Op deze plek vervangt Marijke tot nader order Jeroen

Redactie

Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 50

uit de reeks columns over de antroposofische instelling waarvoor ik werkte.

Antroposofen hebben heel erg veel met cultuur in de breedste zin van het woord. Muziek luisteren, muziek maken, schilderen, schrijven enzovoort.

De instelling zou enorm uitgebreid worden en het was dus duidelijk dat er ook een cultureel centrum zou komen. De nieuwbouw wijk lag aan een grote waterplas met daarlangs een dijk. Het cultureel centrum zou even buiten de wijk langs de dijk komen. Daar waren hele oude huisjes die nog op koeienhuiden stonden. Er was ook een hele oude appelboomgaard waar al heel lang niets aan gedaan was. Het streven van de instelling was voor in de nabije toekomst om die boomgaard weer productief te krijgen.

Omdat alles net naast de dijk was, was de grond erg nat en blubberig.

Veel instellingen op antroposofische grondslag hebben een grondsteen in de grond. Dat is in feite een holle betonnen steen waarin de Visie, Missie en Doelstelling (VMD) van de instelling gedaan wordt. Omdat de grond daar zo drassig was durfden wij dat niet te doen. We waren bang dat de grondsteen een eigen leven zou gaan leiden en na enkele tientallen jaren uit de plas opgedoken zou worden.

Wij kozen voor een grondschaal. Een kunstenaar had een heel grote koperen plaat. Iedereen die op dat moment woonde of werkte bij de instelling mocht met een hamer een klap op die plaat geven. Daardoor ontstond er een bolling in de plaat en de kunstenaar zou daar een schaal van maken.

Het idee van een schaal stond mij zeer aan. Om je VMD in een betonnen steen in de grond te stoppen is een behoorlijke statisch gebeuren.

Als je op denkbeeldige manier in een open schaal de VMD doet is dat veel dynamischer. Je kan nog eens van gedachten veranderen.

Aan het cultureel centrum zou ook een woonhuis gebouwd worden. De vraag aan mij was of ik dat woonhuis wilde inrichten. Dat maakte dat ik op een speciale manier verbonden raakte aan die plek. Antroposofen hebben ook overal rituelen voor. Sommige daarvan vind ik wel eigenaardig. Maar je werkt daar dus je doet er ook aan mee. Op een gegeven moment werd er aan de bouw begonnen. De plek moest nog ingewijd worden. Het was de bedoeling dat gedurende een aantal avonden bij volle maan ’s avonds om twaalf uur een ritueel uitgevoerd zou worden. Ook bewoners zouden daar bij aanwezig zijn. Dat is niet zo raar. Daardoor ontstaat er bij hun inzicht en wetenschap dat daar iets gebouwd gaat worden.

Ik werd ook gevraagd om aan die rituelen mee te doen. Maar ja, ik ben niet antroposofisch, dus wat is nou een geschikt ritueel?

Op internet vond ik een verhaal over een vijver.

Die vijver lag diep in een moeilijk begaanbaar bos. Maar als het je lukte om daar te komen, kon het gebeuren dat er een gouden vis naar boven kwam om te kijken wie er op bezoek was. Dat bracht geluk.

BINGO! Ik had mijn verhaal.

Toen ik aan de beurt was, ben ik ’s middags naar een winkel met feestartikelen gegaan. Daar heb ik een zakje met gouden visjes gekocht. Vervolgens ben ik naar de bouwplaats getogen en heb daar in die blubber die visjes uit gestrooid.

’s Avonds rond twaalf uur in optocht in de maneschijn langs de dijk met een aantal bewoners naar de bouwplek gegaan. En ik heb daar mijn verhaal verteld.

En…kijk nou eens! Allemaal gouden visjes in het water.

Als ik daar nog aan terug denk…


Maanden later zei de architect: – Wij vinden nog steeds van die visjes die jij daar uitgestrooid hebt.


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 110 lezers

 

Marijke Tennant

Marijke Tennant

Marijke Tennant | | Echtgenote, moeder, oma | Gepensioneerd hulpverlener | Bevlogen koorlid [ 2018-2021 ]