Column(61 ): Volop ademend het nieuwe jaar in

Nu de Sinterklaas- en kerstverhalen weer stevig in ons geheugen zijn gegrift, lonkt er een voorjaar waarmee het licht ons tegemoet komt. Het is heerlijk om vanaf 21 december te ervaren dat de dagen gaan lengen.

Terwijl de chocoladeletters zijn uitverkocht en ieder de kerstlichtjes letterlijk voor de stal weer ‘op stal” heeft gezet, bereidt de natuur de sprong naar het voorjaar al voor. Bij menigeen kriebelt er ongemerkt al de gedachte over sneeuw en een Elfstedentocht. Afgelopen week kon dan ook op televisie de tocht van 25 jaar terug, op 4 januari 1997, breeduit worden herbeleefd. De nostalgie druipt er dan vanaf en alles waarvan een liefhebber genieten kan, wordt de archiefkast uitgehaald.

Het is uiteraard maar net waar je liefhebber van bent en wat er voor jou aan noodzakelijkheid voor je deur staat. Wintersport is geen noodzakelijkheid. Want geld en natuur verbrassen kan best een jaartje wachten. Dit geeft gelijk een mooie spanning weer. Want de sneeuw tegemoet gaan of de sneeuw in eigen land overkómen betreft een groot verschil. De terugblik op onze Elfstedenhelden maakt dat overduidelijk. Bij een rit naar wintersportland heeft de mens de uitdaging zijn verslaving aan luxeproducten te beteugelen. Maar eerlijk is eerlijk, wintersport is een ervaring die tot meer aanmoedigt en je gunt het ieder kind de natuur zo overweldigend in haar schoonheid te ervaren. Maar, weten we inmiddels, het brengt ons onder andere tot vervelende effecten wanneer het water in de bergen niet meer door boomwortels kan worden vastgehouden.

Voor het op een natuurlijke wijze kunnen voorkómen van vervelende gevolgen van ons menselijk op welvaart gerichte handelen, is de Elfstedentocht een uniek verschijnsel en mooie leerschool. De happening, waar iedere Fries en liefhebber wereldwijd naar uitziet, laat zien dat uitbundigheid en gezamenlijk genieten van natuurlijke schoonheid uitstekend samengaat met matiging. We beleven noodzakelijkheid zonder te verbrassen! Want, de tocht is er maar af en toe en kan dus onmogelijk uitgroeien tot een overdreven volksopwinding. In alles wat een mens kan wensen wordt voorzien, zoals: de strijd met jezelf om het Elfstedenkruisje in je eigen prijzenkast te krijgen, de hunkering naar de zo gedroomde start, het verlangen om zoiets gezelligs te mogen organiseren en voor anderen klaar te staan, de tranentrekkende emotie om de tocht aan een ander te kunnen opdragen, de beste supporter te kunnen zijn zonder zelf te hoeven klunen en schaatsen én natuurlijk de alles overstijgende ervaring van een niet uit te wissen herinnering.

De terugblik op de Elfstedentocht is ongemerkt een leerschool voor onze politieke fanaten. Want -met het al of geen liefhebber zijn van het willen trotseren van de kou- gieren de campagne- en stemkriebels al door menige keel. Gaat lokaal Nederland kiezen voor een verstandig matigen van het menselijk teveel en natuurbehoud of blijft teveel afval een uiting van ons ongebreidelde consumentisme?

Ongetwijfeld kan ons creatieve brein wel wat met de Elfstedenbeleving en kunnen we daar als leerschool ook wat mee in niet-winterse taferelen.

Ik heb al een schot voor de boeg gedaan met de kriebels voor de komende verkiezingen. We hebben namelijk ook dán een gebeurtenis van tijdelijke aard en dat het ook in zich heeft om voor elkaar klaar te staan, mensen tot tranentrekkende emoties te brengen en om de beste supporter te zijn. Ook zijn er persoonlijke ‘kruisjes’ te verdienen. Maar één groot verschil is dat met de verkiezingskoorts onderlinge verdeeldheid op de loer ligt.

Maar met de nog levende hoop op een Elfstedentocht en een vooralsnog onzichtbaar politiek bruisend Nederland dat 16 maart op zich ziet afkomen, zijn we volop ademend het nieuwe jaar in gegaan. Menigeen staat te springen om erop uit te gaan naar bijvoorbeeld een museum, een hotel, een niet volgepakt café, een event waarbij we elkaars ruimte respecteren of jáwel zelfs een Wereldtuinbouwtentoonstelling Floriade, van 14 april tot en met 9 oktober 2022. Dit laatste event, dat tot de categorie wereldtoonstellingen behoort, wordt sinds 1960 één keer per 10 jaar in Nederland gehouden. Nu is Almere aan de beurt. Het wordt onder de aandacht gebracht met: ‘Je ontdekt hier innovaties die onze steden leuker, mooier en duurzamer maken’ én ‘Je geniet van de geur en kleur van bloemen, planten, groenten en fruit’. Het bij de media aan de deur kloppen met ‘steden leuker, mooier en duurzamer maken’ klinkt als een kans om de bij het event betrokkenen een maatschappelijke verantwoordelijkheid te laten nemen. Dit voor een balans tussen enerzijds een uit het maatschappelijk debat volgend denken over noodzakelijkheid en anderzijds een ongebreideld consumentisme.

Het lijkt mij nuttig vraagstukken omtrent matiging mee te geven aan de komende generaties. Een soort Elfstedenherinnering zou je kunnen zeggen. Als een wijze van het gebruiken van en omgaan met onze natuur, waar we juist als het weer eventtime is extra veel plezier aan beleven! Op naar het voorjaar en dan volop ademend met langere dagen genieten van events die het hart sneller doen kloppen, zonder dat we er langdurig koorts van krijgen!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗