Column(74): Ik had geen seks met die vrouw

column nr: 74

“Echt niet”, zei hij in volle overtuiging.

Had jij nou ook het idee naar een soap te kijken tijdens het debat van 1-2 april j.l. ? Ik wel namelijk, ik kreeg flashbacks over de Clinton periode. Weet je nog, die man die met het vingertje wees en zei: “I did not have sexual relations with that women” terwijl hij her en der zijn sporen had achtergelaten. Kijk, die man had er ook last van, van het gekweekte “dat kan ik het mij niet herinneren syndroom”. Laten we eerlijk zijn dan kom je toch niet geloofwaardig over als je denkt niet te weten waar je je frummel in hebt gehangen, toch?

Maar die parallel tussen Clinton en Rutte begrijpen jullie vast. Het enige verschil tussen die twee is dat de een met zijn vingertje wijst en de ander zijn vuist gebruikt. Dus hebben we naast de Rutte doctrine nu ook een Rutte soap met de zoveelste aflevering van “Hoe ongeloofwaardig ben ik eigenlijk?”

Zij die langdurig in een machtige positie verkeren krijgen een steeds grotere wordende blinde vlek omdat ze bij herhaling blijkbaar blijven liegen en… zelf erin gaan geloven. Dat is niet alleen landelijk maar ook lokaal hoor. Knap hé? Moet jij proberen als meneer agent je aanhoudt omdat je door rood rijdt, proberen te zeggen: “Serieus, ik door rood…nee, ik kan het mij niet herinneren”. Wedden dat je gewoon een bekeuring krijgt.

Ik denk dat dit syndroom trouwens besmettelijk is, want zelfs de 2 formateurs Ollongren en Jorritsma hadden er last van. Mijn lacherigheid sloeg om naar alom irritatie, ongeloof, boosheid en verbazing dat iemand zo in zijn eigen leugens ging geloven en dus de notulisten eigenlijk beschuldigde van foutief notuleren.

Kamerleden reageerden terecht vol ongeloof. Lilian Marijnissen die o.a. opmerkte: ”Ik weet werkelijk niet wat ik hoor, dat hij geen herinneringen heeft en naar eer en geweten heeft gehandeld, hoe ziet hij zelf dat hij nog geloofwaardig verder kan?”

Het geheugen van Rutte liet hem al eerder in de steek, de bonnetjes affaire (2015) met als gevolg ernstige twijfel over de geloofwaardigheid van Rutte. De dividendbelasting (2018): terwijl memo’s opdoken beweerde Rutte weer “zich die stukken niet te herinneren”. De aanval op Hawja (2019) Rutte “had er geen herinnering aan op de hoogte te zijn gebracht te zijn door Hennis” en als laatste de Toeslagaffaire. Terecht dat Klaver tijdens het debat deze sporen van het zogenaamde “kan ik mij niet herinneren syndroom” benoemde.

Baudet die met een zeer scherpe vraag loskreeg dat Rutte reeds om 7.30 uur die ochtend op de hoogte was van het feit dat hij wel Omzigt had benoemd in de formatiegesprekken, terwijl de Kamerleden die informatie kregen tussen 9.00-10.00 uur. Rutte kon alleen de “bron” niet vermelden, waarop hij schamper lachte, de zaal inkeek als zijnde “kijk eens hoe machtig ik ben”.

Het blijft een machtsspel dat onomkeerbaar blijkt… je schoffeert een kundig kamerlid en komt er voor de zoveelste keer weer mee weg omdat je je iets “niet kan herinneren”. Het is niet zo maar iets… een motie van wantrouwen en afkeuring.

Mijn vader zaliger zou op zijn Rotterdams zeggen: “je mot je kop van je romp schamen”. Ik sluit mij daar volledig bij aan.

Een journalist stelde de volgende ochtend na het debat de vraag aan Rutte: “Wat gaat u nu doen aan dat slechte geheugen, hoe gaat uw dat geheugen trainen?” waarop hij hautain als antwoord kreeg: “Wel serieuze vragen stellen!”

Je zult je maar zo machtig voelen, ik denk dat mijn vader zaliger na dit antwoord zou hebben gezegd: “en nou oprotte, opzoutte …ben je nou helemaal van de pot gerukt”.

Maar laat ik nu toch een oplossing hebben om Mark van zijn “dat kan ik mij niet herinneren syndroom” af te helpen: we sturen hem allemaal een kruiswoordpuzzel, dat zal vast helpen zijn geheugen op orde te krijgen.

Toch?

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗