Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Column nr: 68

Hij kruiste mijn weg, zomaar, onverwachts, Mounir, een jonge twintiger van Marokkaanse afkomst. Soms kom je iemand tegen waarvan je visie op de wereld er weer een stuk vrolijker uit gaat zien.

Er ontstond een aangenaam gesprek tussen ons, Mounir als midden twintiger in gesprek met een reeds de 60 jaar gepasseerde dame. Hij aan het begin van zijn carrière in een roerige Pandemie tijd en ik met al mijn doorleefde wijsheid.

Ik weet niet meer wat de insteek was van ons gesprek, maar al pratende vulden we elkaar aan.

Een zoon van een Marokkaans arbeidersgezin welke in de jaren 70 naar Nederland waren gekomen. Een gezin waar de islam, normen en waarden hoog in het vaandel stonden. “Een gezin bestaande uit 5 jongens en 5 meiden, opgegroeid in Rotterdam Spangen, een arbeidswijk welke een niet al te beste naam had”, zei Mounir. “Waar schoolverzuim, belanden in de criminaliteit, drank, het rond zwerven op straat de gewoonste zaken van de wereld leken, in Spangen”, zei Mounir.

Maar niet voor deze jongeman in zijn jeugdige jaren. Hij moest als 14-jarige om 21.00 thuis zijn en trouw luisterde hij naar zijn ouders. “Mijn ouders waren best streng, maar daar ben ik blij om, want dan was ik niet geworden wie ik nu ben”.
Mijn hart maakte een sprongetje…de liefde voor zijn ouders straalde van zijn gezicht.

Toen ik hem vroeg wat al die broers en zussen in het dagelijks leven doen, vertelde hij vol trots dat ieder van hen doorgeleerd had. Beroepen als ic-ter, dokters assistentie, pedagogisch assistente enzovoort; het passeerde vol trots de revue.

Of het de gewoonste zaak van de wereld was kwam het gesprek uit op de recente aanslagen in Frankrijk en Oostenrijk in naam van Allah. In alle rust en ernst deelde hij mij mede dat deze aanslagen niets met zijn geloof te maken had.

Met ongeloof sprak hij over de foute en terroristische bezieling van de aanslagplegers.
Net zo makkelijk schakelde we over naar het immigratieprobleem met zijn vele kansloze vluchtelingen en de daardoor veroorzaakte problemen.

Ook Trump kreeg van ons beiden een veeg uit de pan als de meest gestoorde en narcistische persoon van de wereld op dit moment. Oké, we konden beide wel lachen om de totale waanzin en onzin welke Trump zo nu en dan de wereld in gooide. Nee, we waren het eens een narcistisch, gestoord en seksistisch persoon van de bovenste plank.

De normen en waarden van de Nederlanders die waren ook niet overal hetzelfde zijn, volgens Mounir. Maar “Nederlanders hebben het altijd over tokkies maar wij Marokkanen hebben ook tokkies hoor”, zei Mounir. “Iedere cultuur heeft zijn eigen tokkies die doen wat zij zelf goed vinden en alle regels naast zich neerleggen.”

Het had van mij nog wel even mogen duren, maar zowel hij als ik, we moesten verder.

Met een laatste groet en mijn opmerking: “Je ouders zijn vast heel trots op jullie allemaal” gingen we uit elkaar. Beiden met een glimlach, beiden met het gevoel dat we elkaar begrepen.

Waren er maar meer Mounirs op deze aardbodem.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 867 lezers

 

 

 

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020