Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Het is zaterdag en ik rij langs de voetbalvelden naar de snelweg, op weg naar het lokaal. Ik zie ouderwets de ouders langs de lijn staan, ongetwijfeld bibberend en verlangend naar de warmte van het bakkie ná de wedstrijd. Hulde voor deze mensen, die weer en wind trotseren om betrokkenheid te tonen. Uit ervaring weet ik hoe fijn die herinneringen zijn. Het krentenbolletje in de auto, na de zwemles.
Ik bibber ook in mijn autootje, dat warmer is dan het huis waar ik net uit gestapt ben. Ongetwijfeld is het lokaal er niet veel beter aan toe vandaag. Ook scholen doen zuinig met de energie en bovendien; welke jojo gaat stoken in een leeg gebouw in het weekend? Maandag trek ik dus steevast een iets warmere outfit aan. Juffen en meesters zullen het misschien herkennen. En voor u als ouder: dikke tip. Zeker nu we extra ventileren om virusdeeltjes geen kans te geven. Het snotterseizoen is weer gestart en dit jaar is de angst er een beetje af, dus iedereen komt weer ‘kwakkelend’ naar school. Het viel me trouwens op dat mensen geen afstand meer houden in een rij bij de kassa. Ik moest wennen aan al die nabijheid in ene. Maar dat terzijde.
Gierende rommelpiet
Het is drukte momenteel in de klas, met de gierende sint-zenuwen. Ze geloven niet natuurlijk (veel te stoer/groot voor), maar spannend is het tóch. Wat dat betreft is de kloof tussen de structuurklas en het reguliere onderwijs niet zo groot. Alle kinderen hebben behoefte aan rust en regelmaat. Juffen ook trouwens. Als rommelpiet is langsgekomen, ben ik de hele dag van mijn padje. Mijn klas zit alweer braaf aan de rekensommen en ik neem nog even een bakkie. Hèhè, even bijtrekken. Het gegil echoot nog na in mijn oren. Wat doen we onszelf aan! Eind van de dag krijg ik eindelijk de boel weer netjes.
Hier met die strook!
Officieel hebben we in het onderwijs pieken, maar eerlijk gezegd merk ik weinig van de rustige periodes. De dagen zitten stampvol. Zo af en toe smokkel ik een beetje, zodat ik met mijn klas even ‘iets anders kan doen’. Eerst een meet- en weeg circuit met liters en kilo’s. Weegschalen en maatbekers erbij en gáán. Deze week was dat een breukenkast; stroken vouwen van tweeden, derden tot tienden. Een mooie manier om wat inzicht te vergaren, los van de methodelessen. De leerlingen genieten en ik ook. Dít zijn de momentjes waar we met z’n dertigen gelukkig van worden hier. Laat ze maar rommelen tot het lukt. Heeft de juf ook moeten doen om het voorbeeld te maken. Licht leedvermaak dus; ik geef het eerlijk toe. Alleen als de wanhoop in de oogjes te groot wordt, snel ik toe. Ik ben de beroerdste niet; kom maar hier met die strook.
De onderwijs-achtbaan
Zoals gezegd, weinig rust in het schooljaar. Ben ik de enige dat het zo voelt? Het lijkt wel of we in een stroomversnelling zitten. Nu op zaterdag rij ik naar de school om de rekenles na te kijken en opmerkingen te schrijven voor de leerlingen. Ja, juffen en meesters die meelezen: Ik hèb ze zelf laten nakijken, maar dat wilde ik even controleren. Ze zijn soms iets te positief hier en bovendien wil ik weten wat ze ervan gebakken hebben na mijn (uiteraard) geniale instructie. Vandaar.
De posters voor de taalregels ook even uitprinten en lamineren; ik ben er nou tóch. Ik ben licht verslaafd aan de laminator en nu heb ik de posters óók nog eens chic met clips opgehangen in plaats van ordinaire punaises. Heerlijk, mijn OCD is weer tevree. Het is een beetje te gek om in het weekend naar je werk te rijden, maar het scheelt me dinsdag in ieder geval de haast vooraf aan de lessen of het tussendoor-even-snel.
Lekker relaxt starten is ook wat waard. Ik ben niet de enige die zo gek is, ik hoor op de trap een collega aankomen.
Na de sint zijn we er nog niet, al heeft de kerstperiode een andere sfeer. Het hypere is eraf. Tenminste, dat hopen we. Drie weken die bol staan van voorbereiden op het kerstfeest, tussen de reguliere reken- en taallessen door. Het kerstkoor moet oefenen, de wedstrijd van de bibliotheek moet ook nog en we doen mee met de afvalrace van de gemeente.
Volgens mij had de inspectie gezegd dat we de extraatjes moesten laten schieten, maar ik zie niks veranderen. Ik mopper overigens wel, maar zou ‘t voor geen goud laten schieten voor een rustiger baantje, hoor. Veel te mooi werk dit.
Volgens de leek hebben we een makkelijk leventje. Lekker om drie uur klaar, want dan zijn de kinderen naar huis. Verder heb je niks te doen hier tenslotte. Ik nodig ze van harte uit om in november en december gezellig les te komen geven.
Kom je dan ook zaterdag nog even de rekenles nakijken?
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 331 lezers