Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Over ADHD (deel 1)
Al jaren ben ik bijna dagelijks mijn sleutelbos kwijt. Lekker door de Koningshoek gestruind en dan stonden ma en ik bij de fiets, ik natuurlijk druk zoekend in zakken. “Is het weer zover?” vroeg moeders dan. En ja, het was weer zover. Of nee, toch niet! Ik had ze! Ma schudde haar hoofd. Die schrok al niet meer zo hard na 200 keer verloren-sleutel-paniek. Tegenwoordig gaat het een stuk soepeler met mijn sleutelstrijd, dankzij een enorm konijn dat ik aan de bos heb hangen. Die hanger past nergens behalve in mijn tas en dan vis ik hem er zó tussenuit.
Het is voor iedereen doodgewoon om af en toe eens iets kwijt te zijn. Of een opdracht net iets te laat in te leveren. Of een briefje te vergeten. Kwartiertje te laat aankomen. Daar is niks geks aan. Maar als het vaker gebeurt, zal er wel iets mis met je zijn. Ben je dom? Interesseert het je niet? Misschien ben je gewoon heel slecht in dingen. Zoals je column op tijd aanleveren… Als je niet weet waarom het jou nou zo vaak gebeurt, is dat enorm vervelend en demotiverend. Maar: het kán zijn dat je het wel weet. Dat er na een onderzoek duidelijk komt. Dat maakt het nog steeds niet makkelijk, maar het scheelt in ieder geval wel.
Geschiedenis
ADHD kenmerken werden al in de 1775 beschreven. In 1902 beschreef de Engelse kinderarts George Still het als eerste duidelijk als een cluster van aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactief gedrag. In de jaren veertig van de vorige eeuw werd de oorzaak gezocht in minimale hersenschade (MDB). Auw. Gelukkig is die theorie van tafel. In 1980 werd ADHD voor het eerst in de DSM-III opgenomen, een handboek waarin alle psychiatrische stoornissen worden omschreven. Tegenwoordig is er in elke basisschoolklas wel ééntje waarvan juf of meester zucht: ‘Als díe geen ADHD heeft, vreet ik mijn schoenen op.’ Waarschijnlijk omdat er overdadig gewiebeld werd.
ADHD
Gedrag wordt beïnvloed door de hersenen. De hersenen van een ADHD’er werken anders, wat dus leidt tot ander gedrag. Dat is niet erg, mar wel geregeld lastig. Je hebt vrienden en familie nodig met veel geduld en begrip. En je zult jezelf regelmatig moeten vergeven voor de zoveelste misser. Want ook al wéét je hoe het komt, het valt echt niet mee om iemand teleur te stellen of weer te laat te zijn. ADHD is niet makkelijk te herkennen. Het is een mythe dat ADHD’ers de hele dag wiebelen en rondrennen. Zeker bij volwassenen is het niet duidelijk zichtbaar. Die hebben al allerlei trucjes gevonden om zich te redden in het leven.
Aandacht teveel
In tegenstelling tot de naam ‘Attention Deficit Hyperactivity Disorder’ als een aandachtstekortstoornis, is ADHD een stoornis waarbij aandacht en concentratie eenvoudig anders wérkt. Misschien zou je zelfs kunnen zeggen dat er geen tekort is aan aandacht, maar een overschot. Vergeten we dus de sleutelbos, het gas uit te draaien, dan komt dat omdat de aandacht anders gereguleerd wordt. ADHD-hersenen zijn geneigd snel te ‘verspringen’ van het ene onderwerp naar het andere. Er is geen management dat zorgt dat je je planning en de lange termijndoelen in de gaten houdt en de onbelangrijke dingen kan negeren. Er zoemen voortdurend gedachtes en beelden door je hoofd, waardoor je halverwege je recept ineens denkt: weet je wat? Laat ik even een wasje draaien, dát is lekker efficiënt! Blij met jezelf hobbel je naar de was: Goed bezig zeg! Kijk mij eens serieus adulten! Hé, nu ik hier toch ben… en voor je het weet, vergeet je dat je boven stond te koken en voilà, het is weer een avond voor afhaalchinees óf zwartgeblakerde aardappels met appelmoes. ADHD-hersenen hebben maar twee standjes; sudderstandje of 20 op een schaal van 0 tot 10.
Emoties teveel
Een minder bekend kenmerk van ADHD, maar wel een enorm vermoeiende, is de emotieregulatie. Die werkt namelijk hetzelfde als de aandachtregulatie. ADHD’ers zijn gevoeligere mensen. Zijn we blij, dan genieten we met volle teugen. Maar maken we stress mee, dan is het heel lastig om dat te reguleren en reageren we veel ‘groter’ dan normale hersenen. Het duurt ook langer voor de emotie weer gezakt is. Het regulatiesysteem dat ervoor zorgt dat de emotie gerelativeerd kan worden, waarmee je greep krijgt op de emotie of jezelf kunt kalmeren, ontbreekt. Mijn ouders verdienen een medaille voor het geduld dat ze met mij en mijn emotionele achtbaan hebben.
Begrip
ADHD is lastig, maar de wereld begint er al steeds meer over te leren en begrijpen. Om daar een handje in te helpen, zal ik de komende tijd wat meer vertellen over het leven met ADHD of een ADHD’er. En ja, dan spreek ik puur vanuit mezelf. ADHD’ers zijn net mensen. We zijn allemaal anders en niet alles wat ik vertel, zal voor iedereen gelden. Maar wie weet, kan ik hier net een paar dingen toevoegen waar ik iemand mee help.
PS Hoofdredacteur, ik was toch een soort van op tijd dit keer!?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 255 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Je colum is goed!
Je colum is humoristisch
Realistisch
Zelfs voor mensen met dyslexie
(lees Frank) te behappen.
Echt knap stukje werk.
Ga door!