Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Esther heeft het heel druk in deze zomer. Gelukkig wil Cindy wel een keertje invallen.

Redactie

Half juli gingen ministers Wiersma en Dijkgraaf live om te praten over het lerarentekort. 1400 views. Behoorlijk krap als je bedenkt hoeveel onderwijsmensen we hebben in Nederland. Aan de andere kant: columns over onderwijs doen het hier op Maassluis,nu ook niet goed. Blijkbaar is het niet boeiend genoeg. Jammer dan, ik tik lekker eigenwijs verder.

Voordat we op de inhoud ingaan van de live chat van de ministers, laten we even stilstaan bij deze actie. Ik mag dat wel, persoonlijk contact met de mensen op de werkvloer. Het geeft in ieder geval de indruk dat ze, ondanks het regeren vanuit hun ivoren torentje, toch nog een binding met de werkvloer te hebben. Of proberen te hebben. Het zijn geen 100% papiervreters, denken we dan maar. Van die grijze mannen in pakken. Van die types waar ik altijd jeuk van krijg. Ieuw.

Oeps, doe ik zuur?

Ze zullen ook wel moeten, die extra inzet nu het lerarentekort zo groot gaat worden, dat scholen er soms al voor moeten kiezen om vier dagen open te zijn om de gaten te vullen. Officieel mag dat niet; hooguit in noodgevallen voor een periode van zeven weken. Scholen proberen daarin creatief te zijn. Eerst zeven weken de ene klas naar vier dagen en daarna een andere klas. Of een aangepast programma op de vijfde dag (zonder leerkracht). Het is treurig dat het nodig is, zeker als je bedenkt dat in 2010 het lerarentekort ook al op de agenda stond. Toen was het nog niet zo direct voelbaar voor de buitenwereld, maar inmiddels snapt men dat het een serieus probleem is. Minstens twaalf jaar te laat, maar oké. Laat ik proberen niet (weer) zuur te doen.

Focus, Cindy! Focus!

Ik dwaal af. Terug naar het live gesprek met de ministers. Mensen die keken naar de live stream konden voorstellen doen en vragen stellen. Het werd een soort grote brainstormsessie met voorstellen om het lerarentekort te lijf te gaan. Er komen best wat reacties binnen van beginnende leerkrachten en studenten van de pabo in de chat. Hoeveel procent van de starters stopt ook alweer binnen vijf jaar? Een enkeltje google en we weten: 23% stopt binnen een jaar en 31% binnen vijf jaar. Schijnt in België niet anders te zijn, hoor.

Voorstellen die worden gedaan om de beginners binnen te houden in de livesessie: Een stagevergoeding voor beginnende leraren. Een verlenging van de periode waarbinnen je je eindtoets (de beruchte WISCAT) moet hebben gehaald als PABO’er. Een voorstel om beginners in de eerste jaren 80% les te laten geven zodat de starter meer tijd heeft voor inwerken, bijlezen, uitzoeken, coaching, enz. Maar, en nu zeg ik waarschijnlijk iets geks, waarom geldt dat niet voor alle leerkrachten? Kijkend naar Finland zien we daar dat leerkrachten minder uren voor de klas staan, maar hebben ze veel meer tijd voor verdieping en voorbereiding. Dat maakt de kwaliteit van de lessen toch ook al hoger.

Gewoon met de Pritt stift en klaar

‘Laten nakijken door onderwijsassistenten, pesten laten aanpakken door maatschappelijk werker.’ Het voelt een beetje als plakmiddeltjes die voorgedragen worden om de werkdruk te verminderen. Er wordt nagedacht over taakverdeling door onderbouw versus bovenbouw-docenten in je team te hebben, of het uit handen geven van specifieke lessen aan die ene leerkracht die daar toevallig heel goed in is.

Genoemd wordt handvaardigheid. Ik schiet in de lach. Handvaardigheid? Heeft iemand daar tijd voor dan? Wat een grapjas. Ik doe nog een voorstel: betaal eens alle uren die de leerkracht in privétijd aan zijn werk besteedt? Dus alle leerkrachten mogen hun overuren gaan declareren. Werken moet lonen. Werken zonder daarvoor gewaardeerd of beloond te worden, werkt frustratie in de hand. Wordt jouw werkplezier en de energie die je ervoor over hebt echt niet groter van. Voelt die werkdruk ineens ook een beetje lichter, omdát het erkend wordt.

Een hoop bomen maar geen bos

Al met al was de live sessie vooral opsomming van veel kleine maatregelen om uiteindelijk het werk aantrekkelijker te maken. Ik zag uiteindelijk door alle bomen het bos niet meer. Een aantal goeie ideeën kwamen wel voorbij. Wat ik miste, was de overkoepelende lijn. Er wordt van alles op het onderwijs afgeschoten, er moet gemeten worden tot je blauw ziet, er worden methodes en technieken bedacht die nóg meer rendement geven en nu komen er allerlei plakmiddelen om te redden wat er te redden valt. Welk beeld is er voor het onderwijs over vijf à tien jaar? Waar zit nou het grootste struikelblok?

Vroegah was alles beter?

Laat ik een gooi doen: ik denk zomaar dat het antwoord ligt in het vroegere onderwijs. Kan het zijn dat er meer verantwoordelijkheid, maar zeker ook meer vertrouwen bij de leerkracht lag? Er werd op vertrouwd dat diegene wist wat ie deed. In Finland heeft de leerkracht veel meer autonomie en zeggenschap. De docenten bepalen zelf het curriculum, gebaseerd op een nationaal raamwerk. Die hebben dit probleem niet. Ik denk dat daar de angel zit. Het sleutelwoord is vertrouwen.

Ik vind het tijd voor onze eigen Maassluise brainstormsessie. Wie weet halen we het nationale nieuws nog met onze geniale vondsten. Mijn vraag aan de ouwe rotten in het vak, de ouwe rotten buiten het vak, de ondernemers, de zakenmensen, de mensen in aanverwante vakgebieden, de ouders en de leerlingen: Wat zeggen jullie? Tijd voor onze eigen brainstormsessie onder deze column.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 255 lezers

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |

4 Reacties

  1. Anne Derksen
    31 juli 2022 at 12:54

    Stoer dat je stelling inneemt, Cindy.

    Voor wie de uitzending wil terugkijken:

    https://lnkd.in/e3bdAX3w

    En goed om te weten: er zijn meer van dit soort sessies aangekondigd.

    Groet, Anne

    • 31 juli 2022 at 14:47

      Stoer… Zijn andere juffen en meesters dan ‘laf’? Het is goed als iedereen voor zijn belang opkomt

    • Cindy
      31 juli 2022 at 18:51

      Voorzichtig is misschien n beter woord.

  2. Namens een Ouwe rot in t vak
    31 juli 2022 at 10:41

    Waar gaat het mis in het onderwijs.

    Al jaren terug begonnen.
    Invoering lumpsum. Het onderwijs kreeg meer zeggenschap. Sigaar uit eigen doos. Zogenaamd meer eigen inbreng. Zelf beschikken over inzet gelden. Dat het totaal inzetbaar bedrag stiekem lager werd… Werd niet verteld. We moesten meer doen met minder geld. Ook werd toen de verantwoording omgezet in verantwoording afleggen.

    Waar geef je het geld aan uit. De controle en verantwoording moest in alle lagen en geledingen van het onderwijs afgelegd worden. En niet te vergeten, wat is dan het rendement van deze inzet. De complete administratie cultuur was geboren. Het vertrouwen in het onderwijs werd steeds minder. Een directeur van een school was vaak niet meer een persoon uit het onderwijs, maar een manager.

    Onderwijs was een artikel geworden. Waar was de roeping gebleven waar het om ging. Zeggen de harde cijfers van toetsen wat de kinderen echt leren. Wat is je zelf het best bijgebleven.

    Je rapportcijfers uit groep 5, of die te gekke middag dat je met tranen in je ogen van het lachen merkte tijdens een rekenles dat een liter water je heel nat kan maken… Waar is de ziel van het onderwijs gebleven. Want ga je zakelijk om met cijfers en kinderen. Dan gaan ouders zakelijk om met… De cijfers zijn minder. Bij die juf was het… Waarom hebben ze op die school wel.. en jullie niet. Vergelijkbare waren of juist het onderscheid maken…

    Complex geheel van verschillende lagen in het proces dat wel degelijk ooit in gang is gezet… Waarschijnlijk nooit meer terug komt in een maatschappij waar alles steeds meer gaat om uiterlijk. De inhoud vlot vergeten wordt.

    Wie heeft er nu dan nog zin om in zo’n complex geheel zijn tijd te besteden. Wanneer je zelf al uit een ” nieuwe” generatie komt waarbij de nieuwe waarden gelden, dan ga je toch niet werken in een ondankbare sector… Of praat ik als oud gediende over een generatiekloof en ben ik ” uit” .

    De tijd zal het leren. Immers elke stelling komt na verloop van tijd weer terug. Overgoten met een ander sausje. Toch zijn de drie ” R en” Rust. Regelmaat en Reinheid nog steeds van kracht…

    Gestuurd aan Cindy via app. Zij deelt m nu.