column nr: 70

Het is belangrijk om in beweging te blijven. Zeker nu we veel binnen zitten. Om daar mijn steentje aan bij te dragen wil ik iedereen vragen het volgende te doen:

  • Pak je handen samen alsof je gaat bidden (let op, niet de vingers verstrengelen)
  • Draai ze vervolgens een kwartslag naar binnen (pinken bovenaan, duimen onderop)
  • Klap nu minimaal 100 keer in je handen

Dit is wat mijn dochter noemt; een applaus voor jezelf. En dat hebben jullie allemaal verdiend! Een heel groot applaus.

De medewerkers uit de zorg hebben al een heel groot applaus ontvangen, maar wat mij betreft verdienen ze er nog wel 100. Dag en nacht staan zij klaar voor anderen. Zij trotseren dagelijks wat de rest van ons angstvallig probeert te ontlopen. En ook zij zijn bang. Dus chapeau, applaus en bedankt.

De medewerkers van de kinderopvang. Zonder jullie konden de mensen uit de zorg niet blijven zorgen. Jullie zijn een heel belangrijke schakel in het geheel. Jullie zorgen namelijk voor het meest kostbare bezit van de mensen die wij nu meer dan ooit nodig hebben. Mijn dank is groot!

De medewerkers in de supermarkten. Mensen die dagelijks de benen uit hun lijf lopen om de schappen gevuld te krijgen. Die proberen aan te vullen wat de hamsters hebben leeg gekocht. Ook zij hebben kinderen die thuis zitten, of op de opvang. Zij kunnen niet thuiswerken. Hoe graag ze dat ook zouden willen. Dus bedankt. Jullie zijn fantastisch.

En dan de vuilophaaldienst. Een beroep waarover niet altijd even lovend gesproken wordt, maar harde werkers zonder wie wij toch echt op een vreselijke vuilnisbelt zouden leven. Ook zij staan er dagelijks weer voor ons. Zij hebben niet de “luxe” om warm bij de kachel te zitten maar buffelen door. Ook wanneer er iets heerst wat niemand kan bevatten. Bedankt! Wat zouden we zonder jullie moeten beginnen.

De hulpdiensten, de ambtenaren, de winkelmedewerkers, de schoonmakers en nog vele anderen die ik hier vast en zeker vergeet te benoemen. Jullie verdienen allemaal een applaus, een dankjewel en een staande ovatie. Door jullie is de economie nog niet tot een volledige stilstand gekomen. Iedereen doet zijn/ haar best en roeit met de riemen die ze hebben. Jullie zijn toppers.

En dat meen ik! Want ondanks wat er nu allemaal gebeurt, schieten de goede initiatieven als paddenstoelen uit de (digitale) grond. Sinds lange tijd zien we elkaar weer. Staan we weer voor elkaar klaar en leven we niet langer meer alleen in ons eigen wereldje. We zijn weer verbonden. Het is alleen jammer dat dit er voor nodig was om dat voor elkaar te krijgen. Maar ik ben vreselijk trots hoe we dit allemaal doen. Het gaat nog niet perfect, maar we doen ons best. En zoals ik altijd tegen mijn dochter zeg, meer dan je best kun je niet doen!

Dan zijn er nog een paar groepen die ik ook even wil belichten. Die ik vanuit mijn woonkamer een monsterlijk applaus geef en voor wie ik nu ga staan en mijn hoed afneem.

Bedankt lieve leerkrachten. Hoe jullie binnen het tijdsbestek van uren zoveel voor elkaar hebben weten te boksen. Hoe jullie je in blijven zetten voor de kinderen en met man en macht werken om dit te laten werken. Mijn respect voor jullie is vertienvoudigd nu ik zelf mag ervaren hoe het is om “les” te geven. Op een knullige manier probeer ik mijn kind iets bij te brengen en dat gaat niet zonder horten of stoten. Ik heb me oprecht meerdere keren afgevraagd of wijn drinken om 10 uur s’ochtends is toegestaan en heb al tig keer geprobeerd ontslag te nemen. Dus respect voor wat jullie nu doen, maar ook voor wat jullie altijd al deden. Jullie worden gemist. Door de kinderen, maar bovenal door een hele grote groep ouders die net als ik, een chronisch gebrek aan geduld blijken te hebben.

En een groot applaus voor alle thuiswerkers met kinderen. Zonder kinderen kan thuiswerken al een uitdaging zijn, maar met … Dat is een beetje alsof je op een éénwieler, geblinddoekt, rondjes moet rijden over een touw boven een metershoog ravijn, terwijl je jonglerend en al, twintig ballen in de lucht moet houden en schreeuwt wat een zelfstandig naamwoord is naar een kind dat zo niet op les van papa of mama zit te wachten. Jullie zijn allemaal geweldig!

En tot slot een applaus en een groot dankjewel voor onze overheid. Mensen die keihard werken om deze situatie zo goed en zo kwaad als het kan “te lijf” te gaan. Overuren draaiend om alles in zo goed mogelijke banen te leiden voor iedereen. Knopen doorhakkend waar geen enkel ander een beslissing durft te nemen. Bedankt! Ik hoop oprecht wel dat jullie, als dit voorbij is, niet vergeten hoe afhankelijk wij waren van alle (onderbetaalde) mensen in onder andere de zorg, opvang, schoonmaak, school en supermarkten. En hoe gemakkelijk wij de bankmanagers konden missen!

Succes en sterkte voor iedereen. Vanaf hier nog een keer een groot applaus voor jullie allemaal!


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 508 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

2 Reacties

  1. Mary
    23 maart 2020 at 14:10

    Helemaal met u eens, maar volgens mij bent u éen doelgroep vergeten. De Vrachtwagen chauffeurs die dag en nacht rijden om juist alle winkels te bevoorraden. Zonder hen zouden we niets kunnen halen in de winkels. Dus bij deze een hele grote 👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻 Dat zij hun werk nog doen in Nederland en daar buiten.

  2. Marja Gerkema
    23 maart 2020 at 08:50

    En ik sluit me hier van harte bij aan