Morgen is het Kerstmis. Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen… Voor deze column ben ik geïnspireerd geraakt door een tekst van Toon Hermans.

Het gaat over een oude man. Zijn gezicht zit vol kreukels en kraaienpoten. Maar door het oude materiaal vlamt een vitale geest.

Ik ben gevoelig voor tekst en muziek. Als ik zo eens nadenk gaat het altijd om mannen. Ook altijd een beetje foute mannen. Niet knap en met een dubieuze levensstijl.

Jacques Brel – Les vieux amants:

Dans cette chambre sans berceau

Ramses Shaffy – Laat me:

Ik blijf nog lang, en liefst nog langer, maar laat me blijven wie ik ben.

Freddy Mercury The show must go on:

My makeup may be flaking But my smile still stays on

Michael Jackson – The man in the miror:

If you wanna make the world a better place
Take a look at yourself and then make a change

Paul de Leeuw en André Hazes –  Droomland.

Van beide mannen kan je hele teksten schrijven over waar je het niet mee eens bent. Maar dit Droomland kan ik honderd keer achter elkaar beluisteren. Ik vind het geweldig. Veel mensen zullen het een smartlap vinden. Het zij zo.

Twee mannen, uit een totaal ander genre, met stemmen, waarvan veel mannen nog iets zouden kunnen leren.

Zieke gij kent geen pijn!

Ik heb een vriendje. Zijn gezicht wordt getekend door verdriet en pijn. Als ik raad nodig heb ga ik naar hem. Zijn woorden worden niet beïnvloed door goed of slecht. Ze komen rechtstreeks uit zijn hart.

Lief vriendje, ik wens jou een mooi Droomland toe.


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 143 lezers

WIE SCHRIJVEN DE VOLGENDE KEREN?

Marijke Tennant

Marijke Tennant

Marijke Tennant | | Echtgenote, moeder, oma | Gepensioneerd hulpverlener | Bevlogen koorlid [ 2018-2021 ]