Drenthe 2023. Hoe zullen we het omschrijven? Een vakantie vol contrasten. Te beginnen bij het weer.
Enkele jaren geleden kampeerden we in Zuid-West Engeland waar we reeds mochten wennen aan een zomer vol ‘Suns and Showers’. Mensen daar liepen bij zon en regen in dezelfde, onbestemde outfit. Het loonde niet om deze te veranderen. Tegen de tijd dat die regenjas aan was, brak de zon weer door en kon de jas weer uit. Die Engelsen waren niet gauw van hun stuk te brengen door een fikse regenbui of ander natuurgeweld. Een leven van Suns and Showers. Zo ook deze vakantie. Drenthenaren lijken over het algemeen redelijk onverstoorbare types, zo is onze indruk. Die laten zich niet gek maken. Behalve door De Wolf…
Sinds enige tijd wordt men er geteisterd door een jonge mannetjeswolf die al vele slachtoffers gemaakt heeft. Meer dan honderd schapen zijn in korte tijd door deze wolf aangevallen en gedood. Onlangs is deze jonge wolf dood geschoten met gemengde gevoelens en veel discussie tot gevolg. De Wolf is een beschermde diersoort en om die reden moet men creatief zijn in het afweren van dit dier, zonder het te doden. Alleen een wolf die herhaaldelijk vee aanvalt dat goed beschermd staat en steeds manieren vindt om wolfwerende maatregelen te overwinnen mag worden aangemerkt als ‘probleemwolf’ en worden afgeschoten.
Wolfwerende rasters blijken niet altijd effectief. Het houdt de gemoederen bezig. Immers, de wolf moet ook eten, dat zal iedereen begrijpen. Echter, honderd schapen verwonden, doden en laten liggen… wàt een slagveld. Ook andere dieren, waaronder een geit en een pony, werden dusdanig verwond aangetroffen dat het ondoenlijk was deze dieren nog te redden. En wat is het volgende doelwit? Een schaap of een kudde schapen? Een kalfje? Kun je nog wandelen op de heide? Met de ponyclub op buitenrit of mountainbiken met jonge kinderen?
Wat is de strategie van de wolf en wie of wat is zijn volgende slachtoffer. Een reële zorg. Geen nare droom of spannend sprookje maar werkelijkheid. Zeven geitjes kunnen zich nog verstoppen onder de tafel, onder het bed of in de grote staande klok wanneer De Wolf zich aandient. Een kudde schaapjes in de weide is een afgebakend en onweerstaanbaar feestmaal voor een jonge wolf.
Vandaag naar de Kleine Zeemeermin, in de bioscoop van Drachten. Over een strijd tussen de volken. De mensen op het land en de bewoners van de zee. Het lijkt niet met elkaar verenigbaar. De zee die de schatten van de mens herbergt en vele levens, van zeelieden, genomen heeft. De mens die niet weet om te gaan met de rijkdom die de natuur biedt. De mens die de natuur uitput. Niet op waarde schat. Niet respecteert. Een actueel thema.
De film eindigt goed. Ons zoontje van 11 jaar verzucht: ‘Ik vond de film supermooi. Ik houd van films met een ‘happier- kan- niet~ ending’. Ik begrijp wat hij bedoelt. Terwijl in de wereld de ‘Black Lives Matter’ beweging nog in volle opmars is, de koning zijn excuses maakt voor ons slavernijverleden, de kranten bol staan van ongelijkheid, discriminatie en gerechtigheid komt alles in de film goed. In een krappe twee uur tijd. Ariel trouwt met haar Erik en beide families doen wat water bij de wijn. Geloven in de liefde en de toekomst. Samen.
Hier in Drenthe breekt de zon weer even door. Ik hoop voor het ‘wolfverhaal’ ook op een positieve wending en, als het even kan, een happier- kan- niet~ ending! En ze leefden nog lang en gelukkig.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 97 lezers