column nr: 71

Zo. Er zit weer een hectische maand op. Oktober lijkt hier altijd een warrige maand te zijn. Wennen aan school, uitkijkend naar de herfstvakantie en de verjaardag van Mitch. Ze zeggen weleens dat mensen last hebben van vallende blaadjes. Nou hier uit zich dat een beetje in de chaotische sfeer.

Mitch wist al ver van te voren wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben. Een nieuwe fiets. En niet zo maar één. Maar die ene die dat kan, deze kleur heeft, met zulke banden en ga zo maar door. Hij laat zich dan ook niet verleiden tot een andere. Wat in zijn hoofd zit, zit niet in zijn leuke billen.

Handig zou je denken, een kind die weet wat hij wil. Zeker handig. Maar niet als deze fiets net niet meer te krijgen is! Ik was ook wel een beetje laat, dit eerlijk toegegeven. Maar hij was altijd te krijgen in een aantal nabije filialen en ook online. Nu niet meer… En daar kwam ik op donderdag achter, terwijl we hem zondag zouden geven. Natuurlijk ook nog eens als ik aan het werk ben en dus niet even naar Apeldoorn kon rijden, waar er wel nog een te krijgen was. Heel voorzichtig probeer ik dan nog eens de zwarte voor te stellen. NEE! Oké, duidelijke taal. Even bij mijn wijze vader om raad (en auto want deze is groter dan de mijne) gevraagd en ja hoor, hij had de oplossing. Per toeval was hij die dag in de buurt van Apeldoorn en je raad het al, probleem opgelost. Fiets was een feit.

Dan zijn traktatie. Ook weer zo wat. Twee keer per jaar kijk ik daar toch wel naar uit. Ik vind het erg leuk om iets creatiefs neer te zetten. Afgelopen verjaardag vond Melissa dat dat niet meer nodig was. Mam ik ben al elf! Oh ja sorry. Dus kon ik mijn ei niet kwijt. Oktober dan maar. Helaas, ook mislukt. Mitch wilde gewoon heel simpel: donuts. En wel die van de Lidl. Dus niks zelf crea(tief)  zijn. Doen we dat. Moeders naar de Lidl om die dingen te bestellen. Zie ik per toeval gezellige Halloween donuts. Dus bestel 36 van die dingen. Nou weet ik als ik ze maandag vroeg nodig heb, deze dat deze dan uit de vriezer komen.

En zo vraag ik de vriendelijke medewerkster of ik ze zondag laat, bevroren op kan halen. Dit moet ze even overleggen. Zelfs de manager blijkt er aan te pas te komen. Bevroren donuts verkopen? Echt niet!!! Ik sta een beetje maf te kijken op deze afwijzing. Vriendelijke vrouwtje legt uit dat als zij mij een bevroren donut verkoopt en ik hier mijn kies op breek… ik hun aansprakelijk kan stellen. omdat er op de bevroren donuts niet staat dat het hard is …

Nou denk ik dit echt verkeerd verstaan te hebben hoor. Maar nee. Dit keer functioneerden die dingen naar behoren. Wat een gekkigheid. Maar hoe ik het ook wend of keer, ik krijg geen bevroren donuts. Oké, ik app mijn werk wel even dat ik later kom die maandag. Is toch van de bizarre hé, dat een supermarkt zo moet denken. En dat er natuurlijk mensen zijn die dit zo gemaakt hebben.

Maar goed, laat ik leuk doen, ik neem een aantal Halloween donuts mee om te proeven. Kind 1: Gadver!!!! Kind 2: Ieuw echt goor!!! Moeders: Oh nee hè, kan ik weer terug om het om te draaien.

Kind 1 kan het dan ook niet laten om nog even een schopje na te geven, ik had toch gezegd, de bruine, de witte en de gesuikerde.

Tja, dat had ik maar moeten luisteren….

En zo hebben we mijn mannetje zijn verjaardag drie keer gevierd en komt zijn kinder party er nog aan.

Lang leve oktober…


 

Esther Franken

Esther Franken

Esther Franken | Columnist februari 2016- juli 2022 | Copywriter | Persoonlijk Begeleider van Lichamelijk gehandicapten |