Column(80): Weer in het gareel

column nr: 80

Degene die mij een beetje kennen, weten dat ik nu een niet zo’n best humeur heb. Zeg maar gerust een bui in op te schieten. Einde vakantie. Gadverdamme! Vanaf maandag weer helemaal terug in het gareel. En dan niet voor mezelf hoor. Maar voor de kids. Weer achter hun aan jagen de hele dag om overal op tijd te komen, hebben ze hun huiswerk gedaan, staat hun lunchtrommeltje klaar maar bovenal hun afwezigheid… Wat ga ik mijn baby’s weer missen vanaf maandag! En ja natuurlijk weet ik dat het erbij hoort. Maar mag dan toch wel even geïrriteerd doen.

Ieder jaar in de vakantie gaan we wat schoolspullen kopen. Dit jaar was dat een beetje anders. Want als je naar de middelbare gaat moet je toch wat meer en andere spullen hebben. Dat was iets waar ik wel naar uit keek. Misschien een beetje jeugdsentiment. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe ik dat vroeger deed en hoe leuk dat wel niet was. Eerst met vriendinnen de stad in. Ik woonde in Vlaardingen. Natuurlijk was V&D de perfecte plek voor schoolspullen. Een hele campus vol. Met vriendinnen kijken wat je leuk vond. Kijken, kijken, niet kopen. Om dat daarna met mijn ouders en zus naar Rotterdam te gaan. Een nog grotere V&D en natuurlijk de Bijenkorf. We maakten er een geweldige dag van. En dan, als ik m’n boeken gehaald had op school, was er weer een feestje. Samen met mijn allerliefste mam boeken kaften. Nou ja, zij kaften en ik keek. Ze was er gewoon een ster in! Ze deed ze zelfs plastificeren na het kaften. Geen boek ging kapot het hele jaar! Ondanks dat ik best wel eens een vliegend boek had. Zij had overigens hetzelfde pesthumeur als ik, als de vakantie afgelopen was. Hoe geliefd kon ik me voelen. De boeken  van Melissa kwamen trouwens per post. Scheelt wel een gesjouw. Minimaal de helft boeken van wat ik vroeger had maar wel een tablet, die ik dan weer miste. Een super verbetering natuurlijk.

Zo kreeg ik ook een link door gestuurd van Melissa haar school. Hoe ik in kan loggen en haar letterlijk kan volgen. Welke cijfers, haar rooster en wanneer ze absent was. Of dit een verbetering is ten opzichte van vroeger, daar twijfel ik aan. Ik zat per ongeluk nog wel eens een patatje te eten terwijl ik eigenlijk geschiedenis had.

Mijn hele column behoort ook tot geschiedenis bedenk ik me terwijl ik het typ. Ik geloof echt dat ik nu oud word, hoor. Terugblikken naar vroeger… ja dan ben je oud. Heb ik één geluk dat ik gelukkig oud aan het worden ben. Ondanks dat de halve wereld op zijn kop staat en je andere dingen doet in je vakantie, kan ik terug kijken op een leuke tijd. Hele gezellige feestjes gehad met familie en vrienden. Een drankje hier en een borrel daar…

Over een drankje gesproken… dat kan ik dus ook weer nu ik mijn CI’tje heb.  Vijftien jaar niet gedronken omdat dat zo lastig was met mijn pieptoon. Harde pieptoon betekende nog minder horen. Dus deed ik het niet. Ik heb dat piep kreng nog steeds maar door mijn CI klinkt het zo anders. Dus had ik zeker de perfecte reden tot proosten. Dat heb ik dan ook rijkelijk gedaan. Misschien is het wel beter dat de vakantie afgelopen is en IK terug het gareel in moet….

Maar voor dit weekend, nog één keer proost! Vier het leven. Geniet ervan.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗