Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Jongeren zijn op vele fronten goed in de weer voor een toekomst waarin ze willen leven. Denk dan bijvoorbeeld aan wat voor hen niet goed zit in de wijze van aandacht voor het behoud van onze natuur, gezonde voeding, jongeren- en vrouwenrechten. Hiermee is zeker niet gezegd dat niet-jongeren er niet voor in de weer zijn. Bovendien is ‘jongeren’ nog niet zo eenvoudig te definiëren. Maar waar het om gaat is dat de jonge energie op veel plaatsen in de wereld een stevig, activistisch en revolutionair, geluid laat horen. Dit wanneer de vrijheid in het geding is en er een overtuiging is dat we in het menselijk denken en handelen op samenlevingsniveau de boel aan het verstieren zijn of daartoe pogen.

Grote en naar het lijkt kleinere vraagstukken blijken zeer verweven. Zo is duidelijk dat het niet kiezen voor individuele inperking van energieverbruik grote gevolgen heeft op het grote schaalniveau van een gehele samenleving en dat vlees eten als gewoonste zaak van de wereld geen prikkel geeft voor verlaging van de koopcijfers om de veestapel in de krimpen. En, ook is duidelijk dat het afschuwelijk is voor een hele samenleving dat jongeren naar het oorlogsfront worden gestuurd met een leven lang trauma. En, meer dan aan het voetlicht is gekomen dat het voor ons als westerse samenleving mogen afdoen van een hoofddoek en als vrouw mogen studeren zo’n enorme wereld van verschil maakt voor het welzijn van een gehele samenleving. Vermorzelen van het individu gaat niet zonder schade aan het sociaal systeem!

Het is een open deur om op te schrijven dat een gewenste kentering niet zo eenvoudig ligt. Want, we zien de halsstarrigheid van regimes (waarin de macht van mannen de toon zet) waarin men maar niet loskomt van mensonterende omgangsvormen. Dit is dan wel als een vaststelling opgeschreven. We weten dat juist die halsstarrigheid zo in de genen van mensen is gegrift dat er gerichte krachten nodig zijn om het onwrikbare tij van onevenwichtige omgangsvormen te keren.

Terug naar waarmee ik begon, over de jonge energie die zo in de weer is. Daartoe toont de column ‘Samen brengen we de wereld in beweging’ een heel fraaie opsteker. Hier wordt beschreven hoe de organisatie Kids Rights zich hard maakt om wereldwijd kinderrechten onder de aandacht te brengen. Dit kunnen we zien als een nuttig betekenisvolle beweging om met de aandacht voor het behoud van onze natuur, gezonde voeding, jongeren- en vrouwenrechten, iedere goedwillende een hart onder de riem te steken.

Op die manier worden grote en naar het lijkt kleinere vraagstukken zeer verweven. Onder kindergeluk vaart ieder wel. Mooi hoe vanuit gehoord worden en een stem krijgen, grote vraagstukken die ons welzijn onder druk zetten in de kiem gesmoord kunnen worden. Naar wij altijd hopen in een zeer nabije toekomst! We zien aan een dergelijk initiatief dat grote groepen mensen, en van alle leeftijden, doorgaan met flink tegengas geven om vernederende en onterende omgangsvormen te elimineren. Om hiervoor het woord halsstarrigheid weer bij de lurven te pakken, is het een actief streven om ‘niet tot schipperen bereid’, ‘obstinaat zijn’, ‘onbuigzaamheid’ en ‘onwrikbaarheid’ te doen weken tot zachtheid. Dat betekent dat we de ‘waarden van een goed gemoed’ nodig hebben en dus moeten uitdrukken.

Laat nu deze week de Israëliër David Grossman (Jeruzalem, 1954) de Erasmusprijs krijgen om op geheel eigen wijze te duiden hoe om te kunnen gaan met hetgeen de wereld zo verdeelt. Het thema van de prijs is ‘Verbinders in een verdeelde wereld’. Grossman werd afgelopen zondag geïnterviewd in het programma Buitenhof. Hij maakte daarin duidelijk dat zijn oeuvre gaat over het daadwerkelijk begrijpen van de ander, zelfs de vijand. Volgens hem moet het bestaande narratief (=een gesproken of geschreven verslag van bepaalde gebeurtenissen) worden doorbroken. Pas wanneer je de ander blijft proberen te begrijpen kun je zowel het verhaal van de ander als van jezelf zachter maken. In de uitnodiging voor de Erasmusprijs staat dan ook over Grossman: ‘In zijn werk wil hij de mens van binnenuit begrijpen, en de ander liefdevol bezien over grenzen van oorlog en geschiedenis heen. De Stichting Erasmusprijs wil daarom zijn kunstenaarschap eren en lezers de kans geven zijn werk te (her)ontdekken: ‘als troost, en als leidraad hoe mens te zijn.’

Goed, hiermee worden alle leeftijden weer verbonden. Want, het begrijpen van de ander is een willen doorgronden van alle generaties. Zo ontmoeten ook de jonge energie en de doorleefde volwassenen elkaar. Zo het kind hondsnieuwsgierig is naar de wijsheid van de oudere, zo blijft de oudere jong bij de speelsheid van het kind. Met hartverwarmende inspiraties blijft de roep om aandacht voor de natuur, gezonde voeding, jongeren- en vrouwenrechten zonder twijfel kansrijk. Dit voor een kentering ten nadele van vernederende en onterende omgangsvormen en ten voordele van een gezonde woon- en leefomgeving.

Continue zijn er kansen, zoals het binnenkort kunnen zorgen voor een Sinterklaasfeest voor iedereen. Blije kinderen geven een goed gemoed en onderstrepen de waarden die onderling verbinden. Onevenwichtige omgangsvormen in families maken plaats voor nieuwsgierigheid naar een cadeautje waarmee de gever zijn/haar best heeft gedaan de ander te begrijpen. Juist het kleine in het onderling persoonlijke wordt groot, zodat er een verhaal ontstaat om verder te vertellen. Het verhaal van begrepen te zijn.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 136 lezers


André Bruijn

André Bruijn

André Bruijn | Columnist periode 09-2019 tm 05-2023 | Bruijn Management & Ontwikkeling | Organisatieadviseur | Integriteitscoach | Auteur | Gitarist | (Levens)kunstliefhebber