Column(77): Gericht op het Licht

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door – aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:

De Advent is begonnen. Ik kan er niet meer omheen. Dat werd me afgelopen weekend wel duidelijk. We vierden Sinterklaas met onze familie in Zeist. Met oma, zes kinderen, schoonkinderen en dertien kleinkinderen kwam de teller op vijfentwintig.

Ik geloof dat iedereen die avond, bij toeval, een Adventskalender kreeg van Sint Nicolaas. Om af te tellen naar Kerstmis. Om toe te leven naar Kerstmis. Feest van verwondering, hoop en licht in de wereld. Nieuw leven. Of zou de Sint het allemaal niet zo nauw nemen? Er waren kalenders gevuld met thee. Kalenders met chocolade. Maar ook met speelgoed en zelfs gereedschap. Het was om te gieren. Aan het einde van de maand, wanneer de Kerstvakantie voorbij is, kan mijn neef dan eindelijk beginnen met klussen. Tegen die tijd heeft hij zijn set compleet. Die Sint. Hij heeft in ieder geval een goed gevoel voor humor.

De Advent is begonnen. Ik kan er niet omheen. Voor het eerst in jaren is mijn muzikale bijdrage aan de familieviering van 18.30u in de kerk, op kerstavond, niet meer nodig. Met een programma in de binnenstad wordt het kerstfeest, voor jong en oud, in een nieuw jasje gestoken. Diverse kerken in Maassluis bundelen hun krachten. Op internet bekijk ik de uitnodiging; ‘Zoek jij ook naar wat meer licht, leven en hoop in jouw leven? Stap binnen in een wereld van warmte, licht en liefde op een sfeervol verlicht plein in kerstsfeer. Beleef een kerstervaring waar we samenkomen om het wonder van Kerstmis te vieren. Toegang is vrij met gratis consumpties. Wat kun je verwachten? Een hoop gezelligheid met kerstverlichting en ‘sneeuw’. Knusse skihutjes, live optredens van Wonderwijs en Amanda Lock, filmfragmenten uit The Chosen. Vertelling, warme dranken, oliebollen en een afterparty met DJ Floris en rappers (…). Wanneer ik verder lees zie ik dat er vijf scenes uit de The Choses worden gebruikt om antwoord te vinden op de centrale vraag; Wie is Hij? Wie zeggen jullie dat IK ben?

Er is veel werk van gemaakt. In de aanloop naar dit evenement, Kerst in de Stad, organiseren de verschillende kerken drie Movie Nights. Film Avonden met afleveringen uit de Amerikaanse dramaserie The Chosen. ‘Kerst in de Stad. Wees welkom en laat de kerstvreugde je hart vullen. Mis dit magische Maassluise evenement niet!’

Ik kan er niet omheen. Ook al vind ik skihutjes en oliebollen overbodig en hoeft nepsneeuw en een DJ van mij ook niet zo nodig; ik bewonder de inventiviteit. De manier waarop men probeert een breed publiek te bedienen en het kerstverhaal weer onder de mensen te brengen. Met ongeveer eenzelfde succesformule als bij de Passion. In een fris jasje. Met herkenbare artiesten en eigentijds repertoire. Met visueel spektakel en horeca om ook de innerlijke honger te stillen. En bovenal in een wereldse setting. Men hoeft er niet voor naar de kerk. De kerk komt naar jou. Naar buiten. Gewoon daar. Op de plek waar je al was. Buiten. Op het plein of in de stad. Daar zijn geen ingewikkelde vragen over jouw afkomst of religie. Ben je Christelijk of niet (meer)?

‘Of je nu een inwoner bent of op bezoek komt, iedereen is welkom om deze avond mee te beleven’. En dat vind ik mooi. Ik gun het iedereen, ver buiten onze landsgrenzen. De vrijheid om samen te komen, onder het sterrenblinken. In vrede.

De Advent is begonnen. We kunnen er niet omheen en tellen af naar Kerstmis. We leven toe naar Kerstmis. Met of zonder kalender, met of zonder spektakel in de stad. ‘Geef het gezicht’.

Zo lang je bent gericht op Het Licht.