Column(78): Dierenarts

column nr: 78

Zo gek als ik op mijn man en kindjes ben, zo gek ben ik ook op mijn poesjes. Ik heb er dan ook vijf! En wat mij betreft kan er nog veel meer bij. Of manlief daar blij mee is weet ik niet. Het is het proberen waard denk ik.

Ik wilde graag een groot gezin, veel kinderen. Maar omdat ik zo doof werd van mijn zwangerschappen heb ik het er maar bij twee gelaten. En dan toch… kriebelt het af en toe. Maar nee, het kan echt niet meer. Krijgt dat leuke kindje de vraag of ze bij oma logeert. “ Nee dat is mama, maar mama is oud.” Nee dat gaan we niet doen.

Maar ik had de oplossing. Mijn poesje kittens laten krijgen. Voor ik nu mensen beledig of wat dan ook, mijn poesjes hebben een stamboom en krijgen alle medische testen voor ze op date mogen. Uiteraard zijn ook de dates getest. Natuurlijk zit het asiel vol maar niet met dit ras. En ja ze zijn even leuk als een ras. Maar als we een hond aanschaffen, kijken we toch ook wat er bij je past. Zo ben ik dus ook verliefd geworden op deze knappies.

Enfin, na de date was het weer aftellen. Hoe kan het ook anders dan dat mijn meisje in het weekend uitgerekend is. Kan het niet gewoon op een doordeweekse dag, als de dierenarts ook aan het werk is? Maar nee, ze houdt zich aan de uitgerekende datum en begint op zaterdagmiddag te bevallen. Nou heb ik echt de meest lieve dierenarts die je kan bedenken. Enige tijd geleden kreeg ik zijn privénummer. Ik mocht altijd bellen, al was het ’s nachts.

En zo komt het dat ik hem op zaterdagavond bel. Het gaat niet soepel. Laat die man nou net zijn verjaardag vieren! Maar dan nog stelt hij me gerust. Voor een paar uur. Ik bel hem nog een keer. Weer die rustgevende woorden. Als het om mezelf had gegaan dan had ik geeneens contact gezocht met een arts maar omdat poes niet aan kan geven hoe of wat, doe ik het bij haar wel. Uiteindelijk bel ik ’s nachts naar een dienstdoende arts.

En eigenlijk daarom deze column. Ik kan er gewoon met m’n pet niet bij.

Ik vertel aan de telefoon wat zich afspeelt bij poes. Assistente zegt te willen overleggen met een arts omdat zijn denkt dat er niks aan de hand is. Oké, ik wacht. Vervolgens krijg ik de arts aan de lijn. Ook zij vind het absoluut geen spoed. Maar… kom toch maar met poes. Dan doen we even een keizersnede en dan bent u overal vanaf. Ja snap ik maar is dit wel de oplossing? Ik krijg de assistent terug aan de lijn. Zij is voor mij beter te verstaan. En dan denk ik haar verkeerd te verstaan, en nog een keer, en nog een keer. Ik herhaal en zij zegt ja…

Consultkosten €200,= en de keizersnede €2000,=

Echt hoor, ik was met stomheid geslagen. Ik vraag eigenlijke een beetje cynisch of het per direct betaald moet worden. Nee hoor, € 500,= voor je naar binnen mag en morgen met ophalen het restant. U moet daar ook even voor tekenen.

En dat terwijl het geen spoed was.

Vervolgens bel ik nog een ander om te kijken wat daar uit komt. Ik moest mezelf wakker houden dus waarom niet op deze manier.

Deze assistent had een nachthumeur, denk ik. Ik zei haar dat ik normaal bij Dierenkliniek Billiton in Vlaardingen kom waarop ik als antwoord krijg dat ze me dan niet verder helpt tuut tuut tuut.

Ik ben die nacht helemaal nergens heen gegaan. De eigenaresse van de dekkater heeft mij alle 24 uur bevallen per app en telefonisch bijgestaan. En zondagmiddag is mijn dierenarts en zijn super assistente speciaal voor mij naar de kliniek gekomen. Hij had zijn eigen kater ook meegenomen, alleen had die niks met beestjes te maken 😉

Wat er dus bij mij echt niet in kan, is dat het bij de ene om geld draait en bij de ander om? Ja om wat?

In beide gevallen draait het denk ik niet om beestjes! Hebben ze dan wel het goede beroep gekozen?