Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
‘Maria. Moeder van God, Moeder van Christus, Moeder van goede raad’.
Mei is Maria-maand in de katholieke kerk. Iedere woensdag wordt, vroeg in de avond, de Rozenkrans gebeden. Mij is gevraagd om voor te gaan in dit gebed. Ik doe het graag en verdiep me in het boekje; ‘Bidden met Maria, de moeder van de Heer’. Ik lees verder.
‘Maria. Moeder van de Goddelijke genade, Bewonderenswaardige Moeder, Moeder van de Schepper’.
Het is een greep uit de vele benamingen die Maria in de Bijbel gegeven krijgt. De namen zeggen iets over wie Maria is en beschrijven haar in al haar facetten.
‘Koningin van het gezin, Koningin van de vrede, Zetel van wijsheid, Troosteres van de bedroefden en Toevlucht van de zondaars’. Ik lees het in de Litanie van Maria en dit is slechts een greep (…).
Ik denk terug aan een uitzending op TV met Eva Jinek. Aan tafel zat een oudere meneer die postuum bijzonder liefdevol en met veel respect sprak over zijn moeder. Hij beschreef de wijze waarop zij hun grote, katholieke gezin wist te onderhouden. Zoveel kinderen en zo weinig middelen. Ze hadden het niet breed maar zijn moeder was creatief. Inventief. Bewaarde het overzicht. Stelde prioriteiten. Zorgde voor verbinding, empathie en samenhang. Onderrichte. Onderwees. Had oog voor het individu en gaf de kinderen normen en waarden mee.
‘Mijn moeder was eigenlijk de kapitein op het schip’, hoorde ik hem zeggen. Zijn ogen glansden. ‘Met vijftien kinderen, waarvan er eentje vroegtijdig overleed, runde ze in feite een compleet bedrijf. Mijn moeder was een briljante manager. En ze was niet de enige in haar tijd. Het is het verhaal van vele moeders aan het roer van een groot gezin in de (eerste helft van de) twintigste eeuw. Vele moeders. Met veel uiteenlopende uitdagingen, taken en talenten’.
‘Helaas is hier, bij leven, te weinig waardering voor uitgesproken’, hoor ik de meneer zeggen. Zijn stem wat instabiel. Zijn ogen vochtig. ‘We weten een heleboel over het werk en het leven van vader. Het hoofd van het gezin. Aan kop van de tafel. Grote verhalen over zijn werk. Over hoe hij zichzelf opwerkte en carrière maakte. Over de manier waarop hij zich heeft ontwikkeld. Men zag tegen hem op. Mijn vader wàs iemand. Dat was dan ook wel te zien op zijn uitvaart. Rijen dik bij zijn afscheid. Er gaan nog veel verhalen rond over hem. Over wie hij was. Wat hij deed. Over de man in die tijd’.
‘Over moeder werd nauwelijks gesproken’. De verbazing, de spijt, klinkt door in zijn stem. ‘Moeders zorgden. Voor kinderen, man en huishouden. Onbetaald maar beter gezegd: Onbetaalbaar!
Wat deze moeders verder dachten? Droomden. Aan talenten herbergden? In de stilte van hun hart bewaarden. Dachten maar niet uitspraken. Wat ze deden. Wat ze lieten. Wat ze voelden. Wat ze hoopten. Wat ze verlangden. Wat ze baden? Het is niet benoemd. Niet gevraagd? Niet beantwoord? Het is niet opgeschreven. Het is niet uitgesproken. Moeder zorgde. Ze bleef een mysterie. Onderbelicht. Achter de schermen. Buiten beeld.
‘Het is spijtig. Mijn vader wàs iemand. Ja, maar mijn moeder ook!’.
Het was mooi om te zien hoeveel hart deze man had voor zijn overleden moeder. Hoe liefdevol, zacht, warm en opgetogen hij over haar sprak. Het was mooi om te merken hoezeer hij zich hard maakte voor alle moeders in de tijd. Moeders moeten in het licht. Dat is wel duidelijk. Vaders. Ja, maar moeders ook. In alle facetten.
Aanstaande woensdag steek ik een lichtje op bij Maria. Moeder van de Heer. En we bidden de Rozenkrans. Aanstaande zondag is het Moederdag en mogen alle moeders in het licht!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 146 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Christel van Berkel, alstublieft…….
Extraatje: Ik kan het niet onder woorden brengen, het is hemelse muziek…….
Mijn helaas al jaren geleden overleden moeder zette ik en mijn broertjes en zus altijd, jaar na jaar iedere dag, elk uur van de dag in het licht.
Niks geen Moederdag!