Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 76

Af en toe is het goed als je eens kritisch om je heen kijkt naar alles wat je in de loop der jaren hebt verzameld. Heb je alles wel echt nodig? Dient het zijn of haar doel nog? Heb ik er nog plezier van of staat het alleen nog maar een plekje in te nemen en kijk ik er verder niet meer naar om?

Een moment wanneer je dit eigenlijk sowieso doet is als je gaat verhuizen. Als je al je spullen gaat inpakken en het door je handen gaat kun je tegelijkertijd het even door je hoofd laten gaan. Hoe lang heb ik dit al niet in mijn handen gehad? Wat doe ik er eigenlijk nog mee? Wat heb ik eraan?

Op dat moment kun je bewust de keuze maken om iets te houden of om er afstand van te doen. Als je gaat verhuizen naar een groter huis kan je gedachte al snel zijn: “Ach, plek genoeg, ik houd het nog even” maar als je verhuist naar een kleinere woning dan wordt het bijna een gedwongen “afstand doen”, je kan tenslotte niet alles meenemen als je het simpelweg niet meer kwijt kan.

De aanleiding van het “ontspullen” is hierbij ook van belang, een verhuizing is meestal iets heugelijks en maakt het ook makkelijker om afscheid te nemen van allerlei onnodige ballast.

Een ander verhaal wordt het als je bijvoorbeeld je ouderlijk huis moet gaan opruimen na het overlijden van je laatste ouder. Bij elk voorwerp heb je herinneringen, soms pijnlijke, soms vreugdevolle en dan valt het niet mee om “zomaar” even iets weg te doen. Ook na bijvoorbeeld een echtscheiding of het overlijden van een kind is het vaak moeilijk om afstand te nemen van spullen. Het blijkt eigenlijk altijd te gaan om emoties en herinneringen en niet zo zeer om de voorwerpen zelf. De voorwerpen zijn eigenlijk niet meer dan een aanleiding tot een trip langs memory lane.

Ik kom in mijn werk vaak mensen tegen die veel spullen verzamelen, ze kunnen moeilijk afscheid nemen van iets en vaak heeft dit te maken met het niet verwerkt hebben van verdriet, gemis maar ook een stuk eenzaamheid. Gemis en eenzaamheid zorgt er bij deze mensen voor dat ze gaan compenseren. Steeds weer artikelen kopen om zin te geven aan het leven. De spullen zijn vaak erg belangrijk en waardevol. Een voorstel om eens afscheid van wat spullen te gaan nemen om het wat overzichtelijk en toegankelijk te houden in de woning wordt dan met afgrijzen aangehoord. Soms loopt dat verzamelen zo uit de hand dat de brandweer eraan te pas moet komen en een woning tijdelijk onbewoonbaar moet verklaren. Zelfs de bewoner mag de woning dan niet meer in totdat er opgeruimd en schoongemaakt is. Dit soort situaties zijn vaak erg traumatisch om mee te maken voor mensen en alleen al daarom proberen we dit altijd te voorkomen.

Ontspullen heeft vaak te maken met loslaten, loslaten van emoties, loslaten van oude situaties en soms het loslaten van herinneringen. Op het moment dat je je dat realiseert, kun je ook de volgende stap maken. Je kunt jezelf afvragen hoe het komt dat je zo gehecht bent aan dat ene servies, aan dat kastje of die serie boeken (terwijl je ze nog nooit gelezen hebt). Wat kleeft er nog meer aan vast behalve dan dat het al heel lang in je huis staat? Je hebt tenslotte geen tastbare dingen nodig om herinneren te koesteren. Als je dan toch zover bent dat je kunt gaan “ontspullen” heb ik hier nog wat tips om het wat gemakkelijker te maken afscheid te nemen.

Op het moment dat je wat nieuws koopt, kan er ook weer iets uit je huis weg. Bedenk van te voren al wat je weggaat doen. Dit voorkomt ook nog eens dat je vaak impuls aankopen doet. Wat denk je van alle spullen die je bewaart omdat het kapot is en je het wilt repareren. Kijk er nog eens goed naar en vraag jezelf af of het de moeite waard is van repareren en of je het daarna ook echt gaat gebruiken.

Als je besluit om iets weg te doen doe het dan ook gelijk in een vuilniszak en gooi het weg of breng het naar een kringloopwinkel.

Als een voorwerp namelijk nog makkelijk een ronde mee kan, zijn de kringloopwinkel, de bezoeker daarvan en het milieu er vaak erg blij mee!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 202 lezers

.

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■