Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik las een verhandeling over English traditional heritage; Engels traditioneel erfgoed.
“Three o’clock and all is well!” Het is de 19e eeuw. Kun jij je voorstellen dat er een nachtwaker door jouw buurt loopt, die dit luid roept en die begeleid wordt door een stel muzikanten spelend op een doedelzak en andere herrie producerende instrumenten? Destijds in London was dat heel gewoon. Er was geen uitgebreide politiemacht maar de nachtelijke geluiden waren heel gewoon en hielden het geboefte op afstand.”
Zo’n nachtwaker en die herrie zijn in onze tijd onvoorstelbaar. Wat kan ons het boeien dat alles in orde is. Dat is toch juist wat iedereen verwacht: “Wek en waarschuw me alleen als er iets aan de hand is. Laat me anders met rust.”
Maar dan…
Laten we het eens verplaatsen naar nieuws (radio, televisie, online media). Dan roepen ineens veel mensen “Allemaal ellende en negatief gedoe. Ik wil dit niet zien Ik wil dit niet weten! Geef alleen leuke berichten.”
Gek hé? Heden wil men alleen heppie-de-peppie, lang-zal-ze-leven en wat-ben-ik-leuk berichten horen, zien of lezen. En verder leven onder een steen; verdoofd, doof en blind voor de wereld. Daar is één goede Afrikaanse methode voor. De kop-in-het-zand methode.
Persoonlijk houd ik van nuancering en dosering maar ik wil wel goed geïnformeerd blijven. In een flatline naar het einde van het leven is niets voor mij. Ik hoop dat mijn lezers ook de plus en de min, de ellende én het mooie in het dagelijkse leven willen zien. Gelukkig hebben we in Maassluis veel meer leuk nieuws dan slecht nieuws. Degene die vinden dat het slechte nieuws de overhand heeft, raad ik aan om – ook op maassluis.nu! – niet te selectief te zijn in wat hij/zij leest.
Ik kijk dagelijks rechtstreeks op de website, maar ik begrijp dat er veel lezers zijn die in een Facebook fuik leven. Die kijken alleen naar wat dáár toevallig voorbijkomt als ze online zijn. En ze zien dan – door de facebook algorithmes – vooral waar anderen in hun netwerk naar kijken. Dat geeft ze aanleiding om mee te huilen met de wolven of als een troep hyena’s zich ergens op te storten met kleine felle uitvallen. Ik zie het zo voor mij. Die personen missen veel van wat er te doen is in ons stadje. Mijn advies: verbreed het bliksveld. Nee, ik bedoel daarmee niet die ene straat in Het Wilgenrijk.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 148 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.