Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik ontmoet ‘Saia’ een opmerkelijke vrouw die een bijzonder verhaal met zich mee draagt. Ze maakt indruk, met haar liefdevolle en daadkrachtige verschijning doet ze wat haar te doen staat ondanks de diepe dalen waar ze in haar leven doorheen is gegaan. Ze is een lichtpuntje in de duisternis. Haar verhaal wil ik graag met jullie delen.
Ik sta met een aantal zakken kleding voor ‘De Houtsnip’ een opvang voor vogels en egels. Vanuit stichting dierenlot wordt de kleding verkocht en de opbrengst volledig ingezet voor dieren in nood.
De houtsnip is gelegen in een rustgevende groene omgeving in Hoek van Holland, voor even voelt het alsof ik weg ben uit de bewoonde wereld.
Saia is de beheerder en samen met vrijwilligers vangt ze vogels op met letsel en trauma. Op hun unieke manier werken ze met elkaar aan het genezingsproces van de dieren.
Ze vertelt over haar zwaan Mr. Rose die met letsel en trauma binnenkwam. Zwaar mishandeld door mensen mocht hij helen in de Houtsnip. Herstel en genezing vraagt om liefde, tijd, rust en toewijding vertelt ze. Het is niet alleen lichamelijk genezen maar ook het vertrouwen in mensen wat hersteld moet worden. Ze zorgt dag en nacht voor hem, hij lag in quarantaine en zo nodig sliep ze ’s nachts bij hem. Haar toewijding raakt me diep.
Recent vond de vogelgriep ook zijn weg naar de Houtsnip. Ik luister naar wat ze moest doorstaan. De wond in Saia is nog niet geheeld. Ik zie en hoor haar pijn en het verdriet wat ze meedraagt.
Een paar vogels waren besmet, constateerde de dierenarts en het systeem nam de overhand. Alle dieren moesten per direct afgemaakt worden. Saia strijd met hart en ziel om de gezonde vogels een kans te geven. Maar het wordt afgewezen….
Gebroken vecht ze door om de dieren één voor één een waardig einde te geven in alle rust en in haar nabijheid. Dat heeft ze mogen doen. Mr Rose die nu 4 jaar bij haar was, werd als laatste in de buitentuin geëuthanaseerd, min of meer de kapitein die als laatste het schip verliet. Hoe het daarna is verlopen, is ze kwijt, het lijkt een traumatische ervaring te zijn.
Haar toewijding houdt Saia op de been, ze gaat door met wat ze kan doen. Haar hart ligt niet alleen bij dieren maar ook bij mensen die een stempel hebben gekregen en vanuit een beperking worden benaderd. Saia kijkt daar doorheen en ziet potenties, ze voelt een diep vertrouwen in wie ze werkelijk zijn.
Ze vertelt over een autistische jongen in haar team. Hoe slecht hij in de maatschappij stond door alles wat hij had meegemaakt en hier goed is opgeknapt.
Ook een jongen uit de GGZ kwam bij haar terecht om het vertrouwen in mensen terug te winnen. Er ontvouwde een bijzondere relatie tussen beiden.
Nadat een zwaan hersteld was mocht hij haar vrijlaten… een mooi proces kwam in beweging. Na afloop stuurt ze hem een bericht:
Wat was het bijzonder. Laat deze ervaring die ik jou zoooo heb gegund jouw de kracht geven op de weg naar jouw verdere toekomst. Zoals ik jou al zei hoofd omhoog, schouders recht, sla je vleugels uit en laat je zien. Want dat mag én dat moet want jij bent het waard. Verken nieuwe wegen, misschien eerst voorzichtig en later vol vertrouwen. Voel je vrij, blijf de persoon die jij met heel je hart bent. Je bent een bijzonder mooi persoon…
Deze prachtige, majestueuze zwaan gaat jou voor en laat jou zien niet bang te zijn voor elke stap (vleugelslag) die je maakt.
Een dier is puur en oprecht. Volg hem of haar. Geloof deze zwaan dat deze jou exact aanvoelde. Dit moest zo zijn vandaag. Dit mócht zo zijn…
Deze zwaan was ook het vertrouwen in de mens kwijt maar toch gaat hij vol vertrouwen zijn verdere toekomst tegemoet, terug die vrijheid voelen. Hij mocht bij ons herstellen nadat hij door menselijk toedoen niet meer in vrijheid kon leven, Hij leerde de goede mens kennen, kreeg vertrouwen terug. Hij zal nooit meer iedereen vertrouwen maar dat hoeft ook niet. De juiste mens zal deel mogen blijven uitmaken van zijn leven.
Maak een geweldige vakantie met jouw vrouw en je schoonouders. Geniet, vul je hart met alle mooie herinneringen, goede reis.”
Ik voel diep respect voor wie ze is en vraag wat ik kan betekenen: dekens, lakens, handdoeken, theedoeken, washandjes enzovoort zijn hard nodig. Ik beloof dat ik zeker terugkom….
Mochten jullie hier iets van hebben liggen kan je het brengen naar ons “Buurtcentrum de Hooftzaak” of stuur me een berichtje dan haal ik het op.
Deze donkere tijd vraagt om lichtpuntjes! Met elkaar maken we het verschil…
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 388 lezers
]
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Nog zo’n lichtpuntje in de duisternis >>>>>>>>
Je verwacht het niet, maar:
Het plan van de gemeente Utrecht om alle sociale woning een tijdlang alleen nog maar aan statushouders te geven, is een groot succes gebleken. Niet alleen kregen veel statushouders een huis, maar ze vonden ook allemaal een baan.
Oh nee wacht.
Ze vonden niet allemaal een baan, sommigen van hen hádden al een baan. Nou ja. Dan hebben die nu dus een baan én een huis. Geweldig.
Oh nee wacht.
Tientallen statushouders hebben nu geen baan meer. Zeker ontslagen vanwege racisme, verschrikkelijk.
Oh nee wacht.
Ze hebben zelf hun baan opgezegd. Omdat ze nu een eigen woning hebben en gewoon bijstand aan kunnen vragen. Goed dat de gemeente Utrecht en het COA hier paal en perk aan stellen.
Oh nee wacht.
“Het COA betreurt het eveneens dat mensen ontslag nemen, maar zegt er niet veel tegen te kunnen doen. ‘We zouden wel meer informatie kunnen gebruiken vanuit gemeenten om onze bewoners goed voor te lichten over de financiële en administratieve gevolgen van betaald werk.’ Het COA stimuleert bewoners ‘om betaald werk te laten lonen in plaats van dat het ingewikkeld wordt en mensen hierdoor schrikken en stoppen. We attenderen mensen op vacatures, maar zijn geen arbeidsbemiddelaar of jobcoaches.'”
Jawel, ik had dit wel verwacht…
Een graties huis / Miele en niet hoeven (willen) te werken en dan ook noges bijstand..toppie toch?
In eigen Midden-Oostenland was het bedrag wat ik nu vang aan bijstand niet eens mijn loon.
Goud toch? Graties zeg maar.
Hoe gaat dat eigenlijk in ons Maassluis, kan ik als roomblanke ook een huis krijgen, een baan en daarna mijn ontslag nemen en bijstand genieten?
Vragen vragen en noges vragen…….
Maassluis en omgeving zijn gezegend met een inspirator als Patricia die in dit blad schrijft over zoveel lichtpuntjes om ons heen. Een voorbeeld hoe het zou moeten zijn en onze aandacht te vestigen in het ‘geven’ en ‘delen’.
Een oprechte bewondering voor Patricia zelf…. een werkelijk onvermoeibare strijdster voor het Licht ☀️