Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Tijdens het Pinksterweekend was ik kamperen met familie. Na zo’n twee uur rijden (inclusief extra lus door een gemiste afslag) kwamen mijn nicht en ik aan in Ommen. Zodra we uit de auto stapten wilden we eigenlijk meteen beginnen met het opzetten van de tenten. Maar nee, dit was niet toegestaan, want we móesten eerst mee op een rondleiding over de camping. Wij logeerden namelijk bij de boer, dus we brachten een bezoek aan de kleine én grote geiten, de kippen, de koeien en het paard.
Weer terug op het kampeerveld wilden wij direct weer aanstalten maken om dan toch spullen uit de auto te gaan halen. Maar nee, ook nu mocht het nog niet. Eerst was het tijd voor een kopje koffie met een stroopwafel. Het was duidelijk: wij moesten nog even wennen aan de “camping” mindset.
Nog wat onwennig en onrustig zaten wij daar dus, op onze campingstoelen, aan de campingtafel, op het campingveld, met uitzicht op de campingkoeien. Elke keer als wij ons geweten voelden dringen, zeiden we tegen elkaar: “Nee. Lekker blijven zitten. Camping.” Want op de camping is er maar één ding dat moet: niets moeten.
Toen we eenmaal een beetje geland waren liepen we op ons gemakje naar de auto om onze spullen te gaan halen. In alle rust werden de tentjes, in mum van tijd en met goed teamwork, opgezet en ingericht. En toen het klaar was? Terug naar de stoelen, want: Camping.
Gedurende het weekend kwamen ook wij steeds meer in de flow van het campingleven. ’s Ochtends blijven liggen in het tentje tot het te warm wordt, daarna op je gemakje ontbijten, het douchegebouw opzoeken en weer terug naar de stoel om even in de zon te zitten. Tussendoor lees je een boek, loop je een rondje of speel je een spelletje (of eerder: wordt er een Nerf gevecht gevoerd tussen alle generaties). Dan is het tijd om te lunchen en daarna ga je weer door met wat je ook in de ochtend deed: niets.
De naam NERF staat voor “Non-Expanding Recreational Foam” (Nederlands: niet uitzettend schuim voor recreatief gebruik). Nerf gun shooting
De gesprekken op de camping gingen ook vaak over nietszeggende dingen zoals het weer. Uren konden we het hebben over wat de voorspellingen waren (regen) en wat de werkelijke situatie was (zon met in de verte donkere wolken die voorbijdreven). En als er dan wel een keer een spettertje viel, verplaatsten we alle campingmeubels snel naar binnen en wachtten we tot het na een paar minuten weer opgeklaard was.
Deze manier van denken zouden we eigenlijk mee moeten nemen in het dagelijks leven. Gewoon zo nu en dan “Camping” denken en even helemaal niets moeten. Perfect tegen een overvolle agenda of stress op het werk. Het kan al zo simpel zijn als buiten ontbijten, puur omdat het droog is. Of anders voor het slapen gaan nog even snel een kort potje badmintonnen om het niet koud te krijgen. “Camping” is het wondermiddel tegen alles, en het mooiste is: je hebt er niets voor nodig.
Veel campingplezier.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 168 lezers