Column(69): Messendragers

column nr: 69

Kinderen die met messen en andere wapens lopen. Bizar. Gelukkig willen ze dat nu gaan verbieden, al verbaast het mij wel dat dit nog niet verboden is. Hoe bedenk je het?

Toen ik jong was, in een ver grijs verleden, verborg ik het feit dat ik nog wel eens met poppen speelde. Of ik kwam stiekem een kwartier te laat thuis in de hoop dat mijn ouders het niet door zouden hebben. Het ergste wat ik destijds heb gedaan, was stiekem de trein pakken naar Schiedam. En natuurlijk daar vervolgens glashard over liegen tegen mijn ouders. Uiteraard kwam ik er toen niet mee weg en leverde mij dat een maand huisarrest op. Nu verbergen kinderen dat ze stiekem met messen lopen te wapperen. Bedreigen ze anderen in filmpjes en noemen dat geintjes. En het ergste? Een groot deel komt er nog mee weg ook!

Ach, dat is de jeugd. Die halen streken uit. Al kan ik dit geen streken meer noemen. Opeens lijkt die maand lange straf voor mijn stiekeme trein-avontuur zwaar overtrokken. Mijn hele beeld van mijn rebelse jeugd is opeens 180 graden gedraaid. Als ik dat nu bekijk was ik gewoon een heel braaf meisje. Zullen mijn ouders toch fijn vinden om te weten. En wat mijn ouders mij hebben meegegeven tijdens mijn opvoeding, dat geef ik nu weer door aan mijn dochter. Zo werkt dat over het algemeen bij iedereen. Je neemt het grootste deel over van jouw eigen opvoeding en vult het aan met een klein beetje eigen ervaring.

Deze week keek ik TV; Jinek om precies te zijn. Het ging toevallig over de losgeslagen jeugd. Opeens hoor ik een of andere “blonde Dolly” zeggen dat kinderen ermee wegkomen omdat je nu eenmaal veel alleenstaande ouders hebt. En tja, die moeders willen wel opvoeden, maar kunnen het gewoon niet…… BAM. Dat voelde toch wel even als een klap in mijn gezich Wat nou alleenstaande moeders?! Hoe bedoel je stigmatiserend?! De vooroordelen druipen er vanaf. Ja, ik ben een alleenstaande moeder, maar deel deze mening toch echt niet.t.

Mijn rebelse karakter komt even boven terwijl ik het hoor. Wat nou alleenstaande moeders?! Hoe bedoel je stigmatiserend?! De vooroordelen druipen er vanaf. Ja, ik ben een alleenstaande moeder, maar deel deze mening toch echt niet. Een alleenstaande moeder voedt, over het algemeen, juist nog iets harder op omdat anders die 6.382 andere ballen die ze hoog houdt uit de lucht kletteren. Uitzonderingen daar gelaten uiteraard. Ik voel me aangevallen voor iets waar ik juist heel trots op ben. Ik ken genoeg twee-ouder gezinnen waarbij de kinderen toch echt een stuk minder beleefd en beschaafd zijn. Alsof vaders wel altijd streng en rechtvaardig zijn. Ik ken er namelijk echt wel een aantal die toch meer in de categorie lapzwans thuishoren. Iedereen kent er wel een paar vermoed ik zo. Maar dat wil ook niet zeggen dat alle vaders zo zijn! Waarom zouden alleen alleenstaande moeders moeite hebben om hun kroost in bedwang te houden?

En eerlijk, ik ken ook een alleenstaande moeder waarvan het kind wel een echte draak-in-de-dop is. Maar dat ligt niet aan het feit dat die moeder het alleen doet! Ik denk niet dat die draak opeens in een prinses veranderd als er wel een andere ouder in het plaatje komt. Ondertussen zakt mijn boosheid aardig weg. Ik weet zelf dat ik niet zo ben. Dat mijn kind wel degelijk een goede opvoeding geniet en ik hoop dat dat voldoende is om ervoor te zorgen dat ze later niet met messen of andere wapens gaat lopen zwaaien.

En ik geef even een shout-out naar alle alleenstaande moeders die dag in dag uit hun best doen om hun kinderen de beste opvoeding te geven die ze kunnen. Naast al die andere ballen die ze in de lucht moeten houden. Of beter gezegd, gewoon een shout-out naar alle ouders. Er is namelijk niemand die hun kind op de wereld zet om ellende te veroorzaken. En als we nu allemaal iets minder vooroordelen hebben en gewoon iets liever tegen elkaar doen, dan komt het vast wel goed met die kids van ons!