Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Column nr: 89

Jarenlang roep ik: “ Ik win nooit wat!” Eerlijkheidshalve zeg ik er dan wel achter aan dat ik ook nergens aan mee doe dus eigenlijk ook nooit wat kan winnen.

De enige uitzondering daarop is de staatsloterij. De oudejaarstrekking dan om precies te zijn. Dat is de enige loterij waar ik aan mee doe, meer uit traditie eigenlijk omdat we elkaar met de kerst altijd een lot cadeau gaven, een half lot wel te verstaan want anders liep het nog flink in de papieren. Ach, de helft van 30 miljoen is nog altijd een hoop geld dus een half lot is echt nog wel de moeite waard. Hoewel ik nooit in de prijzen ben gevallen, blijf ik toch zo een half lot voor de oudejaarstrekking kopen. Het is een soort traditie geworden en elk jaar ben ik dan weer teleurgesteld dat er nooit iets op valt, geen vijftien miljoen, geen een miljoen, geen honderd euro, zelfs geen tientje

De laatste tijd vallen er wel steeds meer prijzen in de omgeving van Maassluis. Zelfs in de wijk waar ik werk op Rotterdam Zuid viel een paar weken geleden een behoorlijke prijzenpot. Toen we op kantoor hier over speculeerden (we hoopten natuurlijk dat ieder geval een van onze cliënten met zijn of haar neus in de boter was gevallen), vertelde een collega dat zij ook een keer een mooie prijs had gewonnen in de postcodeloterij. De hele straat was in rep en roer want niemand wist precies welke postcode en hoeveel loten er waren in het huishouden.

Zo`n prijs brengt ook nogal wat te weeg. Buren die net aan het verhuizen waren en het adres al hadden gewijzigd kregen niets en sommige buren hadden meerdere loten en hadden opeens flink wat te besteden. Ja, zo raar kan het lopen in het leven.

Mijn idee om halve loten cadeau te geven werd met enige scepsis aangehoord want stel nou dat precies op dat cadeau gegeven lot een grote prijs valt, wat doe je dan?

Tja, daar had ik natuurlijk ook wel over nagedacht, zeker omdat dat echt iets is wat mij zou kunnen overkomen. Het is niet zo dat ik anderen geen prijs gun maar ik ken mezelf goed en ben daar ook eerlijk over; als er een grote prijs zou vallen op een lot wat ik weggeven heb, zou ik het daar toch echt wel moeilijk mee hebben. Eerlijk, ik zou er niet goed van worden.

Jaren geleden heb ik dan ook besloten om alleen naaste familie een lot cadeau te geven. Ik wil mijn geluk niet tarten.

Een andere collega vertelde vervolgens een verhaal wat mij sindsdien niet meer heeft los gelaten.

Enkele jaren geleden viel de postcodeloterij in de straat van een collega van haar. Veel mensen in die straat hadden meerdere loten dus er werden flinke prijzen verdeeld. Haar collega had echter geen enkel lot en won niks, als enige in de straat. Dat was wel een eyeopener want ja, dat kan ook heel gemakkelijk gebeuren. Een heel eenvoudig gevolg van een keuze die je ooit maakte maar het lijkt me toch een ontzettend zuur gevoel als je als enige in de straat “naast de pot pist”.

Mijn collega is vanaf dat moment lid geworden van de postcodeloterij en speelt inmiddels al weer een paar jaar mee en terwijl ik eigenlijk nooit overwogen heb om mee te doen met de postcodeloterij ben ik aan het twijfelen geslagen. Stel je toch is voor dat op mijn postcode een prijs zou vallen en ik als enige met lege handen zou staan. Mijn ratio wint het vervolgens weer als ik mezelf de vraag stel wat de kans überhaupt is om ooit een prijs te winnen. Maar toch, een stemmetje in mijn hoofd blijft fluisteren “maar wat als….” .

Mijn collega`s bleken allemaal lid te zijn en ja, vooral om te voorkomen dat zij als enige niets zouden winnen als er ooit iets op hun postcode zou vallen. Ik ben blijkbaar op dit moment nog de uitzondering wat mij nog meer aan het denken heeft gezet. Toch voor de zekerheid maar lid worden? Ik steun er tenslotte toch ook de goede doelen mee!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 237 lezers

 

 

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■