Column(66): Dit is HOWIE do it!

Column nr: 66

Als men over Howie the Harp praat, bedoelt men Howard Geld. Hij zette zijn psychische kwetsbaarheid om in  kracht om anderen te helpen. Als dakloze speelde Howard mondharmonica ( in het Engels ‘harp’) om wat inkomen bij elkaar te spelen. Buurtbewoners gaven hem om die reden Howie the Harp als bijnaam.

Howie was vooral boos over wat hem en anderen met een ‘psychische stempel’ in de samenleving overkwam. In 1993 werd Howie Director of Advocacy bij Community Acces in New York.
In die rol introduceerde hij het peer-to-peer concept: Mensen met een psychiatrische geschiedenis zetten hun levenservaring en talenten in om elkaar te ondersteunen in hun herstel.

Zodoende is er een baanbrekend programma ontwikkeld dat deelnemers traint om zelf controle te houden over hun welzijn en hen opleidt om te functioneren als professional in de sociale hulpverlening. Howie the Harp overleed in 1995 aan de gevolgen van een hartstilstand, kort voordat het eerste opleidingsprogramma van start ging.

En ik mag onderdeel uitmaken van de 13e groep van Howie the Harp in Rotterdam, HTH13. Wat een ervaring om deze opleiding te mogen volgen!
Vanaf de eerste dag zag ik in, dat dit een kans is die ik in zijn geheel moet gaan benutten, wat betekent dat openheid van gevoel en uit mijn comfortzone treden stap 1 is, wil ik volledig kunnen ervaren wat de doelstelling van Howie the Harp is. En geloof me, ik voel het!

Elke dag is een mooie nieuwe dag, hoe rot je je ook voelt en hoe lastig je het ook vindt om in een groep van 22 mensen met elk hun herstelverhaal, mee te draaien. Vier dagen per week, en de vijfde dag is voor huiswerk bedoeld. Elke dag komen er emoties los, en elke dag is de groep er om je er doorheen te slepen. Met drie coaches, met elk een aantal studenten onder hun hoede, een hoofddocent en een coach in stage die net de vier maanden theorie heeft doorlopen plus de gastdocenten die met hun bijzondere lessen de groep weet te boeien, is dit echt een opleiding die je eigenlijk zou moeten ervaren om te kunnen begrijpen waar ik het over heb.

Onderdeel mogen zijn van Howie, is als thuiskomen. En nee, het is echt niet leren, cijfers halen, stage lopen en een diploma in ontvangst nemen. Het is veel meer dan dat. Het zijn indrukwekkende ontmoetingen, ervaringskennis delen met elkaar, vertrouwen, respect tonen voor ieder zijn verhaal en emoties, jezelf leren kennen. Want dat is het voornamelijk. Een grote spiegel. En dat is confronterend, maar ik vind het geweldig om te mogen en kunnen kijken naar mijzelf en anderen, vanuit elke hoek, en de hele dag door. En om te beseffen hoe mooi het leven eigenlijk is.