Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Hoezo betrokkenheid, hoezo verbonden zijn met elkaar… echt wel! De periode rond Kerst maakt saamhorigheid, liefde, empathie, humaniteit, het delen van mooie wensen naar beter zichtbaar. Is dit normaal gesproken dan niet aanwezig? … ik ben ervan overtuigd van wel.
Misschien delen we deze momenten minder en ligt de focus meer op wat niet goed gaat en wat beter kan. Maar goed we zijn mensen en nog geen super mensen, of boeddha’s toch? Wellicht ontwikkelen we ons stapsgewijs. Treedt onze humaniteit dag bij dag.. steeds iets meer op de voorgrond. Wellicht zijn het fases … dat die humaniteit omringd wordt door een sluier. Zoals een wolkendek tijdelijk voor de zon verschijnt maar niet betekent dat de zon er niet is.
Het lijkt dat de kerstsfeer die sluier – dat wolkendek – voor een moment doet oplossen. Ervaren dat saamhorigheid -het goed willen doen voor elkaar – gewoon in ons zit en ons gelukkig maakt!
Desondanks staan we na de feestdagen weer oog in oog met verdeeldheid en alle consequenties die daaruit voortvloeien. De groeistuipen in onze fase als menszijn om te komen tot het besef dat ik ben omdat wij zijn … ik denk aan deze grondslag van de Afrikaanse levensfilosofie Ubuntu.
Ubuntu staat voor het bruto nationaal geluk: het stelt dat we allemaal één menselijke familie, één samenleving zijn met een gemeenschappelijk lot.
Ik vind bij “MAATSCHAPPIJ WIJ &” twee mooie aanwijzingen om bij ons te dragen wanneer we straks die hobbels van verdeeldheid tegemoet treden, twee aanwijzingen om te overdenken…
1. de inspiratietekst van Annette Nobuntu Mul
De kloof
Jij voelt gekwetstheid en pijn
Ik zie jou niet
Misschien laat je het verwrongen zien?
Ik zie jou niet
Jij beschermt jezelf
Past je aan
omdat je ten diepste
geliefd wil zijn
erbij wil horen
zoals ieder mens
En dan die ene trigger…
Het lijkt om niets te gaan
Jouw zenuw van pijn wordt geraakt
Vanuit een menselijke oerpijn
schreeuw, schop, sla en vecht je
Ik begrijp je niet
Zie je weer niet
Nu ben ik boos en gekwetst
Ik veroordeel je
Wil jou weg, weg, weg
ver weg van mij
Omdat ik diep van binnen…
jou wél aanvoel en begrijp
Maar ik wil weg
weg van mijn aandeel in jouw pijn
weg van mijn schuldgevoel
en mijn schaamte
Want het erkennen van jou
en jouw pijn
gaat hand in hand
met het erkennen van mijn schuld en schaamte
En juist dáár wil ik van weg
Daarom
wil ik jou weg
jouw pijn en jou ontkennen
De brug naar samen:
Ik wil de weg inslaan
van schuld
naar verantwoordelijkheid
Gedeelde verantwoordelijkheid nemen
voor jouw pijn
Jouw pijn zien en erkennen!
Ben jij bereid mij te vergeven
als ik jou zie?
Ik ben bang
dat jij ook mij niet ziet
Ik ben bang…
Hier is mijn hand
Vertel, ik luister
en aansluitend de Afrikaanse spreuk:
“ Ek wil reis rond die wereld om huis toe te gaan… ek wil praat met n vreemde om myself te verstaan”
Ik wens iedereen prachtige dagen toe en laten we er volgend jaar wat moois van maken!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 247 lezers
3 Reacties
Wat een mooie tekst, en ook de afrikaanse spreuk is inspirerend. Dankjewel Patricia.
Er komt een moment ik weet het zeker dat de mensen gehoor geven aan die innerlijke stem die telkens weer zegt, doe dit niet, kies juist voor de ander. We weten wel wat we moeten doen maar zijn verslaafd aan oude gewoonte patronen. Maar het is nooit te laat om een eerste stap te zetten om dit te veranderen en dit patroon te doorbreken. Misschien is dit nu wel de juiste tijd voor een eerste stap. Inderdaad, Ubuntu, We zijn omdat we zijn, we zijn de ander.
Wat een prachtige column en zoooo herkenbaar .ik hoop dat mensen dit herhaaldelijk gaan lezen en zichzelf erin gaan zien en er ook wat mee gaan doen om de heling in te zetten die bij zowat ieder mens aanwezig is en zo zal de liefde uiteindelijk z’n weg vinden .