Column(68): Waar zou jij zijn zonder mij

Ik bezoek regelmatig de kringloopwinkel waar je mij kunt vinden op de boekenafdeling. Ik snuffel graag naar interessant materiaal. Ik ben tenslotte een lettervreter volgens Cobi.

Zo ook deze week. Ik heb al een aantal boeken gescoord als ik een boek zie staan met de titel “Alles went behalve een vent“. Ik herinner mij de titel, het was destijds een verkoopsucces en ik bedenk dat het wellicht na zoveel jaar leuk zou zijn om het als nog te lezen. Voor 2 euro kan ik mij geen buil vallen.

Thuisgekomen installeer ik mij in mijn leesfauteuil met een lekkere mok koffie. Dat boek van Yvonne Kroonenberg pak ik als eerste. Ik sla het open en dan valt er een epistel uit.

Ik gebruik bewust de term epistel, wat staat voor “een zendbrief, brief van een zendeling.” Een zendeling of missionaris is iemand met een missie. En wat voor één, zo blijkt…

Het is een brief van een zekere Hannah. Ze begint met “Lieve vrouw, die zo gelukkig is om dit schrijven te vinden. Dit zal een openbaring zijn”. Het blijkt “een handleiding voor hoe vrouwen hun man klein kunnen maken en houden”. Hm, dat klinkt minder aantrekkelijk. Anderzijds maakt het mij nieuwgierig.

Nadat ik het gelezen heb, moet ik het geschrevene laten indalen. Tijdens het schrijven van deze column moet ik denken aan het boek “Vrouwen komen van Venus, mannen van Mars”. Dat is al aardig verhelderend over hoe vrouwen regelmatig het tegenovergestelde zeggen van wat ze denken. Met een paar goede voorbeelden.

Met dit epistel in handen snap ik veel beter hoe vrouwen hun communicatie verfijnd hebben, waardoor wij mannen soms radeloos zijn na een doodgewoon gesprek met onze partner. Het voert hier te ver om het schrijven uitgebreid te behandelen. Ik zal mij beperken tot twee citaten.

“Als je partner de was uit de wasmachine haalt, vraag hem dan om deze in de wasdroger te doen. Geef hem geen ruimte om zelf te ontdekken dat de droger gereed is, maar vraag snel waarom hij de droger niet leeg heeft gehaald. Nadat hij dat heeft gedaan direct vragen of hij de was wil opvouwen én of hij de kreukbare materialen nu meteen gaat strijken. Benadruk dat hij daar vast geen erg in heeft en wijs hem erop dar er nog meer strijkgoed op hem ligt te wachten. Geef hem duidelijke instructies over de standen van het strijkijzer en zeg erbij dat hij vooral niet te heet moet strijken. Sluit af met óf snap je niet hoe het moet? Benadruk dan dat hij kennelijk al die jaren niet heeft opgelet.”

“Stuur jouw partner op pad voor boodschappen, geef hem dan een boodschappenlijstje mee, maar schrijf er niet bij welk merk of leverancier. Als hij jou daarna wanhopig belt vanuit de supermarkt met de vraag welk product jij bedoelt, zag dan dat hij toch zeker wel weet welk product je altijd hebt (ongeacht of je vaak wisselt). Het zal hem onzeker maken en hij zal nog meerdere malen bellen. Zeg op licht neerbuigende toon als hij thuiskomt met de boodschappen: ‘Waar zou jij toch blijven zonder mij.”

Afijn het gaat zo nog een tijdje door en ik concludeer dat het eerder een “How to break up a marriage is”. Ik zal het bij gelegenheid ook eens door Cobi laten lezen om na te trekken of zij dergelijk gedrag wel eens tegenkwam in haar kring. Ik ben in ieder geval op mijn hoede vanaf nu. Dat boek van Kroonenberg wacht ondertussen geduldig op mij. Zal ik het links laten liggen of toch gaan lezen? … ik twijfel.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗