Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 85

Als je klein bent kun je niet wachten tot je “groot” bent. Hoe ouder, hoe beter. Mijn zevenjarige gaat stralen wanneer ik zeg dat ze groot lijkt in bepaalde kleding. Ik kan haar niet blijer maken dan te zeggen dat ze al tien lijkt. Groter worden is het ultieme doel.

Dubbele cijfers zijn bijna magisch. Plotseling zijn allerlei dingen “kinderachtig” en niet stoer. Al is dat meestal alleen wanneer anderen erbij zijn. Als je alleen bent, hoef je de schijn niet op te houden. Dan mag je kijken wat je leuk vindt. Zelfs wanneer dat eigenlijk voor kleinere kinderen is bedoeld. Gelukkig heeft ze dat slechts bij een paar dingen. Over het algemeen maakt het haar nog niet uit wat anderen ervan vinden. Maar het “begin” is er. Al hoop ik van harte dat ze altijd gewoon haar eigen hart blijft volgen. Ik weet ook dat wanneer ze ouder wordt, groepsdruk wel degelijk een rol gaat spelen. Zeker als je “groot” wilt lijken.

Toen ze net geboren was kon ik ook niet wachten tot ze ouder was. Ik heb namelijk vrij weinig met baby’s. Waar iedereen mij vertelde dat ik moest genieten van die tijd omdat ze zo snel groot worden, kon ik alleen maar denken was ze maar al groot. Maar nu ze bijna acht is, wil ik wel dat de tijd even stil blijft staan. Het gaat zo snel. Te snel. Ze wordt met de dag bijdehanter en zelfstandiger. Nog even en ze heeft me niet meer nodig. Dan wil ze het niet alleen zelf doen, dan kan ze het ook nog eens. Over tien jaar heeft ze wel een eigen huis. Althans, dat zegt ze nu. Ik houd wijselijk mijn mond. Opeens ben ik blij dat de huizenmarkt onmogelijk is voor starters. Als het zo door blijft gaan woont ze de komende twintig jaar nog wel thuis. Gelukkig.

Ikzelf ben inmiddels op een leeftijd dat ik niet meer uitkijk naar een volgende verjaardag. De veertig nadert snel. Voor mij mag de tijd ook wel even stil blijven staan. Ouderdom komt met gebreken. Die uitdrukking kende ik al wel. Maar dat dat verval begint vanaf een jaar of dertig, daar had niemand me voor gewaarschuwd. Mijn grijze haren lijken met de dag te verdubbelen evenals mijn lichamelijke ongemakken. Mijn jeugd lijkt een eeuwigheid geleden en ik behoor nu ook tot de generatie die dingen roept als: Vroeger was…. of … In mijn tijd…

De top 40 muziek van tegenwoordig kan ik niet meer meezingen en de golden oldies ken ik woord voor woord. Ik heb de leeftijd bereikt dat ik blijer wordt van een heel goede stofzuiger dan van een avondje helemaal los te gaan.

Ik word oud. En ik weet niet of ik daar blij van word.

Maar dan zie ik een overlijdensadvertentie in de krant. Een oud klasgenoot. Even oud als ik. Alleen voor hem staat de tijd voor altijd stil. Voor zijn gezin, zijn familie, is de tijd te snel gegaan. Ik lees de advertenties een paar keer en moet slikken. Heel hard slikken. Dagenlang moet ik eraan denken. Het laat me niet los. Hoe oneerlijk het leven is en hoe onvoorspelbaar het kan zijn.

Laat dan mijn grijze haren maar groeien. De ongemakken maar opstapelen. Zolang mijn tijd nog maar even doorloopt. Ik mag niet klagen. Ja, ouderdom komt met gebreken en ja, mijn dochter wordt snel groot. Maar ik heb het geluk dat ik haar groot mag zien worden. Dat besef ik me nu meer dan ooit.

Rust zacht Wouter!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 329 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!