Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
GEBEURTENISSEN DIE VERBINDEN GEVEN (ON)RUST
Afgelopen zondag 14 Mei 2023 was tegelijk de dag van de herdenking van het bombardement op Rotterdam in 1940 én de dag dat Feyenoord voetbalkampioen werd van Nederland. De Nederlandse kunstschilder en beeldhouwer Henk Chabot (2 augustus 1894-2 mei 1949) maakte over het bombardement, wat een onderdeel was van de Duitse militaire overval op Nederland, het schilderij ‘Brand van Rotterdam’. Deze indrukwekkende verbeelding van die gebeurtenis vind ik ook een mooie uitdrukking voor wat de Feyenoord-supporter dan in positieve zin ervaart. Het clubhart staat in brand. In deze twee gebeurtenissen gaan onrust en rust hand in hand. Namelijk, de rust die wordt gedeeld bij de herdenking kan niet zonder de ervaring van of gedachte over de onrust die het bombardement met zich meebracht, en die zich nog steeds kan doen voelen. Maar, zo kan ook de onderlinge verbinding die het kampioenschap brengt, als een soort vredestichter hand in hand, niet zonder de onrust die er nodig is voor de organisatie en de realisatie van het kampioensfeest. Daarin is het harde werken voor een tijdens de kampioenswedstrijd aanwezige ‘grootste Feyenoord spandoek ooit’ een goed voorbeeld.
Mooi dat een wens voor vrede of kampioen worden zowel in grote rust en met diep gevoelde verbinding als in onrust tot uitdrukking kan komen.
Binnen Nederland hadden we onlangs nog het herdenkings- en belevingsvoorbeeld van de Nationale Dodenherdenking op 4 mei met de Bevrijdingsdag op 5 mei. Ieder jaar is het een groot goed dat we zo intens stilstaan bij onze wens ‘in vrede te kunnen leven’. Er wordt veel tijd besteed aan de voorbereidingen van de vele activiteiten op beide dagen. Het is een warme verbinding in alle positieve onrust, om een steentje bij te dragen, die het met zich meebrengt om de herdenking te kunnen houden. Maar in het stiltemoment komen de ongekende grote onrust die de oorlogsperiode langdurig met zich meebracht en de diep overtuigende wens voor behoud van vrede samen. Het hand in hand drukte zich bij de Maassluise herdenking op 4 mei met nadruk uit door de hoeveelheid kransen die werden gelegd. Wat mij en velen heel goed doet is de multiculturele aandacht die er dan is en dat de oproep voor de herdenking een betrokken publiek geeft. Dit niet alleen vanuit vele landen, maar ook vanuit organisaties die zich wereldwijd inzetten voor een vredige samenleving.
Maar ook op het actuele politieke wereldtoneel speelt de wens om rust en onrust in een opbouwende relatie te brengen een grote rol. We kunnen er natuurlijk niet omheen de gaande oorlog in Oekraïne te noemen. Deze culturele aardschok in het oosten van het continent geeft mei-herdenkingen juist een extra betekenis. Het maakt overduidelijk dat we, voor het kunnen beleven van een zekere mate van maatschappelijke rust, behoorlijk aan de slag moeten om een dreigende of uit de hand lopende onrust het hoofd te bieden. Maar, op het politieke wereldtoneel is de niet te ontlopen actueel spanning omtrent de uitkomst van presidentsverkiezingen in Turkije voorlopig het gesprek van de dag. Ruim voor het sluiten van de stembussen, afgelopen zondag 14 mei, laaide de onrust op over de afgelopen jaren verminder(en)de beleving van vrijheid in dat land. De onrust over de zorgen voor nog meer druk op de vrijheidsbeleving heeft de oppositie, die van het eenmansregime af wil, kansrijk gemaakt.
Duidelijk is dat de hang naar rust, om niet zo telkens te moéten hoeven strijden voor vrije meningsuiting en het mogen leven van ieders eigen identiteit, een behoorlijke onrust geeft.
Alhoewel er genoeg te schrijven valt over het streven naar rust vanuit onrust in het buitenland hebben we onze handen vol om onze eigen nationale vlag weer overal in de juist stand te zien. Zo wordt Koningsdag door velen gekenmerkt als een dag die we moeten koesteren omdat het verbindend is. Nederlands barst niet voor niets uit zijn voegen met activiteiten, waarmee er flink voor wordt gezorgd dat kinderen een vrolijke vrijmarkt hebben. Natuurlijk kon Maassluis onder andere weer uitlopen naar de Koningsdag bij Korfbalvereniging c.k.c. Maassluis. We zien bij een dergelijk dag dat het multiculturele aspect van Nederland ruimte krijgt. Zo zagen we bij Koningsdag in Rotterdam dat er veel culturele eigenheid werd uitgedrukt. Je ziet, het geeft rust om in spel, zang, muziek en dans te kunnen (mee)beleven dat er geen druk hoeft te staan op het uitdrukken op je eigenheid.
Onrust is dan de beweging en het uitdrukken van het positieve. Na dergelijke mooie uitbarstingen komt ieder weer tot rust.
Naar, op en na 27 april en 4, 5 en 14 mei hebben we de nationale driekleur structureler met rood boven gekregen. De weerstand van sommigen om de vlag eigenwijs in de protest- of ongenoegen stand te houden, vind ik zéér jammerlijk. Het lijkt mij een kleine moeite om begripvol te zijn naar degenen die het kwetsend ervaren bij onze herdenkingen dat onze nationale driekleur nog steeds verkeerd om hangt. Waarom zou je onrust in stand houden als je zeker weet dat een gebaar anderen veel rust geeft? Onze herdenkingen zijn zo tegelijk een mooie uitnodiging om andere, en mogelijk beter passende, beelden en symboliek te kiezen om uitdrukking te geven aan maatschappelijk ongenoegen.
Kunstenaars hebben er hun vak van gemaakt om met beelden en symboliek de kern te willen raken. Het voorbeeld van ‘Brand van Rotterdam’ is veelzeggend. In dit geval vond de schilder zijn rust om zijn onrust uit te drukken.
We zien dat bij zowel een Koningsdag als een Bevrijdingsdag verbindende vormen de boventoon voeren die een soort gezamenlijke rust geven. Herdenkingen doen een krachtig beroep op gedeelde waarden. Het is mooi hoe we dan in stilte op niet-talig wijze rust en onrust verbinden, over datgene waar we zo moeilijk (in wat voor taal dan) woorden voor vinden.
Dat het vieren van een kampioenschap mag helpen de rust te kunnen te bewaren als dat later weer noodzakelijk is!
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Over onze drie-kleur …….
Zolang ons rampenkabinet die niets op heeft met zijn volk, een ieder zichzelf verrijkt en nog elke dag Nederland aan het slopen is en niet aftreed, mogen van mij part alle drie-kleuren op hun kop blijven hangen zolang als nodig.
Over die “verbindende vormen” daar merk ik juist het tegengestelde van. Polarisatie wordt door dit zelfde rampenkabinet en de vele onwillige buitenlanders die uit onze ruif komen eten veroorzaakt.
Dus ik weet niet waar deze heer zijn “verbonden” wijsheid vandaan heeft.
Waarvan ikzelf ruimschoots van op de hoogte ben, daar denk ik dat deze heer ver op achterloopt of het niet wil weten wat er allemaal gaande is waar wij, het plebs geen tegenspraak over mogen geven.
Voor eventuele schrijf, taalfouten en woordkeuzes stel ik mij niet verantwoordelijk.