Column(63): Wat we niet gewoon zijn en wat juist het schone is!

Zie het maar als een mogelijke bijdrage aan het nuttige debat over wat we belangrijk vinden om als het culturele tot uitdrukking te brengen. En, daarbij ook wat we wellicht cultureel te weinig voor het voetlicht brengen en te vaak als mogelijk waarneembaar over het hoofd zien. Zo viel mijn oog op het artikel ‘Kleurt jouw kunst binnenkort de stad?’, dat de uitnodiging inhoudt ‘Maak een kunstwerk dat past bij het thema hoop & vrolijkheid’. Het resultaat zal zijn: Theater Koningshof zal in de week van 24 februari 10 stuks borden langs de weg en in de stad plaatsen met daarop misschien wel jóuw kunstwerk’. Op de site van Ervaar Maassluis, waar het krantenartikel naar verwijst, staat tevens: ’Bij Theater Koningshof houden we graag hoop – en draaien we de dingen graag om. Daarom, lieve mensen, willen wij de stad graag opfleuren met zonnigheid!’

De toon is daarmee gezet voor ‘wat we niet gewoon zijn en wat juist het schone is’. We kunnen met die uitnodiging het voorjaar tegemoet, met hoop en vrolijkheid en een opgefleurde stad. Zo ontluikt Theater Koningshof na een periode met gesloten deuren. Het is een mooie actie als ‘het uitdrukking geven aan de opkomende lente’. Een sfeer met als het ware ‘dichten door middel van beelden’ in de openbare ruimte. Daarmee is het een mooie aanvulling op de dichtkunst die we op gevels van Maassluise woningen en gebouwen met een andere bestemming reeds hebben zien verschijnen. Het is trouwens een leuk weetje dat de Culturele Raad van Maassluis (CRM) er een liefhebbend oog voor heeft om dat laatste in samenwerking met Dichterscafé Woordkunst meer te gaan doen.

Ik vind het idee van het Theater ook een goede impuls, omdat er naast de permanente kunst in het openbaar gebied een dynamische lijn wordt ingezet. Een soort beweeglijkheid van dingen die de geest prikkelen en ons wakker houden in het waarnemen van onze omgeving. Iets waarvan je voorkómt dat je een object of tekst op een gegeven moment over het hoofd ziet, omdat je het al zo vaak gezien hebt. Dit doordat we het uit onze waarneming filteren omdat we ‘wat we gewoon zijn’ niet meer als bijzonder ervaren. De CRM probeert die mogelijke gewenning al te voorkómen door het KUNSTWERK van de MAAND telkens kenbaar te maken. Zo worden we ook als het ware ‘geholpen’ om het schone van de vele kunstwerken in de Maassluise buitenruimte, die we gewoon zijn te zien, onder onze aandacht te blijven brengen.

Het helpt als we je met opzet visueel een beetje ‘laten struikelen’. Een voorbeeld daarvan is het gedicht van de huidige stadsdichter Jaap van Oostrum, dat de winkelruiten van De Doorsluizer cachet geeft:

VAN ALLE MARKTEN THUIS

TWEEDEHANDS EEN TWEEDE KANS

SPULLEN EEN NIEUW LEVEN

IEDER MENS EEN GOED GEVOEL

IS WAARNAAR WIJ STREVEN

DUS KOM JE VOOR EEN KOOPJE

OF VOOR EEN FIJN GESPREK

DAN BEN JE BIJ DE DOORSLUIZER

OP DE JUISTE PLEK

► Het gedicht heeft een speciale lettergrootte opdat je niet de kans krijgt het gewoon te gaan vinden. Net als De Doorsluizer ‘op de juiste plek’.

Ik ben nieuwsgierig naar het resultaat van ‘Kleurt jouw kunst binnenkort de stad?’, wat evenzo schone taalkunst zou kunnen gaan inhouden, daarom verbind ik graag kunst met taal zoals we niet zo gewoon zijn. Dat kan bijvoorbeeld door een passage uit de brieven van Vincent van Gogh te doen schitteren. Hem kennend als schilder schreef hij over zowel het dagelijkse leven als over wat hem zo raakte. Zijn schilderdroom kende namelijk ook woorden, wat bijvoorbeeld blijkt met een passage uit zijn brief nr. 463 van 21 februari 1888:

Alvorens op het laatste station voor Arles (= woonplaats Vincent) aan te komen, heb ik een schitterend landschap gezien, geweldige gele rotsen, in een vreemde opeenstapeling; de meest indrukwekkende vormen. In de kleine dalen tussen die rotsen waren rijen van kleine ronde bomen met olijfgroen of grijsgroen gebladerte, die wel citroenbomen konden zijn.
Maar hier in Arles lijkt het land vlak. Ik heb schitterende stukken rode grond gezien, beplant met wijngaarden, met een bergachtergrond van het fijnste paars. En de sneeuwlandschappen met de witte toppen tegen de hemel die even lichtend was als de sneeuw, waren precies als de sneeuwlandschappen die de Japanners hebben uitgebeeld.’

We zien hier een woordenschildering, waarbij onder andere woorden als schitterend, indrukwekkend, lichtend en geweldig je in Vincent’s schildersferen brengen.

Dat de kunst in de Maassluise buitenruimte ons steeds meer moge prikkelen om het schone meer tot het (buiten)gewone te brengen! En niet alleen als het Theater de dingen omdraait, om de stad meer op te fleuren.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗