij teveel energie gaat kosten!
Tegelijkertijd moet ik ook even relativeren. Iemand die heel dicht bij mij staat is net iemand heel dierbaar verloren. Dan is het UWV en diens perikelen toch helemaal niet belangrijk meer!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 482 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.