Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

De happy-les valt uit, zegt mijn dochter. Ze zit in de 2e klas van de middelbare school. Ik ben pas tien minuten beneden en moet even schakelen. Mijn koffie net ingeschonken. Ik neem een slok. Even denken. Happy-les… Oh ja, nu weet ik het weer. Happy-les. Voor scholieren die less-happy zijn. Ik vind het een mooi initiatief. Je weet immers nooit wat er achter de voordeur speelt. Nu zou je kunnen denken; Less-happy? Hoezo dat? De jeugd van tegenwoordig heeft geen ruggengraat meer. Hebben die tieners hier in Nederland niet alles wat hun hartje begeert? Een mobiele telefoon. Hobbies. Muziekles.

Niet altijd. In deze tijden van crisis kan niet iedereen dit zich veroorloven. Eens. Anderzijds; zingen maakt ook gelukkig. Meestal. Een rondje joggen langs de Waterweg bespaart je een abonnement op de sportschool en is ook helemaal gratis en voor niks (…).

Die telefoon? Die kan ons soms ook gestolen worden. Alles wat je appt of typt wordt niet rechtstreeks besproken. Er is altijd dat schermpje. Dat scherm waardoor je iemand niet in de ogen kijkt. Of hoeft te kijken. Waardoor je ongegeneerd je kritiek kunt spuien. Liefst anoniem of onder een schuilnaam. Zo kan ook die Tik Tok Gossip een heel eigen leven gaan leiden. Ja, die smartphone kan ons soms gestolen worden.

De nieuwe generatie lijkt meer moeite te hebben zich verbaal te uiten op een fatsoenlijke, respectvolle, tactische, empathische manier. Het leent zich daarbij voor korte, snelle appjes of onzorgvuldige, ondoordachte berichten. Jongeren hoeven tegenwoordig zelden meer een ouderwetse schrijfopdracht te maken. Waarbij moet worden nagedacht over inhoud en passende formulering. Meestal volstaat het aanklikken van het juiste antwoord of kan het ontbrekende woord in een leeg veld worden ingetypt. Tja.

Natuurlijk kan die laptop of smartphone ook van waarde zijn. En hebben niet alleen jongeren moeite met de veranderende wereld. Ik zie het om me heen. Sla de krant open en het is oorlog. Oekraïne en Rusland. Gaza en Israël. Dan is er de klimaatoorlog. Er zijn aardbevingen, overstromingen, tropische stormen en bosbranden. Armoede en ellende. Ziekte en verderf. Op grote schaal. Of op kleine schaal, met grote gevolgen.

Oorlog in het hoofd van de individuele mens. Kijk naar Fouad. Schietpartijen. Steekincidenten. Aan de orde van de dag.

Oorlog in het hoofd van de individuele mens. Een strijd die soms niet te winnen valt. Om verdrietig van te worden. Je weet nooit wat er achter de voordeur speelt. Of achter die ogen. Spiegels van de ziel. Ook niet bij mensen, jong en oud, die ogenschijnlijk niets lijken te missen. Zondagskinderen. Door het leven toegelachen. Alles voor de wind. Ik zie het om me heen. Die less-happy people… en dat is dan een understatement. Zo verdrietig.

Hebben ze alles wat hun hartje begeert of begeerde? Dat kun je je afvragen. Sowieso een goede gewoonte. Minder vlug oordelen en eerder vragen. Hoe gaat het met je? Wat kan ik voor je betekenen? Wat heb je nodig?

Happy-les. Ik zou het iedereen gunnen. Van less-happy naar happy-les. Zodat we met elkaar verder kunnen. Verder mogen en niet sluiten onze ogen. Opdat een einde komt aan die oorlogen en we elkaar kunnen zien in mededogen. Als dat zou kunnen. Ik zou het ieder gunnen.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 168 lezers


Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak