Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 73
Ik snap niet waarom sommige dingen zijn zoals ze zijn. Vooral in het huishouden sta ik regelmatig voor raadsels.
Zo geloof ik niet dat ik de enige ben die een sokken-verslindende-wasmachine heeft. Om de één of andere reden raak ik altijd een deel van de sokken kwijt. Als er tien paar in gaan, komen er slechts 7,5 paar weer uit. En dan zit je dus met een hoop eenzame sokken die hun maatje missen. Dit is overigens de grootste reden dat zowel ik, als mijn dochter, standaard twee verschillende sokken dragen. De andere reden is omdat ik het zonde van mijn tijd vond om steeds maar weer al die sokken bij elkaar te zoeken. Maar dat is een ander verhaal.
En dan het bed verschonen. Ergens is er iemand heel rijk geworden door het bedenken van het duivelse hoeslaken. Ik zweer dat die van mij er zijn om het bloed onder mijn nagels vandaan te trekken. Zo’n ding opvouwen in een keurig stapeltje is net zoiets als Chinees eten met lucifer houtjes. Onmogelijk! Dus zit er niets anders op en prop ik hem als een balletje in de kast. En als die dan op het bed moet, dan ligt hij altijd verkeerd. ALTIJD! Hoe zorgvuldig ik ook kijk naar de “korte” en de “lange” kant. Ik denk het te weten, leg hem op bed, doe 1 hoek goed, loop naar de andere kant en…… Helaas, te kort. Hij moet andersom. En niet 1 keer, nee gewoon elke keer! Alsof er daarboven iemand is die stiekem mijn hoeslaken draait terwijl ik even niet oplet.
Om nog maar te zwijgen van de dekbedhoes. Vroeger deed ik het op de “Chinese” manier. Je rolt de deken strak in het hoeslaken, uiteinde eromheen en terug rollen. Ideaal. Enige probleem is dat je dit eigenlijk met twee personen moet doen. Probeer maar eens in je eentje een lits-jumeaux dekbed strak en recht op te rollen. Dat is niet te doen! Dus nu doe ik de hoes binnenstebuiten, pak de puntjes van de deken en ga als een malle lopen schudden. Halverwege komt het besef dat dat ding echt niet verder gaat en kruip ik als een kleine kabouter in dat ding om de boel te fatsoeneren. Dat moet toch makkelijker kunnen? En ja, ik zou een kleinere deken kunnen kopen maar dan hebben mijn dochter en ik dus strijd over de dekens. Zij schopt ze halverwege de nacht van zich af, ik kruip er het liefst in. Nu kan zij de dekens wegschoppen en heb ik geen koude rug. En ja, mijn dochter slaapt bij mij in bed. Het bed is groot genoeg en ondanks dat ik vroeger altijd zei dat ik “dat noooooooit zou doen”, vind ik het stiekem ook best gezellig. Dus haar naar haar eigen bed bonjouren zie ik ook niet als een oplossing.
Nog zo’n ergernis. Lipjes die je eraf moet trekken bij (aanmaak) limonade. Waarom zitten die dingen zo stevig vast? Met het zweet op mijn bovenlip sta ik aan dat ding te rukken, hopend dat niet de helft van de inhoud over mijn vloer/ aanrecht gutst. Of van die heerlijke potjes die zo stevig vast zitten dat ik ze met geen mogelijkheid open krijg. Ik heb dan altijd de neiging om ze kapot te gooien, maar ja, dan heb je er ook niets meer aan. Dat moet toch anders kunnen?
Kaasschaven. Nog zo’n mysterie die ik niet begrijp. Ze zien er allemaal hetzelfde uit, hebben allemaal dezelfde functie, maar toch ben je gemiddeld 6 kaasschaven verder voor je er eentje hebt die niet je halve kaas vernaggeld en WEL een recht plakje eraf kan schaven.
En als je net als ik, niet culinair onderlegd bent, zijn kookboeken over het algemeen ook bijna Chinees voor gevorderden. Wat zijn in hemelsnaam kaffir blaadjes, gemalen piment- of chipotlepeper? Zelfs de spellingscontrole van mijn laptop kent ze niet.
Zo heb ik al jaren een Jamie Oliver kookboek in mijn keuken staan waarin hij belooft dat elk gerecht minder dan 15 minuten bereidingstijd kost. Wat hij er echter niet bij vertelt is dat je wel 3 uur kwijt bent met boodschappen doen omdat je naar zes exotische toko’s moet voor ingrediënten waarvan je het bestaan nog niet eens afwist.
Gelukkig heb ik een hele lieve vriendin die wel een echte keukenprinses is en die er haar hand niet voor omdraait. En ik heb een magnetron. Een goede combinatie toch?!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 243 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.